Definitie van boosheid

Sommige data bevestigen dat kinderen die niet om kunnen gaan met hun woede (en vaak ongepaste woede uiten), meer problemen hebben in omgang met anderen en vaker mentale en fysieke gezondheidsproblemen hebben. Woede is een staat van arousal dat het resultaat is van bedreigende of frustrerende sociale condities (state anger). Het cognitieve facet van woede bestaat uit gedachten en attitudes waarmee iemand de omgeving inschat en waarmee iemand het kan interpreteren als woede veroorzakend. Deze gedachten of attitudes hebben de neiging om relatief stabiel over tijd te zijn en worden daardoor trait anger genoemd. Wanneer woede opgewekt is, zorgen trait anger en onmiddellijke stressoren ervoor dat een individu kiest om te reageren. Woede expressie is deze respons op de affectieve arousal die iemand ervaart. Anger-in heeft betrekking op een poging om woedende emotie te onderdrukken of te negeren en om de uiterlijke expressie van woede te voorkomen. Als resultaat kan de woede geïnternaliseerd worden en/of gericht worden op zichzelf. Woede expressie naar buiten toe (anger-out) kunnen woorden of geluiden, gezichtsexpressies, fysieke gebaren of agressieve bewegingen zijn. State anger ontlokt ook vaak pogingen van anderen uit om het conflict op te lossen (anger-control/reflection).

Mogelijke verklaringen van het besef en de expressie van woede

Hoe en wanneer een kind wel of niet woede uit, wordt onder andere beïnvloed door verschillende aspecten van het ouderschap. Het is ook mogelijk dat kinderen die geboren zijn met een temperament van irritatie en woede, de manier beïnvloedt waarop hun ouders ze opvoeden. Daarnaast is het mogelijk dat ouders uitingen van woede bij hun kind vaker observeren dan andere individuen in de sociale wereld van het kind. Uit onderzoek bleek dat ouders van kinderen met veel woede-uitbarstingen, deze woede vaker observeerden dan de leraren bij wie de kinderen in de klas zaten. Een mogelijke verklaring zou kunnen zijn, dat kinderen het thuis veiliger vinden om hun woede te uiten dan op school in het bijzijn van vriendjes. Een andere mogelijkheid is dat ouders actief bijdragen aan de woede expressie van hun kinderen die ze thuis zullen uiten. Ouders die de expressie van negatieve emoties minimaliseerden of afstraften bij hun kinderen en wie zelf stress ervoeren, hadden meer kans op het hebben van een kind met intense en relatief frequente negatieve emotionele expressies dan andere ouders. Autoritaire ouders, gekenmerkt door afgedwongen controle en lage responsiviteit, worden ook geassocieerd met hogere niveaus van geuite woede en frustratie door het kind en met slechte vaardigheden om deze gevoelens onder controle te houden. Fysieke mishandeling lijkt een nadelig effect te hebben op de emotionele ontwikkeling van het kind. Uit onderzoek blijkt dat mishandelde kinderen niet in staat waren om effectieve oplossingen te genereren voor het omgaan met hun woede, zelfs wanneer zij zich niet meer in de betreffende situatie bevonden of er aan terug dachten. Mishandelde kinderen die moeite hadden met coping hadden vaak ook moeders met gebrek aan effectieve coping strategieën. Hiernaast wordt parental modeling van ongeschikte emotionele coping strategieën geassocieerd met een slechte emotionele ontwikkeling en een inadequate coping van het kind. Echter, wanneer de moeders op een effectieve manier konden omgaan met hun woede, dan bleken de kinderen dat ook veel beter te kunnen, ondanks de fysieke mishandeling. Bevindingen uit onderzoeken suggereren dat kinderen die leven in omgevingen met veel ongeschikte woede expressies tussen hun ouders, meer kans hebben om zelf verhoogde en ongeschikte angstreacties te hebben. Ook laten kinderen met een moeilijk temperament, weinig volharding en weinig ritme in hun gedrag, hogere niveaus van een externe staat zien en ook trait anger. Als laatste is uit onderzoek gebleken dat de expressie en de socialisatie van woede tussen geslachten verschilt.

Testen voor woede bij kinderen en adolescenten

Zelfrapportage vragenlijst

Een veelgebruikte vragenlijst is de Pediatric Anger Expression Scale (PAES) en deze bestaat uit 15 items over woede expressie bij kinderen. Hiermee konden vier factoren van woede worden gemeten, namelijk anger-out (verbale/fysieke uitingen), woedesuppressie, woedecontrole en anger-reflection subscale die copingstrategieën representeert. Een andere vragenlijst is de State-Trait Anger Expression Inventory for Children and Adolescents (STAXI-CA) deze bestaat uit 32 items. Hiermee worden de state en trait anger, woede expressie en woedecontrole mee bepaald.

Gedragsobservaties

Waarschijnlijk is de meest ecologisch valide manier om woede expressie bij kinderen te meten, het observeren en coderen van woedende woorden, gedragingen en gebaren. Gedragsobservatie wordt zowel gedaan in laboratorische als in natuurlijke settings. Codeerschema’s zijn meestal gebaseerd op het cultureel-informant perspectief, welke aanneemt dat de codeerder een baseline van emotionele kennis heeft gebaseerd op zijn/haar eigen ervaringen.

Woede expressie en interpersoonlijke relaties

Het is afhankelijk van de leeftijd en het publiek in hoeverre kinderen hun woede zullen uiten. Jonge kinderen uiten hun woede eerder dan oudere kinderen, en ze doen dat eerder tegen de ouders dan tegen leeftijdsgenoten. Ze doen dit om sociale relaties te behouden en negatieve reacties van anderen te vermijden.

Woede verbergen

Kinderen beperken hun woede expressie met het ouder worden steeds meer en op verscheidene manieren. Ze lijken daarin heel subtiel en non-verbaal te zijn. Er lijkt in het uiten van woede een verschil te zijn tussen jongens en meisjes. Meisjes lijken minder woede te uiten dan jongens, maar het zou zo kunnen zijn dat ze het enkel op verschillende manieren uiten. Jongere kinderen doen dit in ieder geval wel. Zij zijn eerder geneigd om vermijdende of confronterende methoden van expressie te gebruiken, terwijl adolescenten vaker hun toevlucht nemen tot verklaringen, verzoeningen of humor. De reacties van adolescenten komen meer overeen met anger-control dan met anger-out. De strategieën die gebruikt worden door adolescenten reflecteren een verhoogd verlangen om een vriendschap te behouden.

Display rules

Display rules worden gesocialiseerd door de familiale en bredere culturele contexten. Deze regels dicteren wanneer een emotie gemaskeerd moet worden (het tonen van geen emotie) of wanneer een acceptabelere emotie geuit moet worden. Kinderen rapporteren dat zij woede vaker maskeren dan andere gevoelens, waarschijnlijk omdat zij verwachten dat anderen negatief reageren op woede. Het doel van woede expressie is volgens hen, om de ontvanger weg te laten gaan. Oudere kinderen denken vaker dat expressie van woede een teken van dominantie of interpersoonlijke afwijzing is, wat een verklaring zou kunnen zijn voor het feit dat zij het minder vaak uiten. Ze denken namelijk hierom sneller afgewezen te worden door leeftijdsgenoten. Kinderen die worden afgewezen door leeftijdsgenoten, vertonen vaker een woede expressie dan niet-afgewezen kinderen. Dit suggereert dat kinderen die weinig display rules hebben, vaker worden afgewezen. De oorzaak-gevolg relatie hiertussen is nog onduidelijk. Hoewel afgewezen kinderen vaker een woede expressie laten zien, is er geen verschil te zien in de agressie-level tussen de afgewezen en niet-afgewezen kinderen.

Mogelijke resultaten van woede expressies

Depressie

Woede in de jeugd wordt geassocieerd met onder andere depressie. Een component van depressie, hopeloosheid, wordt geassocieerd met hoge niveaus van anger-out en lage niveaus van anger-control in de jeugd.

Agressie en probleemgedrag

Woede in de jeugd wordt ook geassocieerd met agressie en probleemgedrag. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat reagerende, uitende expressie van woede, voorspellend was voor extern probleemgedrag op school en thuis.

Woede en gezondheid

Hiernaast wordt woede in de jeugd nog geassocieerd met een negatieve gezondheidsstatus en expressiestijlen van woede. Hogere niveaus van woede worden bijvoorbeeld geassocieerd met een verhoogde bloeddruk en hartslag, een Type-A gedragspatroon (overmatige concurrentievermogen, tijdurgentie en vijandigheid), psychosomatische symptomen en een slecht zelfbeeld van de gezondheid.