Being the token

Het is moeilijk om de token black person te zijn: een representatie van zwarte mensen naar de buitenwereld. Er wordt van zo’n herkenbaar persoon verwacht om zowel een afspiegeling te zijn van alle zwarte mensen, als boven de zwarte cultuur te staan. De token black person is de ‘goede’ zwarte persoon. Hij voldoet niet aan alle negatieve stereotypes en wordt minder als een bedreiging gezien door mensen van andere etniciteiten, maar wordt wel genoemd wanneer er gesproken wordt over diversiteit. Deze persoon weet alles over onderdelen van de zwarte cultuur en begrijpt het ook, ook al wordt hij niet beschouwd als andere zwarte mensen. De token is die ene zwarte persoon in films die je kunt vertrouwen.

Het ligt echter niet zo simpel. Amerika kent een lange geschiedenis van rasgerelateerde problemen tussen groepen. Zwarte mensen worden niet individueel beoordeeld – eerder op basis van het onderdeel zijn van een bepaalde groep. Zelfs als iemand een zwarte persoon als vriend heeft, kan zijn of haar beeld van de groep als geheel negatief zijn. De token beslaat het niveau van ‘zwartheid’ dat de meeste personen nog tolereren.

Door bovenstaande bestaat de aanname dat de token beter is dan de andere zwarte mensen, wat hem onder druk zet. Hij of zij mag geen vergissingen begaan tegenover blanke mensen; hij of zij vertegenwoordigt immers het gehele ras. Een voorbeeld van een token black person is Barack Obama, een persoon die door de meeste (blanke) mensen als een slimme en niet bedreigende man wordt gezien. Hij bezit eigenschappen die het tegenovergestelde lijken te zijn van wat Amerikanen verwachten van gekleurde mensen; namelijk dat ze gewelddadig en lui zouden zijn.

De token zorgt ervoor dat Amerikanen het gevoel hebben dat ras geen probleem meer is; het leidt de aandacht af van de doorgaande raciale separatie in het land. Eén persoon tot token benoemen en daarmee boven de zwarte mensen plaatsen zorgt ervoor dat het lijkt alsof alle andere zwarte mensen hetzelfde zijn. Deze benadering zal de rasgerelateerde problemen tussen groepen in Amerika dus niet oplossen.