Bij de Vrede van Basel in 1499 werd bepaald dat het Zwitsers Eedgenootschap vanaf dat moment zou optreden als ‘Verwandte des Reiches’ (van het Heilige Roomse Rijk dus) met een eigen, onafhankelijke rechtspraak.

Het Zwitserse Eedgenootschap was geen bondsstaat - een verbond van afzonderlijke staten - dat naar buiten toe als een eenheid optrad. Zij stelden ook met betrekking tot de binnenlandse administratie gemeenschappelijke organen in (zoals de VS), maar was geen statenbond. Er bestond zelfs geen uniform verdrag van bondgenootschap tussen de aan het Eedgenootschap deelnemende kantons en steden. Toch waren de ‘eedgenoten’ aan elkaar verbonden. In allerlei verdragen verplichtten zij zich tot onderlinge bijstand, zonder enig voorbehoud, wanneer één van hen door een vreemde mogendheid (Huis van Habsburg) werd aangevallen.