Mag de rechter ingrijpen in de vrije concurrentie in handel en industrie? Dit rechtspolitieke conflict staat centraal in de arresten De Zutphense Juffrouw uit 1909 en Lindenbaum/Cohen uit 1919. In het arrest uit 1909 gaf de Hoge Raad een beperkte en legistische uitleg omtrent het begrip 'onrechtmatige daad' (artikel 6:162 BW). Onrechtmatig werd toen uitgelegd als onwetmatig. De Hoge Raad koos in 1919 echter voor een bredere uitleg en hanteert sindsdien een ruime opvatting, waardoor het arrest Lindenbaum/Cohen symbool kwam te staan voor de openheid van het Nederlandse rechtssysteem.

De president van de Hoge Raad ten tijde van de arresten Zutphense Juffrouw en Singer/Ivens (Eyssell) was een voorstander van de beperkte uitleg, omdat de rechtszekerheid in de onvolmaakte maatschappij af en toe vereist dat er berust wordt in hetgeen op zichzelf aanstotelijk is. Daarnaast speelde de industriële ontwikkeling ten tijde van deze arresten een rol: moet oneerlijke concurrenctie wel worden tegengaan?

Het is volgens van Maanen echter onjuist om te stellen dat de Hoge Raad en rechtsgeleerden in de hele negentiende eeuw 'onrechtmatig' als 'onwetmatig' uitlegden; deze gedachte ontleendt hij met name aan de ruime aansprakelijkheid die artikel 1402 oud BW bood. In dit artikel werd met de termen 'nalatigheid of onvoorzichtigheid' een betekenis gehanteerd die grofweg overeen komt met de 'maatschappelijke onzorgvuldigheid' die de Hoge Raad in Lindenbaum/Cohen hanteert.