Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!
Verschil in symptomen bij volwassenen en kinderen
Er zijn erg veel bronnen van variantie die bepalen hoe psychopathologie geuit wordt. In de DSM wordt er vooral gewerkt met categorische taxonomie. Dit werkt redelijk goed bij volwassen psychopathologie, maar kinderen zitten logischerwijs anders in elkaar dan volwassenen. Kinderpsychopathologie is dan ook een andere studie. Ten eerste zit er verschil in zwaarte, karakter en ontwikkelingsproces. Ten tweede moet je rekening houden met wat normaal is op een bepaalde leeftijd. Iets wat normaal is op een bepaalde leeftijd, kan op een andere leeftijd op psychopathologie duiden. Een derde verschil is dat de assessment bij kinderen van meerdere informatiebronnen moet komen. Bijvoorbeeld de ouders, de leerkracht, het kind zelf etc. Om deze redenen is het belangrijk dat kwantitatieve verschillen crucialer zijn bij kinderen dan bij volwassenen. De categorische aanpak van de DSM is moeilijk toe te passen op kinderen, omdat deze verschillen niet geïdentificeerd worden. Er zou rekening gehouden moeten worden met (1) variaties in typisch en atypisch gedrag over leeftijden heen, (2) sekseverschillen in de uiting van psychopathologie, (3) verschillen tussen bronnen van informatie, (4) de neiging om kinderen meerdere soorten problemen op te spelden.
Er zouden dus dimensionele kenmerken meegenomen moeten worden in de DSM om de categorische aspecten aan te vullen. Er zitten voordelen aan categoriseren, maar ook nadelen. Je moet het samen gebruiken met een dimensionele aanpak, om variantie te kunnen herkennen.
Leeftijd, sekse, informanten, comorbiditeit
Het menselijke brein verandert voortdurend. Dat heeft onder andere te maken met leeftijd, sekse en genetische aanleg. Verschillende ziektebeelden uit de DSM zouden hier meer rekening mee moeten houden. Een 17-jarige jongen en een 5-jarig meisje kunnen nu eenmaal niet op dezelfde criteria beoordeeld worden. Sekse is belangrijk, omdat ziektebeelden voor mannen af kunnen wijken van die van vrouwen. Veel vrouwen hebben bijvoorbeeld wel ADHD, maar vertonen niet alle kenmerken die nodig zijn om gediagnosticeerd te worden. Leeftijd is belangrijk, vanwege rijpingsverschillen in de hersenstructuren.
Vervolgens komt er veel informatie van verschillende bronnen. Deze zijn het vaak niet met elkaar eens. Je zou kunnen kijken naar het percentage waar ze wel in overeenstemmen en dit gebruiken bij de behandeling.
Ten slotte is er het probleem van comorbiditeit. Van veel kinderen wordt gezegd dat zij meerdere ziektebeelden vertonen. Dit hoeft niet altijd het geval te zijn. Het gevaar hiervan is dat zij behandeld worden volgens al deze ziektebeelden en hier vaak ook medicijnen voor krijgen die zij eigenlijk helemaal niet nodig hebben.
Kortom: er moet een combinatie komen van categorische metingen en dimensionele metingen.
- for free to follow other supporters, see more content and use the tools
- for €10,- by becoming a member to see all content
Why create an account?
- Your WorldSupporter account gives you access to all functionalities of the platform
- Once you are logged in, you can:
- Save pages to your favorites
- Give feedback or share contributions
- participate in discussions
- share your own contributions through the 7 WorldSupporter tools
- 1 of 1431
- next ›
Add new contribution