Reviews en ervaringen met JoHo partners in het buitenland

 

 

Reviews van avonturen via JoHo en programma's van partners

 

Reviews en ervaringen in het buitenland via JoHo - bundel

Reviews en ervaringen in het buitenland via JoHo - bundel

Reviews en ervaringen via JoHo: werken in het buitenland

Reviews en ervaringen via JoHo: werken in het buitenland

        No Worries Down Under: Frank ging reizen en werken in Australië & Nieuw Zeeland

      • Ik heb een onwijs leuke tijd gehad in Australië en Nieuw Zeeland. Je voelt je meteen thuis als je de gastvrijheid van de Aussies hebt ervaren en merkt hoe gemakkelijk je contact legt met andere reizigers. Ik ben begonnen in Sydney, waar de reisorganisatie een goede steun was bij het vinden van een baan. Zij hebben me niet alleen geholpen om op te starten, maar ook later in mijn reis kreeg ik nog steeds mails met vacatures en tips van ze toegestuurd. Zo heb ik onder andere gewerkt als vloerlegger, fruitplukker en verhuizer. Een erg leuke ervaring naast het reizen, zeker omdat ze hier zo relaxt zijn.
      • Als je veel wilt zien, begin dan eerst met zoveel mogelijk werken, want zodra je gereisd hebt, weet je hoe gaaf dat is! Tijdens mijn reizen in Australië ben ik op Tasmanië en ruige eiland ten zuiden van Melbourne, geweest. Via de westkust, Darwin, de Outback en Cairns ben ik weer terug naar Sydney gegaan. Enorme afstanden, dus hier was een hoop vliegwerk voor nodig. Daarnaast ben ik in de tussentijd 4 weken naar Nieuw Zeeland geweest. Dat was eigenlijk net iets te kort, maar ik heb zeker heel veel moois gezien!

       Kaas in Cambodja: Stefan werkt voor een energiebedrijf in Cambodja

      • Cambodjanen eten niet genoeg broodjes kaas en worden daarom niet langer dan pakweg 1.70m. Als ik ergens langs kom banjeren met mijn 1.97m hangt menig mond op half 7. Mensen gaan serieus langs de kant van de weg staan kijken, stoppen met hun werk en zeggen niks. Als je voorbij bent hoor je vaak onderling gelach of zachtjes "pi metre", dat twee meter betekent.
      • In Cambodja ga ik aan het werk voor een energie bedrijf met de slogan 'Affordable energy for sustainable development'. Slechts 1 op de tien mensen heeft hier een stopcontact in huis en die wonen ook nog bijna allemaal in de hoofdstad Phnom Penh.
      • Zeker voor het platteland is zonne-energie dus erg belangrijk. Een Delftse student heeft een lamp ontwikkeld die zich overdag oplaadt op zonne-energie en daar 's avonds een uur of drie licht van kan geven. Dit prototype ga ik testen onder de boerenbevolking van Cambodja.
      • De werkomgeving is hier heel anders dan in Nederland. Naast het ongedierte dat overal zit, kijk ik niet meer op als er ineens een kudde koeien voor de deur staat, twee geitjes naar binnen lopen of als er een grote gekko op de muur zit.
      • Natuurlijk wordt er niet alleen gewerkt, maar heb ik ook een aantal mooie plaatsen in Cambodja bezocht zoals: Angkor Wat (1 van werelds meest bekende tempelcomplexen), bamboo island; paradijselijk eiland voor de kust van Sihanoukville in het zuiden van Cambodja en natuurlijk Phnom Penh.

       What did you do last summer: Marissa werkte bij een Summer camp in de USA

      • Naast alle pret is het hard werken als paardrijdinstructrice op een summer camp. Om 7 uur 's ochtends zadelde ik dagelijks de paarden op, waarna ik ging ontbijten en om 9 uur begon ik met de eerste les. Na dit ochtendritueel moesten de paarden natuurlijk iedere dag gevoerd worden, de stallen uitgemest, andere zaken opgeruimd en schoonmaakt en ook 's middag waren er weer lessen ingepland. Allemaal heel fun & leerzaam, maar soms ook zwaar.
      • Op vrije dagen ben ik onder andere in New York geweest en bij een baseball game in Philadelphia. Hierdoor heb meer van de cultuur leren kennen en mijn Engels enorm verbeterd. Met de vrienden die ik tijdens mijn verblijf heb gemaakt, ben ik nog steeds in contact. Zo ga ik bijvoorbeeld dit jaar naar de Oekraïne en Zuid-Afrika om hen op te zoeken.
      • Een dikke aanrader dus en een ervaring om nooit meer te vergeten.
      • Next summer ben ik er weer!

       Schaapjes tellen in IJsland: Annemiek deed boerderijwerk in IJsland

      • Bijna is mijn avontuur in IJsland ten einde . Als ik hierop terugkijk dan heb ik zoveel gezien en geleerd; ik ben een schat aan ervaringen en herinneringen rijker.
      • IJsland is een schitterend land en de boerderij in Kaffï waar ik werk, ga ik echt missen. De koeien die ik dagelijks heb gemolken, de kalfjes door wiens gesabbel mijn vingers een stuk korter zijn, de schapen, de lammetjes en natuurlijk Kritjan en Alheiur de liefste mensen van de wereld!
      • Ook met de jongeren in het dorp heb ik ontzettend veel plezier gehad. Stiekem had ik er wel naar uitgekeken om naar huis te gaan, maar nu het zo dichtbij komt is het echt moeilijk om afscheid te nemen.

       Werken in Noorwegen: Jeroen solliciteert lokaal

      • "Toen we nog in Nederland woonden, regelden we al een Noors telefoonnummer. Als we solliciteerden hoefden de Noorse werkgevers niet naar Nederland te bellen. Indirect lieten we daarmee zien dat onze plannen om naar Noorwegen te komen écht serieus waren. Tijdens een vakantie in de regio waar we terecht wilden komen regelden we iemand die hielp met de lokale vacaturesite. Dat hielp in de zoektocht naar werk."

       Werken in Bolivia: Jeanette heeft het niet makkelijk

      • "Van alles heb ik al gedaan. Van Engelse les geven tot in een hostel werken, van ondersteunen in het basisonderwijs tot het verkopen van medicijnen. Met als uitschieter natuurlijk vier jaar ons eigen koffiecafeetje in Sucre. Een geweldige, soms lastige, erg drukke maar ook heel leerzame en leuke tijd. Wonen in het buitenland is inderdaad een avontuur met ups en downs. De meeste downs heb ik vooral op carrière gebied, na bijna zeven jaar in Bolivia kan ik nog steeds mijn (werk)draai niet vinden."

       Werken in Duitsland en Tsjechië: Jip in een callcenter

      • Ik kwam niet in een "gespreid expat bedje" terecht. Maar zocht wel zélf de plek uit waar ik wilde gaan wonen en leven. Werken is voor mij geen doel op zich, meer een manier om brood op de plank te krijgen. Toch heb ik nooit moeite gehad om een inspirerende baan te vinden; mijn brede talenkennis, bachelor in politicologie en master in computerwetenschappen hielpen daar aan mee. Toch ging het uiteindelijk vooral om capaciteiten als durf hebben en flexibel zijn, alles aan willen pakken. In Tsjechië startte ik een expat service bureau; ik ontmoette er veel mensen die wel vertrokken waren uit Nederland, maar nooit aankwamen in Tsjechië: ze bleven op en top Nederlands. Ik werk nu bij internetverkooponderneming Amazon.

       Werken in Duitsland: Marieke

      • Een week nadat ik aankwam, vond ik een plek bij het callcenter van een groot internetverkoopbedrijf. Telefoon aannemen en contact met klanten onderhouden. Daar voelde ik me, ondanks opleiding en werkervaring, niets te goed voor. Ideaal om mijn talenkennis verder te verbeteren, en mijn manager zag al snel dat ik meer in mijn mars had. Inmiddels ben ik als manager verantwoordelijk voor de volledige Nederlandstalige klantenservice en een aantal andere projecten.
      • "Een werkvergunning is hier niet nodig. Bovendien zijn er op mijn vakgebied regelmatig vacatures voor koks of keukenhulpen te vinden. Ik had binnen no time keuze uit meerdere banen. Ik moest wel even wennen aan de omgangs- en beleefdheidsvormen, óók in de keuken. Maar dat zijn ze hier nu eenmaal gewend."

       Werken in Johannesburg: Guinevere werkt in Zuid Afrika

      • In Johannesburg, de grootste stad van Zuid Afrika zit een Nederlands callcenter. Er zijn hier veel Nederlanders, Belgen en Surinamers aan het werk om dagelijks de computerproblemen van verschillende Nederlandse bedrijven op te lossen. Ikzelf werk niet in het callcenter maar train Zuid Afrikanen in de Nederlandse taal zodat ook zij op de callcenters kunnen werken. Het is ontzettend leuk werk waarbij je een groep jongeren (18-30 jaar) vanaf de basisbeginselen de Nederlandse taal leert en vervolgens klaarstoomt voor het werk tussen de Nederlanders en met Nederlandse klanten.
      • In de pauze zit je voornamelijk lekker buiten in het zonnetje terwijl je iets eet uit de kantine of geniet van een oer-Hollandse boterham uit je lunchbox.
      • Maar hier wonen is natuurlijk veel meer dan alleen werken. Johannesburg is een mooie stad waarbij je met een paar anderen in een prachtig huis met tuin en zwembad kan wonen voor niet al te veel geld. Regelmatig een weekendje weggaan is hier eerder regel dan uitzondering. Met een uur rijden zit je al in een bergachtig gebied waar je kan hiken of naar een wildpark kan gaan. Joburg biedt leuke uitgaansgelegenheden en vele restaurantjes. Over het weer kan je ook dagelijks naar huis schrijven. Buiten 2/3 maanden wintertijd waarin het ook echt wel koud is, is het de overige maanden van het jaar prachtig. Je bent eigenlijk elke dag wel enthousiast over het weer, zelfs als het een dagje regent want dat vind je dan ook weer even lekker!
      • Wel is het leven in Joburg heel anders dan in Nederland. Zo moet je rekening houden met de criminaliteit. Je kunt niet zomaar 's avonds de straat opgaan, de deuren van je auto doe je tijdens het rijden op slot en ook laat je geen tasje op de passagiersstoel staan. Het is niet zo dat je echt iets zal overkomen, maar voorzichtig moet je wel zijn. Over de auto gesproken... dat is hier zo ongeveer de enige manier van vervoer. Openbaar vervoer is iets wat ze hier nauwelijks kennen en je fiets kun je ook echt in Nederland laten staan. Alles, maar dan ook echt alles doe je met de auto. Een rijbewijs hebben is dus echt wel een must!
      • In een' derde wereld land' leven is een geweldige afwisseling op het dagelijkse Nederlandse bestaan. Je proeft echt van Zuid Afrika en de bijbehorende cultuur, en ik geniet er nog dagelijks van!

       De Kiwi Experience: Jasper ging naar Nieuw Zeeland voor een Working Holiday

      • Bijna 8 maanden heb ik rondgereisd in Nieuw Zeeland en hier bijna alles gezien en gedaan wat je je maar kunt bedenken. Verschillende treks gelopen, ge-skydived in Taupo, gedoken bij Poor Knights, jet boat safaries & een overnight cruise bij Doubtful Sound gemaakt, gekayaked, walvissen gespot en ga zo maar door
      • Naast het reizen heb ik gewerkt in een groot hotel in Queenstown. Ik werkte daar in de houskeeping en woonde in een huis met echte Kiwis. Eperervaring dus!
      • Tijdens mijn reis heb ik veel backpackers ontmoet die het echt jammer vonden dat ze maar een paar weken in Nieuw Zeeland konden doorbrengen. Het is dan ook de mooiste plek op de wereld!
      Reviews en ervaringen via JoHo: stage in het buitenland

      Reviews en ervaringen via JoHo: stage in het buitenland

       Esther: Stage in Bolivia

      Esther "spreekt" haar dagboeklezers toe over haar aanstaande projectwerkzaamheden in Bolivia

      • ...verder voor de mensen bij wie er eigenlijk alleen maar vraagtekens zijn gaan vliegen even heel kort wat ik nou echt in Bolivia ga doen. Ik ga in het kader van m�n studie een stage lopen bij een klein opvangtehuis voor mishandelde kinderen van 6 tot 12 jaar. Daar hoop ik als psycholoog wat goeds te kunnen doen. Ik ga ongeveer vier maanden in el Alto werken, in la Paz wonen, en na die vier maanden nog een maandje rondreizen. Ik heb jullie, vrienden en kennissen, geselecteerd op jullie scherpe blik en analytisch vermogen en hoop dan ook op kritische feedback, reacties op de dilemma's die ik voorleg en eigen inbreng. De uitverkorene met een verdienstelijke inbreng zal ik na afloop van deze reis belonen met, jawel, een souveniertje uit Bolivia.

       Jerry: Stage op Saba

      Jerry is net terug en vast van plan weer weg te gaan. Hij mailt JoHo:

      • Ik ben weer terug van Saba.. van de Eco-lodge wel te verstaan!
      • Geweldige tijd daar gehad, fijne mensen!
      • Moest wel eerst even wennen daar zo alleen in the Rainforest..maar goed toen ik de smaak te pakken had...veel gewerkt in het restaurant..en ook nog wat maintenance..
      • Mijn Engels is aardig geüdated..en ik heb tussen door ook nog veel eilanden er omheen bezocht.
      • Tortola, St. Maarten, St. Barths, Antigua, Anguilla, St Thomas, Anegada
      • Mijn intentie is dan ook om er weer terug te gaan maar dan voor een betaalde job..voor bijvoorbeeld een jaar ergens in de Cariben....
      • Dus we houden contact en mochten jullie wat tegenkomen in het Caribische gebied..mail me! Alvast bedankt!!
      • Met vriendelijke groet,

       Eveline: stage in Suriname

      Eveline ging terug naar haar roots.

      • Op 25 januari was het dan eindelijk zo ver: ik zou samen met een vriendin voor drie maanden vertrekken naar het land waar mijn roots liggen en ik kon dan ook niet wachten tot we na 9 uur vliegen geland waren. Mijn eerste indruk van Suriname was 'woow wat groen'en huh? Die mensen hebben een klein hutje van hout maar wel een intens grote tv en een dure auto voor het hutje, Na een aantal dagen kwam ik er achter dat Suriname een land is waar je verliefd op wordt of niet. Er is volgens mij geen middenweg! Bij mij is het eerste gebeurd, ik ben verliefd geworden op het land en heb vanaf dag 1 de schoonheid van het land bewonderd. Het is een land van arm en rijk en waar veel kinderen tevreden zijn met weinig.
      • Mijn stageplaats is zeer goed bevallen! Een heel leuk en klein bedrijf met een informele sfeer, dat probeert de stagiaires, vrijwilligers en toeristen de tijd van hun leven te bezorgen. Dit doen ze door de mooiste plekjes van Suriname te laten zien en mensen echt te laten genieten van de schoonheden die Suriname bezit! Ik heb bij BLUE FROG TRAVEL op de tour- en stage/vrijwilligersafdeling gewerkt. Op de tourafdeling moest ik verschillende tours verkopen en organiseren en op de stage/vrijwilligersafdeling behandelde ik nieuwe aanvragen en zocht ik naar nieuwe projecten, huizen. Daarnaast begeleide ik vrijwilligers naar de projecten.
      • Via de stage mocht ik naar het binnenland en mijn god wat was ik zenuwachtig! Wat stond mij allemaal te wachten? Hoe zou ik het vinden? Is het binnenland echt zo mooi als iedereen beweert? Lijkt het niet teveel op een ander land? Is het echt bijzonder? Nou, ik kan je vertellen: het binnenland van Suriname is adembenemend! In een klein vliegtuigje vloog ik richting Drietabbetje, een klein dorpje in de binnenlanden - en vanuit daar via korjaal (een Surinaams houten bootje) door de Marowijne (een gebied met een overweldigende waterval de Minavallen) terug naar Albina in 5 dagen. De bomen zijn immens groot, alles is groen en bovendien: er heerst een rust! Je leeft echt in de Tropen: overal dieren, geluiden en geuren waarvan je het bestaan niet kende! Ik heb bomen gezien waar je eng van wordt. Zp vgroot, daar is de grootste boom in Nederland niets bij! De rivieren zijn breed en woest je kijkt je ogen uit! Uren kan je in de korjaal zitten zonder je te vervelen! Er valt zoveel te zien en je geniet van alles wat je ziet.
      • Toen mij werd gevraagd  "Met welke stad kan je Paramaribo vergelijken?" Moest ik erg na denken, ik had geen idee. Paramaribo is bijzonder en ik ken geen enkele stad of dorp die ook maar iets weg heeft van Paramaribo! De diversiteit van de verschillende soorten gebouwen, huizen, kantoren en winkels, de kleuren van de bevolking. Paramaribo heeft de grootte van een stad, maar de gezelligheid van een dorp.
      • De bevolking van Suriname is heel gastvrij en vriendelijk, iedereen wil je helpen en overal ben je welkom. Niets is gedwongen en iedereen is opgerecht ge�nteresseerd.Tijdens Holi Phagwa waren mijn vriendin en ik op zoek naar een plek waar we dit feest konden mee maken. Tijdens Holi Phagwa vieren de Hindoestanen het begin van de lente, het nieuwe jaar, de overwinning van het goede op het kwade. Het feest kenmerkt zich door het strooien van gekleurd poeder, dans, zang en lekkere typische Hindoestaanse gerechten (zoals: roti, rijst met massala kip). Heel de stad afgezocht en uiteindelijk vonden we een man onder het gekleurde poeder. Na het een en ander gevraagd te hebben mochten we met hun busje vol met artsen mee naar een plek waar ze Holi Phagwa vierden. We hebben een super leuke middag gehad en erg genoten van de gastvrijheid. Iedereen wil je alles laten zien en vertellen over wat Suriname nou zo bijzonder maakt! Daarnaast wil iedereen je het eten van Suriname laten proeven. De inwoners van Suriname zijn heel divers. Van Chinezen tot Indianen, van Nederlanders tot Boslandcreolen en iedereen leeft samen. Het bijzonderste wat ik heb gezien is dat er een synagoge naast een moskee staat en er geen enkele vorm van bedreiging is!
      • Een andere gebeurtenis wat ik nooit zal vergeten gaat over het uitzoeken van hout. Ik ging met mijn baas naar de kinderboerderij en we gingen hout uitzoeken voor de hutjes die daar momenteel gebouwd worden, zodat toeristen een hut kunnen huren en gedurende vakanties, weekenden en dergelijke daar kunnen verblijven. Ik had er niet echt een voorstelling van wat nou hout uitzoeken was, ja in Nederland ga je hout uitzoeken bij de Karwei of iets dergelijks maar in Suriname gaat dat er toch anders aan toe. Omdat de grond waar mijn baas zijn hout uit wilde zoeken van een familielid was, mocht hij daar mensen laten komen om hout te kappen. Dus ging hij bomen uitzoeken en zeggen"k wil die boom, en die boom en die boom" vol verbazing stond ik er bij te kijken. Maar wel super gaaf! Ik zal het nooit meer vergeten als iemand zegt dat ze hout uit gaan zoeken! Na een paar weken heb ik het eindresultaat gezien, prachtige balken van hout!
      • Na een aantal weken voelde ik me zo thuis in Suriname dat ik ook niet meer terug naar Nederland wilde. Drie maanden was kort, maar genoeg om te zien wat Suriname allemaal te bieden heeft. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik verliefd ben geworden op het land en dat ik zeker terug ga komen!
      Reviews en ervaringen via JoHo: activiteiten en vrijwilligerswerk in het buitenland

      Reviews en ervaringen via JoHo: activiteiten en vrijwilligerswerk in het buitenland

      activiteiten en vrijwilligerswerk via JoHo: reviews en ervaringen

      Vrijwilligerswerk in het buitenland

       Kim, Zuid-Afrika, schrijft over een les die ze gaf over AIDS aan 9 Zuid-Afrikaanse meiden

      • 189 regeringslanden, waaronder Nederland hebben 5 millenniumdoelen opgesteld die voor 2015 moeten worden gerealiseerd. Ik ga kijken op welke manier ik een klein beetje bijdraag aan de doelen, dit keer het doel "Verspreiding van aids en malaria stoppen".
      • Zoals ik al eerder heb verteld wilde ik een les geven over AIDS. Wat ik heb gedaan? 9 meiden heb ik verteld over wat AIDS is. Hoe je het kan krijgen & voorkomen. Wat SOA's zijn. Hoe je een condoom omdoet. Ze vonden het interessant: natuurlijk een paar giechels. Ze hadden veel vragen, en ook over gevoelens. Hoe weet je wanneer hij mister right is? etc. Twee nieuwe vrijwilligers willen nog een les geven. Ik heb het ook ge�valueerd, wat ze misschien kunnen gebruiken. Nog een les zou goed zijn; over gevoelens, open zijn over AIDS (wat een groot probleem is in Zuid-Afrika), hoe zeg je nee tegen een jongen. Dat soort onderwerpen. Niet alleen de meiden maar ook de (oudere)jongens hebben het nodig.

       Anouk, Peru, schrijft over afscheid nemen van "haar kinderen"

      • Ons afscheidsfeest was ook geweldig! De kinderen gingen voor ons dansen en zingen. Heel schattig.Sanne en ik hebben hotdogs uigedeeld.De worsten waren iets anders dan in Nederland!Jak,zal jullie de details besparen, maar we hebben er hard om moeten lachen!Maar de kinderen vonden het heerlijk. Daarna nog stoelendans gedaan met de profe�s. Zo noemen de kinderen ons. Dikke pret, 6 grote mensen die zo�n kinderspel doen! Het nemen van afscheid viel niet heel zwaar. Het was natuurlijk een korte periode en de kinderen maken die wisselingen ook heel vaak mee. Maar toch, met een aantal kinderen heb je toch iets speciaals en die zal ik wel missen.
      • We gaan in de tijd dat we nog in Cusco zijn zeker nog een paar keer terug. Sanne en ik willen spullen aanschaffen voor een speelhoek, zoals een fornuisje, bedje, pop ed. Dat soort speelgoed is er helemaal niet. De fantasie van de kinderen is niet erg groot, zoals ik al eerder schreef.Zou leuk zijn als ze dit meer zouden ontwikkelen door dit materiaal.

       Kjille, Zuid-Afrika, schrijft over haar bezoek aan Robben eiland tijdens de introweek in Kaapstad

      • Maandag ben ik met een paar anderen vrijwilligers naar Robben eiland geweest. Robben eiland is een klein eiland voor de kust waar de criminelen en politiek gevangen werden opgesloten in de gevangenis. In het begin samen, maar al snel gescheiden uit angst dat de vaak hoogopgeleide politieke gevangen hun kennis zouden overdragen aan de vaak minder geschoolde criminelen. Vooral tijdens het apartheidsregime werden hier veel mensen opgesloten. Bijvoorbeeld omdat mensen voor hun mening uitkwamen of omdat ze op een andere plaats of tijd ergens waren dan op hun dompas vermeld stond. Ja ik hoor sommige van jullie denken: "Wat is een Dompas?". Tijdens de apartheid werd er verschil gemaakt tussen blanken, "coloured" en "black". De "zwarte" mensen, negers, moesten een dompas bij zich dragen (en ja dat is dom afkomstig van de Nederlandse taal). Op zo'n dompas staat waar je als neger in je eigen land mag zijn en om welke tijd. Overtrad je deze regel, dan ging je naar de gevangenis.
      • De hele tour was heel indrukwekkend en werd geleid door ex-gevangenen die weer op het eiland zijn gaan wonen. Ik moet zeggen dat ik altijd geemotioneerd raak als ik verhalen te horen krijg over apartheid, slavernij etc. Op eenn of andere manier voel ik dan een plaatvervangende schaamte voor mijn voorouders en wil ik alleen maar sorry zeggen. Dit onrecht speelt nu nog steed over de hele wereld en het gaat helemaal nergens over! De mensen van de gevangenis hebben gevraagd of we als we het eiland verlaten een boodschap over wilde brengen. De reden dat zij nl. weer terug zijn gegaan naar dat eiland, samen met een aantal ex-bewakers was om de volgende boodschap uit te dragen:"Let this never happen again..."

       Werken en Bezinnen in Frankrijk

      Hoe je door vrijwilligerswerk op een Frans landgoed weer bij jezelf kunt komen; een hele positieve ervaring van Maaike (25 jaar)

      • Ik heb deze zomer een maand gewerkt als vrijwilliger op, het landgoed
      • In een groep van 15-20 Nederlandse vrijwilligers heb ik een bijzondere, leerzame en inspirerende tijd gehad. Het werk was zeer afwisselend. De ene week was ik gastvrouw voor mensen die een workshop zang volgden, de andere week was ik schilder of maakte ik het zwembad schoon. Er was een prettig dagelijks overleg over de verdeling van taken en er werd bijzonder goed voor me gezorgd.
      • in de lekkere maaltijden maar ook in de grote betrokkenheid die iedereen bij elkaar had. Op de vrijdagborrel was er ruimte om persoonlijke zaken en groepsperikelen te bespreken. Dit kwam tot uiting
      • De meeste mensen die hier komen, staan op een keerpunt in hun leven. Dagelijks kun je als je wilt- meedoen aan meditaties en zang.
      • Naast een plek om te werken is het een plek waar je helemaal afstand kunt nemen van je leven in Nederland.
      • Er is goede begeleiding voor mensen die bezig willen zijn met hun persoonlijke ontwikkeling.
      • Ik heb veel gehad aan gesprekken met bijzondere mensen en denk met veel plezier terug aan alle kampvuren, uitstapjes en gezellige avonden met zang en dans.
      • Ik heb mijn leven goed kunnen overdenken. Ik voel me,  sinds mijn terugkomst in Nederland,  vol vertrouwen en sterker en kon daarna juiste keuzes maken en ben de initiatiefnemers van dit project (Simon en Annet) reuze dankbaar.

      Reizen in het buitenland

       Jongensdroom: met een oldtimer Brommer naar Noorwegen

      • Na een week getourd te hebben met een Honda SS50 van Amsterdam naar Mari�nheem, door Noord-Duitsland, dwars door Denemarken, langs de Zweedse westkust, ben ik nu eindelijk aangekomen op mijn eindbestemming Fyresdal, Noorwegen, waar een oude vriend woont. De brommer heeft het erg goed gehouden, op een paar schrammen na is hij ongedeerd uit de strijd gekomen. Zelf heb ik eelt op mijn rechterduim gekregen van het gas geven en had op het einde van elke dag een stijve nek van het vooruit kijken, maar verder ging het eigenlijk allemaal best prima!
      • ...De dag erna kon ik er weer tegenaan en ben ik zo'n 250 km langs de Zweedse kust gaan rijden, vooral over de toeristische kustroute, die heel erg mooi was. Onderweg nog aardbeien wezen plukken, heerlijk! Halverwege de middag kwam ik in een heel mooi gebied terecht bij Marstrand, waar ik uiteindelijk maar een camping heb opgezocht, want ik vond het er echt prachtig. Daar nog een paar biertjes gedronken met drie Brabantse meisjes, een hele mooie zonsondergang gezien en daarna heel lang geslapen.
      • ...Na een mooie rit door Noorwegen kwam ik om een uur of drie aan in Seljord, maar ik herkende helemaal niks, ik ging een beetje rondvragen naar het enige dat ik nog wist, de Steinerskolen..bleek er helemaal geen Steinerskolen te zijn in Seljord. Ik begon erg aan mezelf te twijfelen en na even googlen op Steinerskolen kwam ik er achter dat ik niet in Seljord, maar Fyresdal moest wezen, wat nog 70 km verderop lag! Dit was erg zuur, want ik dacht dat ik er na een week rijden eindelijk was, moest ik ineens nog twee uur rijden en uiteraard begon het toen net te regenen. Op dat laatste stuk kwam ik ook nog eens aan de verkeerde kant van een groot meer terecht, waar de weg ineens ophield....al met al was het laatste stuk dus even doorbijten
      • ..Ik zit hier nu al twee dagen, het is hier echt genieten. De eerste avond was hier feest en hebben we de hele avond "beerpong" gespeeld, ik leg nog wel een keer uit wat dat is.Verder de restanten van een hippiefeest bezocht, een beetje rondgewandeld en ik ben gisteren al even wezen vissen op forel, ik als ervaren vissen heb uiteraard niks gevangen, maar het was wel een hele mooie plek aan de rivier. Ik ben van plan nog een stuk door Noorwegen te touren, ik hoop nog een festival mee te kunnen pikken, maar verder heb ik eigenlijk helemaal nog geen plannen gemaakt. Heerlijk, alles staat nog open!
      Reviews en ervaringen via JoHo: in het buitenland in de dierenopvang en bij wildlife centers

      Reviews en ervaringen via JoHo: in het buitenland in de dierenopvang en bij wildlife centers

       

      Johan verzorgde Karakachan heddershonden en wolven in Bulgarije: "Op de bres voor schapenkapers"

      • Ik heb deelgenomen aan het Eco-project Wolven en Karakachan herdershonden in West Bulgarije. Wat op mij veel indruk heeft gemaakt zijn de verschillen in omstandigheden, waaronder Bulgaarse en Nederlandse natuurbeschermers werken. In Nederland zijn de te beschermen oppervlaktes klein, is er relatief veel geld beschikbaar en is het maatschappelijke draagvlak voor natuurbescherming groot. In Bulgarije is dit precies omgekeerd.
      • Bulgarije is een land met grote contrasten. Een prachtige natuur en een grote economische achterstand. De meeste mensen hebben dan ook wel wat anders aan hun hoofd dan natuurbescherming, vooral wanneer het ook nog gaat om wolven die regelmatig een schaap wegkapen.
      • De kans dat je als eco-vrijwilliger een wolf in levende lijve te zien krijgt, is erg klein. Toch krijg je tijdens je verblijf een goed beeld van het leefgebied van de wolf en de moeizame relatie met de mens. Als buitenlander ben je er trouwens als gauw een bezienswaardigheid, zonder dat dit vervelend wordt. Toeristen komen er in dit gebied vrijwel nooit.
      • Je beseft al snel dat de mensen van de Balkani Wildlife Society hun werk, het benutten van de enige kans om dit stuk wilde natuur te redden, alleen kunnen doen met hulp van buitenaf. Eco-vrijwilligers spelen daarbij een belangrijke rol. Je krijgt bewondering voor de energie van dit team, ook al zijn hun successen vaak klein en komen tegenslagen vaak voor. Het heeft mij een grote voldoening gegeven aan dit werk een bijdrage te mogen leveren

      Vrijwilligerswerk met otters in Brazilie: "They made my green heart beat faster"

      • I will have to give you an overview of the things I experienced the week that I was here because even if it was only a week, there are so many things that occurred.
      • The project, or shall I say, projects, are all very interesting and they made my green heart beat faster. Of course I was one of the lucky ones to actually see an otter for myself so that's extra special but even if that wasn't the case I would have had a wonderful time. Building the ottertrap, catching and analyzing the fish the otter feeds on, collecting and analyzing the feaces, placing the camera inside one of the shelters. Even the camping in the middle of the night on the shore of the lake trying to spot an otter was very special and really gave me the idea I was involved.
      • Because I love nature and I am interested in it's wonders and complex connections within I was absolutely in the right place. Too bad I won't be here to see if the trap works, if the fish stairs by the dam works, to see more otters, to see more pictures taken by the camera that we placed and so much more.
      • One week is absolutely too short but I think that I wouldn�t even be satisfied if I stayed here for two months because i's all so intriguing.
      • Being here in Brazil gave me the opportunity to experience so many little things of their culture it�s hard to believe it'ss been only a week. I've learned to make and drink Chimaroa and Caiperina. I've seen people practice Capoeira in the streets and I have absolutely tasted a bit of the hospitality of the Brazilian people. Junior, who can tell you all about everything in this ecosystem. Marcello, who has the eyes of an eagle and who can spot any animal in sit, and Simone and the kids whose smiles make you feel so very welcome. And thanks to the knowledge of Rui and his wife Angela I've learned a lot about Brazil in general.
      • The other ecovolunteers showed me how to say I thank you' in Cantonese, how to pronounce 'impuisan' in French and what the difference is in making money in Scotland or in Geneve. I am very lucky to have met people like this, I had a very good time with them making music, sharing stories and sharing a passion for nature.

      Anne deed vrijwilligerswerk met wolven in Portugal: "Te warm voor wolven"

      Hoi medewerker van JoHo,

      • Ik ben inmiddels een paar dagen terug uit Portugal en ik wil je even laten weten dat ik het erg leuk heb gehad!
      • Alles was eigenlijk super; het huisje was perfect, alles erop en eraan, en leuke mede-vrijwilligers. Vooral met een aantal Portugese vrijwilligers kon ik het erg goed vinden, dus dat was erg gezellig. Ook de wolven waren geweldig. Het werk was leuk, soms wel zwaar maar er werd goed in de gaten gehouden of het allemaal goed ging. Vooral op de hele warme dagen werd er rekening mee gehouden dat wij niet aan de hitte gewend zijn en konden we het wat rustiger aan doen. Met name Sonja zorgde erg goed voor ons.
      • Kortom dus allemaal erg positief
      • Groeten, Anne

      Meer ervaringen

      Reviews & Ervaringen via JoHo: studie in het buitenland en taalcursussen

      Reviews & Ervaringen via JoHo: studie in het buitenland en taalcursussen

      studie en taalcursus in het buitenland via JoHo: reviews en ervaringen

      Studie in het buitenland

       Claudia behaalde aan ACAP in Sydney haar Graduate Diploma of Counselling

      • I have had a really positive experience with ACAP! From the first classes on, I was so glad I had made this choice. The trainers are interested people with a broad range of experience about the field which make the classes a perfect fit between theory and ‘the real world’. The modules were all provided with appropriate literature and lots of diverse exercises. In each module we did role-plays to train our counselling skills, though it was also an opportunity to experience how it is to be a client! Each group consists of students with different backgrounds, which makes you experience working together with all kinds of people, from housewives to businessmen, from people from America and Europe, to Australia and Asia. The small classes make the course very personal.
      • ACAP has definitely benefited me personally. I have become much more confident and assertive, and it also has given me great self insights. Because of the stimulating environment, I have been reading lots of philosophy and psychology books during the course. I have learned at ACAP that I can depend on my counselling skills. The knowledge I already gained at my psychology study has been refreshed and deepened and especially my practical skills have been improved considerably. My advice: Just Do it! You will find it a great stimulating environment, have lots of personal attention and gain counselling knowledge and practice. You get to deal with personal issues and your view on life. A great way for self improvement!

       Marlies studeerde aan de Hawaii Pacific University

      • Vanaf het moment dat ik aan mijn studie rechten aan de Universiteit van Leiden begon, wist ik dat ik graag in het buitenland wilde studeren. Over het land waar ik naar toe wilde, bestond geen twijfel; de Verenigde Staten. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de Hawaii Pacific University (HPU) om een aantal redenen. Ten eerste viel het wintersemester grotendeels binnen mijn vrije weken, ten tweede was het een kans om te studeren in een multiculturele omgeving (want er studeren mensen van over de hele wereld) en ten derde het tropische klimaat. Ik besloot om mij ook daadwerkelijk in te schrijven voor het wintersemester. Dit was geen kwestie van even een inschrijfformulier invullen, er komt een heleboel bij kijken. Het is dan prettig gebruik te maken van een organisatie die je begeleidt. Al mijn vragen werden direct beantwoord en ik mocht langskomen voor hulp bij het invullen van de inschrijfformulieren. Vervolgens zorgde de instelling ook voor alle communicatie met HPU en hoefde ik dat zelf allemaal niet te doen. Eenmaal aangekomen kreeg ik een rondleiding op de campus, moest ik me inschrijven voor vakken, betalen en formulieren afgeven. Ik heb gekozen voor de volgende vakken: Introduction in Psychology en Writing Class. Maar al tijdens de eerste les bleek dat dit behoorlijk zwaar was. Voor het wintersemester vond ik het dus verstandiger om 1 vak te kiezen, want je wilt ook nog tijd hebben om het eiland te verkennen en met je nieuwe vrienden op te trekken.
      • Ik heb gekozen voor psychologie en heb daar zeker geen spijt van gehad. De docent was superenthousiast en wist ons ook zeer enthousiast voor het vak te maken. Wel moest ik een hoop doen, ik heb in 5 weken 2 examens gehad en een paper van 5 pagina’s moeten schrijven. Gelukkig biedt HPU internationale studenten de mogelijkheid om je grammatica en spelling te laten controleren voordat je een paper inlevert (door studenten en vrijwilligers). Dat is erg goed geregeld.
      • Buiten de tijd die ik op de universiteit heb doorgebracht ben ik veel met vrienden op pad geweest. Hoe langer je in Honolulu bent, hoe meer mensen je leert kennen vanuit de hele wereld. Het is erg interessant om over verschillende culturen te leren en het is leuk om te horen hoe er gedacht wordt over Nederland en onze cultuur. En tot slot is Waikiki (in Honolulu) gewoon DE plaats waar je moet zijn. Het strand is prachtig, je kunt er elke avond stappen, sport kijken in een bar, heerlijk eten, winkelen en vooral relaxen met je nieuwe vrienden.
      • Kortom, ik heb een heerlijke tijd gehad in Honolulu en het onderwijs was erg goed. Ik heb ook leuke mensen leren kennen (waarvan ik een aantal nog regelmatig spreek) en heb daar ook een hoop van geleerd. Ik ben me dan ook weer aan het oriënteren op een nieuwe studie-ervaring in de Verenigde Staten en dan deze keer voor minimaal een heel semester!

      Taalcursus in het buitenland

       Taalcursus Cusco, Peru

      • Sinds ik een paar geleden een documentaire over de Inca's  (de Zuid-Amerikaanse indianen) zag, wilde ik altijd al naar Zuid Amerika.
      • Eindelijk was het dan zover: ik was in Cusco waar mijn reis begon met 4 weken Spaanse les. Cusco is een fantastische stad die midden tussen de bergen ligt en waar je volop aan actieve sporten kunt doen. Daarnaast is het gezellig uitgaan voor toeristen en zijn er, iets buiten het centrum, echte Peruaanse kroegjes te vinden.
      • Via een JoHo partner had ik mijn Spaanse les al vanuit Nederland geboekt. Zij vingen me goed op toen ik in Peru aankwam en door hun ben ik in een gastgezin geplaatst.
      • Met mijn medestudenten heb ik een onwijs leuke tijd gehad, alleen jammer dat mijn gastgezin geen kinderen had en dat de man en vrouw des huizes vaak van huis waren. Wel werd er erg lekker voor me gekookt!
      • De laatste week gingen we naar de heilige vallei Pisac met mijn groep van Spaanse les, wat voor mij absoluut het hoogtepunt was. We hadden hier een vakantiehuisje, met een zwembad & tafeltennistafel, dus genoeg om te relaxen en jezelf te vermaken.

      Studiereis & Lustrumreis

       Jaarclub in Latijns Amerika

      • Wat een begin van het nieuwe jaar, een reis waar we zes jaar lang naar uit hadden gekeken met z'n allen! Een jaarclub van 12 westerse vrouwen, trekkend door Zuid-Amerika! De heenreis verliep soepel, mede dankzij ons geweldige 'buddy-systeem' waarbij iedereen op haar buddy lette, omdat we anders steeds 12 man moesten tellen. Hoezo goed voorbereid?? La Paz (Bolivia), de mountainbiketocht langs de befaamde Death Road was adembenemend hoewel de meesten toch ook wel blij waren weer veilig terug te keren! Uitzichten, papagaaien, fietsen fietsen fietsen met naast je een diep ravijn: regelrechte adrenaline kick! De volgende dag was het stralend weer, en gingen we aan boord van een grote motorboot voor een bezoek aan de Uros eilanden op Lake Titicaca (Bolivia/Peru). Ook het bezoek aan het eiland Tacile was bijzonder. Het is alsof je een totaal andere wereld betreedt. Het maakt dat de dingen waar je je thuis druk om maakt, ineens veel minder belangrijk lijken. Terug op de boot, met een muziekje aan in de zon, hebben wij ons einddoel van de reis (wat we lang geheim hadden gehouden) eindelijk geopenbaard: Ecuador!! Maar eerst op naar Cusco (Peru). Na de ijle lucht in La Paz, was de brandende zon een warme verwelkoming.
      • De Inca-trail: klimmen en nog eens klimmen. Hier een daar een orchidee en een waterval, en het continue gevaar van het ravijn naast je. En dan, om 4 uur 's middags, na een hele dag onderweg te zijn geweest, het eindpunt. De poort, met daarachter, oh wonder, Machu Picchu. Ik weet niet of het de beloning was na de lange tocht, of het fantastische uitzicht, of een combinatie van beide, maar het was onbeschrijfelijk om daar met elkaar te staan. We did it! Mach Picchu heeft iets mysterieus als het in de mist gehuld is. Je vraagt je af wat zich daar vroeger allemaal af heeft gespeeld. Het uitzicht vanaf de top was prachtig, en we hebben ons goed vermaakt toen we op ons achterste een stuk omlaag moesten glijden om weer op het pad te komen. Na een lange dag weer terug naar de trein; moe maar voldaan, de koffers weer ingepakt en de volgende dag op naar het vliegveld. Na het zware werk was het nu echt tijd voor ontspanning. Eindpunt: Montañita Beach!!!! Palmbomen, fijn zandstrand, en zwemmen in de Stille Oceaan in januari! De drie volle dagen dat we aan het strand zaten waren precies goed; lang genoeg om tot rust te komen en alle indrukken te laten bezinken, en kort genoeg om ons in het kleine dorpje niet te gaan vervelen.
      • De terugreis was net als de heenreis, probleemloos en prima. Ik had me onze lustrumreis niet beter kunnen voorstellen.

       Elf bijzondere dagen: New York & Boston op studiereis

      • Het waren elf hele bijzondere dagen. Een korte greep, stel je eens voor, een groep van 4 studenten die op een grasveld bij Harvard samen met een Nobelprijswinnaar en een post-doc zitten te lunchen, waarbij de Nobelprijswinnaar vervolgens voor iedereen limonade gaat halen, of dat diezelfde groep wordt rondgeleid door de binnenwerken van een enorm kernfusiecomplex, door de controlekamer van een satelliettelescoop en door het prachtige Stata Center van MIT.
      • Dit zijn zomaar een paar van onze belevenissen daar. Maar dat beschrijft eigenlijk nog niet de geweldige tijd die we daar gehad hebben. Het beschrijft niet dat de mensen die ter plekke voor ons rondleidingen en lezingen hadden georganiseerd, allemaal zo gastvrij en enthousiast waren, dat de deelnemers zelf ook minstens net zo enthousiast waren: het gebeurde meer dan eens dat wij als commissie mensen bijna mee moesten slepen naar de volgende activiteit, omdat ze nog ademloos stonden te luisteren naar een spreker of zelfs in een heftige discussie waren met diegene.
      • Kortom, een zeer geslaagde reis waarbij we een kijkje konden nemen bij onderzoeken die op dit moment plaats vinden bij een aantal van de meest prestigieuze universiteiten en bedrijven van Amerika. Daarnaast vond ik het ook leuk om de verschillen te zien tussen Amerikaanse en Nederlandse universiteiten. Vooral de enorme gebouwen die door bepaalde jaargangen studenten op de universiteitsterreinen werden neergezet maakten indruk.
      • Helaas kan ik hier niet iedereen bij naam bedanken, maar zonder alle mensen die zich daar ter plekke voor ons hebben ingezet, zou de reis geen succes zijn geworden. Om af te sluiten zal ik nog een paar anekdotes noemen die mij vooral zijn bijgebleven: de professor op MIT die stipt om vijf uur zijn lezing stopt en zich ontpopt als Boston Red Sox fan want:'We hebben in Boston' gezamenlijk geloof en dat zijn de Red Sox en ik zit vanavond in het stadion dus ik moet er nu vandoor.  Op MIT hebben we buiten in het grasveld voor het State Center met de dean van de science faculteit geluncht. Bij Chandra Control Center bleef de chief engineer zolang met ons praten dat hij door zijn echtgenote werd opgehaald omdat er 'zometeen visite voor de deur staat 'En van de laatste avonden, onvergetelijk, was er het salsa-feestje van Harvard studenten waar je na betaling van zeven dollar in een slecht verlichte zaal kwam waar alleen water te krijgen was. En als laatste, door de komiek op Washington Square in New York hebben we, heerlijk in het zonnetje, genoten van echt Amerikaanse humor. Life is good!

       Rondreis Egypte met de lustrumclub

      • Bij aankomst in Caïro stond ons reisbureau klaar bij de gate (wat in NL helemaal niet mogelijk is) en bracht ons door de douane en bagage check zonder problemen (gelukkig maar want met zo'n paspoort weet je het nooit). Ons prive busje gepakt naar het hotel en dan kom je in Caïro, grote smerige stad met zo'n 20 miljoen mensen en zo mogelijk nog meer auto's, die denken dat ze allemaal voorrang hebben (ze maken van een twee-baans-weg ook rustig een vijf-baans). Hotel was prima en 2 minuten lopen van de Nijl en de binnenstad, dus goede locatie. In het hotel ontmoette we onze gids voor de komende 15 dagen; Mandoh, een Egyptenaar van 30 die al een paar keer in NL is geweest en binnenkort NL taal gaat studeren. 's Avonds wezen eten bij een Egyptisch tentje met natuurlijk Babaganoush, Kofte en Falafel. Lekker maar wel oppassen met het drinken van water want dat komt volgens ons regelrecht uit de Nijl, en je gaat je er niet zo lekker van voelen kan ik je jullie vertellen. Volgende twee dagen naar het Egyptisch museum geweest met alle oudheden en alle schatten van ToutanKhamon, naar het Citadel van Muhammed Ali, nee niet de Bokser, aldaar in een van de grootste moskeen geweest (natuurlijk schoentjes uit). Eigenlijk moet je wel een kapje op in de stad want het is net alsof je de hele dag in de mist loopt maar het is heerlijke smog van alle auto's. Het leukste is nog om met de taxi te rijden want het is net alsof je in een achtbaan zit, iemand die vooraan rijdt heeft gewoon voorrang en kan zonder aangeven naar rechts links of zomaar stilstaan en afslaan, echt wat een zooitje!
      • Vanaf Caïro met onze privéchauffeur naar de woestijn afgereisd om naar de eerste oase te gaan, echt apart om te zien, 300 km zand en dan een klein stuk met palmbomen en veel water waar dan ook weer de eerste mensen wonen. Hotel ok en na een kopje thee (ik heb in Egypte genoeg thee gedronken voor zon 15 jaar) om daarna naar een van de waterbronnen te bekijken van de Oase waar water vanuit 420 meter onder de grond omhoog wordt gepompt. leuk maar niet wow! De jeepsafari naar de woestijn was erg gaaf, al hield de jeep er al na 50 km mee op; blijkbaar was er geknoeid met de benzine en had het pompstation en wat water bij gedaan om te zorgen dat ze meer verkochten...leuk voor ons, mochten we ff duwen! Eenmaal in de woestijn ons kamp opgeslagen en de slaapzakjes onder de sterrenhemel uitgerold hebben we heerlijk gegeten en de botjes van de kip voor de woestijnvossen klaargelegd, die ook echt heel dicht bij kwamen om ze te pakken! Heel erg gaaf! En dan die sterrenhemel!!!!!!!! in de woestijn zijn echt miljarden sterren en de melkweg is heel goed te zien daar! In de nacht rond de 5 graden en een beetje koude neus allemaal maar heel erg lekker geslapen en na een simpel ontbijtje, het kamp opgebroken en weer terug naar de "bewoonde wereld" om vanaf daar door te rijden naar de volgende Oase, waar we weer lekker een Egyptisch maal ophebben (weeeeer kip met rijs en Babaganoush, we hadden nu wel weer zin in de McDonalds!!), nog even waterpijp gerookt met de locals en lekker weer in een bed hebben kunnen slapen.
      • Volgende dag weer een hoop tombes (met echte mummies!)en tempels gezien (hadden we intussen ook wel een klein beetje genoeg van, maar goed). In de volgende Oase kregen we twee agenten met pistool bij ons in de auto om "ons te bewaken" en er reed voor anderhalve dag een politiebusje voor of achter ons, echt belachelijk! Het hotel was in the middle of nowhere in de woestijn met een half uur rijden van het dorp, alwaar wij de enige gasten waren. De volgende dag in convooi terug naar de bewoonde wereld, naar Luxor. Het convooi houdt in dat alle touristenbussen en auto's samen tussen twee politie wagens in een lijn naar Luxor rijden. Dit om terroristische aanslagen te voorkomen. Zagen wij niet helemaal want als er nu iets gebeurd zijn meteen alle bussen weg, maar goed, wel spannend van die mannen met machine geweren die heel boos kijken, en heel hard rijden overigens. Ook was er nog het spelletje tussen alle bussen, incl. de grote jongens, wie het meest vooraan rijd heeft gewonnen dus inhalen met 140 km/u en zorgen dat je vooraan komt, maakt niet uit of er een tegenligger aankomt, de weg is immers breed genoeg voor 3 auto's!
      • In Luxor in een 5***** hotel, wat echt weer een luxe was, met zwembad en all! Heerlijk even een duik genomen en nog even bijkleuren, alvorens met een paard en wagen de stad en achterwijken door te gaan. Achterwijken echt heel erg arm en de kindjes vragen allemaal om geld. Ook midden door de markt met die wagen wat wel weer erg grappig is want soms past de wagen er gewoon net niet door! In de middag eindelijk ouderwets even bij de Mc Donalds gegeten! Vond mijn maag overigens niet erg grappig! Volgende dag met een luchtballon de lucht in gegaan om 5!! uur s 'morgens en verder naar de Valley of the Kings geweest waar alle koningen hun tombes hebben, erg mooi om te zien en knap dat ze dat hebben kunnen bouwen in die tijd. In de middag naar de tempel van Hatsepsout en de Karnak tempel geweest. De laatste is de grootste tempel in de wereld gebouwd door meerdere koningen, in verschillende tijdperken. Hele coole "hal van pilaren" waar er wel 100 staan. In de avond naar de Pub om even te relaxen. Volgende dag weer in convooi door naar ons laatste oord; Hurghada, waar onze gids terug ging naar Caïro en wij nog twee dagen hadden om te relaxen en te duiken, heerlijk. twee mooie duiken gemaakt. Verder lekker op het strand gelegen tussen de 90% Russen! Volgende dag terug naar Cairo om daar nog een biertje te pakken en de volgende dag terug gevlogen naar NL en afscheid genomen van de Boys!

       Lustrumreis naar Moskou

      • Het vierde lustrum: dat werd onder andere gevierd met een lustrumreis naar Moskou. Voor de gelegenheid wilden we graag naar een land met een geheel andere cultuur en dat niet onder invloed staat van de Europese Unie.Dde meest voordelige vluchten waren geregeld en het hostel en we kregen ook veel hulp bij het aanvragen met de visa voor Rusland. En zo vertrokken we met 32 leden naar de stad van de 'veertig maal veertig kerken' voor een boeiende studiereis. De Russisch-orthodoxe kerken bepalen inderdaad het stadsbeeld. Waar je ook kijkt zie je tussen de soms mooie bouwwerken, maar ook vaak vervallen gebouwen, de vergulde koepels. Het bijwonen van een Russisch-orthodoxe kerkdienst, gewoon tussen de lokale vrouwen, is bovendien een onvergetelijke ervaring. Het hoogtepunt was toch wel het Rode Plein, maar er is nog veel meer te zien in Moskou. Maar voor ons was het natuurlijk wel een studiereis en we hebben op doordeweekse dagen verschillende organisaties bezocht in het kader van onze studie. Hierdoor hebben we Rusland van verschillende kanten leren kennen. Lastig af en toe was natuurlijk wel dat we met zo�n grote groep waren. Moskou is een enorme stad en het duurt dus al lang om van de ene naar de andere plek te komen, maar met een groep gaat het natuurlijk nog langzamer. Gelukkig heeft Moskou wel een erg goed metrosysteem. Het is wel een beetje ingewikkeld, maar de frequentie is erg hoog en het kost weinig. Sommige metrostations zijn soms zelfs musea op zich. Het is wel handig om het cyrillische alfabet te kennen, omdat de namen van de metrostations, maar ook straatnamen en dergelijke, alleen in het cyrillisch staan vermeld. Ook praten veel Russen niet Engels. Wat betreft de veiligheid hoef je Moskou zeker niet links te laten liggen. Moskou is niet onveiliger dan grote steden als Parijs en Amsterdam, maar vooral 's nachts kun je natuurlijk beter niet alleen op pad gaan. Het was een week waarin we veel gezien en geleerd hebben van Rusland. Een zeer indrukwekkende ervaring!
      Reviews en ervaringen: emigranten en nomads

      Reviews en ervaringen: emigranten en nomads

      Tips & ervaringen: Oriëntatie

      • Drijfveren: Wanneer je emigreert begint je leven helemaal opnieuw. Ik kon korte metten maken met slechte gewoontes; de nieuwe mensen om me heen hadden nog geen beeld van me gevormd. Maar het betekent ook dat je nieuwe vriendschappen helemaal vanaf de basis moet opbouwen. Je moet jezelf continu uitleggen, omdat mensen niet automatisch weten wat je bedoelt. Je hebt geen geschiedenis met elkaar. Emigrant Curaçao
      • Motivatie: Ik ben altijd reislustig geweest; door mijn tijd bij Buitenlandse Zaken werkte ik al voornamelijk in het buitenland. Nederland werd daardoor wat klein. We houden allebei van onbeperkte ruimte, dat niet alles tot in de puntjes is geregeld en van de ongerepte natuur. Eerst oriënteerden we ons op Namibië, maar uiteindelijk werd het toch Canada. Een cultuur die dicht bij de Nederlandse cultuur ligt, maar dan in een ruimer jasje. Emigrant Canada
      • Motivatie: Anonieme personen op kantoren zonder adres met onbereikbare telefoonnummers die allerlei eisen aan je emigratie stellen via onbegrijpelijke formulieren. En dit tegen aanzienlijke kosten met het risico van landuitzetting of detentie. De motivatie om ondanks alles door te zetten moest soms uit onze tenen komen. Een welkom gevoel kregen we er niet van, maar nu, eenmaal gesettled, is het heerlijk wonen en ondernemen. De Canadese bevolking verwelkomde ons wél met open armen. Emigrant Canada

      Tips & ervaringen: Bestemming, Woonlocatie & woonruimte

      • Locatie: Eerst droomden we van een buitenhuis met een groot stuk grond. Maar voor onze kinderen zou zo'n geïsoleerde omgeving niet echt aantrekkelijk zijn. Uiteindelijk zochten we een huis in een kleinere stad. De kinderen kunnen nu naar school fietsen, makkelijk met vrienden afspreken en, als ze wat groter zijn, uitgaan in de stad. Portugal emigrant
      • Locatie: Het gemiddelde inkomen in onze streek ligt rond de 400 euro per maand. Dat betekent dat de prijzen van huizen, eten, drinken etc. in het verlengde hiervan liggen. Voor ons een ideaal uitgangspunt. Hongarije emigrant
      • Huis in Nederland: We konden het ons niet financieel veroorloven om direct samen te emigreren. Ons huis in Nederland was nog niet verkocht, dus mijn man bleef wonen en werken in Nederland. Nu hebben we het huis voor een jaar onderverhuurd aan een expat: de ene expat helpt de andere! Mijn man komt binnenkort definitief naar Canada. Emigrant Canada

      Tips & ervaringen: Geldzaken

      • Budgettering: Na het maken van een (grove) financiële planning hebben we al snel afgesproken dat we willen kunnen leven van één inkomen. Het tweede inkomen is voor de extraatjes. Dat gaf rust die eerste tijd na aankomst, dat het niet noodzakelijk is om meteen allebei een baan te hebben. Nieuw-Zeeland emigrant
      • Bankrekening: Ik probeerde vorig jaar vanuit het buitenland een bankrekening te openen in Nederland, maar kreeg van de bank te horen dat ze geen zaken doen met "buitenlanders", en daaronder vielen volgens de dame die me te woord stond ook in het buitenland levende Nederlanders …. Nederlands paspoort of niet! VS emigrant
      • Bankrekening: De woningverhuurder wil altijd eerst een bankrekeningnummer hebben, en de bank wil vaak een adres hebben. Na wat online speurwerk vonden we een bank waarbij het mogelijk was ook zonder adres alvast een bankrekening te openen. Het adres konden we ook later aanleveren. Australië/Tasmanië emigrant

      Tips & ervaringen: Verhuizen

      • Inboedel: De inboedel invoeren is, in tegenstelling tot in sommige anderen landen, een relatief eenvoudig traject. Waar we wel rekening mee moesten houden in onze vertrekplanning was het feit dat ze in Canada gewoon je gezicht willen zien als je goederen worden ingevoerd. Je moet dus zelf aanwezig zijn. Emigrant Canada
      • Verbouwen: Na eerste pogingen met een Spaanse aannemer (bleek achteraf niet goed bekend te staan in de regio) en Engelse aannemer (werklui bleven na 1 week weg) vonden we -via via- een betrouwbare en ervaren Spaanse bouwvakker. Had altijd in de bouw gewerkt, maar zat nu zonder baan. Hij vormde een bouwploeg, het bleek een gouden greep. Vakkundige lui die goed volgens de planning werkten en open communiceerden waar het nodig was. Vanaf de start van de verbouwing spraken we veel meer Spaans, en ging onze basis met sprongen vooruit. Een welkom bijkomend voordeel! Spanje emigrant

      Tips & ervaringen: Werk, onderneming & vrijwilligerswerk

      • Werk: Ik had nog geen enkele buitenlandervaring. Om door te kunnen groeien bij mijn werkgever, een multinational, merkte ik dat buitenlandervaring -zonder dat het uitgesproken werd- wel een vereiste was. Ik wilde via deze werkgever in het buitenland gaan werken aan mijn talen, cultureel inzicht, management skills. Een bredere blik krijgen. Wel met de bedoeling om na een aantal jaar weer terug te keren naar Nederland. USA expat
      • Onderneming: Wil je in het buitenland gaan ondernemen? Heb een open vizier voor nieuwe ondernemerskansen en doelgroepen. Wij zijn een B&B gestart omdat we merkten dat veel mensen behoefte hadden aan onderdak rondom trouwerijen, familiefeesten, begrafenissen en reünies. De afstanden zijn hier natuurlijk veel groter dan in Nederland; de mensen zoeken een plek om te overnachten omdat op en neer rijden simpelweg geen optie is. Soms hebben we werkers te gast; die wonen dan te ver om iedere avond naar huis te rijden. Emigrant Canada
      • Wat onderneem je als partner: In Nederland was ik hoofd activiteitenbegeleider in een verpleeg- en verzorgingstehuis. Mijn man kreeg de kans om de China-vestiging van het consultancy bedrijf waar hij werkt te gaan leiden; ik ging mee. Ik heb net mijn eerste jaar als kleuterjuf op een internationale school afgerond. Qua niveau is het werk niet te vergelijken, maar het is leuk werk, ik heb veel vrijheid. En de banen liggen nou eenmaal niet voor het oprapen als je geen Chinees spreekt. Mijn man werkt zich in zijn carrière in een rechte lijn naar boven, ik klim langzaam op en zak steeds weer naar beneden. Maar dat wist ik van tevoren en dat is deze buitenlandervaring me ook wel waard. China expat partner
      • Wat onderneem je als partner: Mijn partner is voor werk uitgezonden naar Parijs en ik ben meegegaan. Ik stelde mezelf de vraag: wat ga ik doen? Het was een logische stap mijn eigen ervaringen als expat te combineren met mijn deskundigheid als psycholoog. Frankrijk emigrant

      Tips & ervaringen: Verzekeren

      • AOW: Ik realiseerde me pas vrij laat dat, als ik vijf jaar weg zou blijven uit Nederland, ik straks zo'n 10% minder AOW uitkering ga ontvangen. Ik ben me toen alsnog gaan verdiepen in vervangende verzekeringen en heb toen meteen ook maar gekeken naar een passende arbeidsongeschiktheidsverzekering. Curaçao expat

      Tips & ervaringen: Visa & Documenten

      • Visa & vergunningen: Voor onze emigratie naar Bonaire was het essentieel eerst een baan te vinden. Op basis daarvan kregen we een tewerkstellingsvergunning (of verblijfsvergunning). En op basis daarvan konden we onze zeecontainer openen en de nieuwe woonruimte betrekken. Bonaire emigrant
      • Visa & vergunningen: Heb je een visum afwijzing ontvangen? Verlies niet té snel de moed. Wij ontvingen ook een afwijzing, zonder duidelijke gronden waarop de beslissing was gebaseerd. Er was een mogelijkheid om in beroep te gaan. Wij vermoedden dat de afwijzing kwam doordat onze dochter een insulinepomp heeft. Na wat speurwerk, contact met de diabetesvereniging in Nieuw-Zeeland en een ondersteunende brief van de kinderarts in Nederland hebben we het beroep ingediend. Enkele maanden later kregen we alsnog een volledig akkoord. Nieuw-Zeeland emigrant
      • Visa & vergunningen: I’ve been in and out immigrations offices in the Philippines a few times now, and every time I’m impressed with the incredible patience of the immigration officers handling the numerous request from demanding visitors. Sometimes I felt ashamed I was one of the visitors when watching people behave very badly and very rude towards the officers in charge. Philippines emigrant
      • Visumbemiddeling: Maak je gebruik van een ervaren bemiddelaar, stel je dan nog steeds in op veel eigen (regel)werk. Van deze ervaren bemiddelaar kregen we (veel) huiswerk mee, met name gericht op het verzamelen van allerlei documenten en het invullen van formulieren. Canada emigrant
      • Documenten verlengen: Op dit moment kan ik het simpelweg niet meer betalen om Nederlander te blijven. Ik heb niet voldoende geld om naar een consulaat te reizen en om de papierhandel (kopieën en officiële apostilles, etc) te regelen. Je moet door zoveel hoepels springen om je paspoort op tijd te verlengen, en daarmee je Nederlandse nationaliteit te kunnen behouden. Laat staan de kosten die daaraan verbonden zijn. Emigrant
      • Dubbele nationaliteit: Ik wilde pasgeleden een Nederlands paspoort in Toronto aanvragen, maar kwam er toen achter dat ik mijn Nederlanderschap kwijt was omdat ik langer dan 10 jaar in Canada woon en ook de Canadese nationaliteit heb. Ik was simpelweg te laat met het verlengen van mijn Nederlandse paspoort. Ik voel me te vondeling gelegd door de Nederlandse staat. Canada emigrant
      • Dubbele nationaliteit: Ik had een goedlopende praktijk in de VS. Omdat ik ongewild mijn Nederlanderschap kwijt was geraakt, heb ik die praktijk opgedoekt en ben ik met mijn kinderen terug verhuisd naar Nederland. Ik ben nu in Nederland opnieuw een praktijk aan het opbouwen. Mijn man woont nog in de VS, want hij heeft in Nederland nog geen baan kunnen vinden. Verenigde Staten emigrant
      • Legalisatie: Mijn man heeft zijn stukadoorspapieren uit Nederland laten omzetten. Er was voldoende werk te vinden, maar die papieren waren wel een vereiste. Daarnaast hebben we allebei met succes een Engelse test gemaakt voor het verkrijgen van het visum. Australië/Tasmanië emigrant
      • Acceptatie: Ondanks dat mijn klant door medische omstandigheden een visum voor Australië kreeg afgekeurd, is het uiteindelijk toch gelukt. Daar moest een door ons opgestelde brief met onderbouwing aan te pas komen, inclusief verklaringen van de oncoloog dat behandelingen succesvol waren geweest en de kans op herhaling veel kleiner was dan door de immigratiedienst verondersteld. Visumbemiddelaar Australië & Nieuw-Zeeland

      Tips & ervaringen: Onderwijs & cursus

      • Taalcursus: Ondanks dat Nederlands de voertaal is, leerden we al voor vertrek Papiaments en Spaans, met name de spreekvaardigheid. Voor ons was dat essentieel voor een goede integratie. Bonaire emigrant
      • Taal leren: Ga eens op zoek naar artiesten die in de taal van je nieuwe woonland zingen. Heb je er wat gevonden die je aanstaan, zoek dan hun nummers met songtekst op (op bijv YouTube). Door thuis naar hun muziek te luisteren en tegelijkertijd de songteksten mee te lezen, is voor ons het leren van de Zweedse taal met sprongen vooruit gegaan. Zweden emigrant
      • Onderwijs aan je kinderen: Los van dat het een eis was van de leerplichtambteanaar in Nederland: het is écht onzettend leuk om zelf les te geven en je kinderen zo te zien groeien. In één-op-één situaties pikken ze ook ontzettend snel wat op. Verder lijkt het lesgeven wel wat op opvoeden, Je moet structuur bieden, consequent zijn, liefde geven en dingen uitleggen. Als we klaar waren, konden we wat leuks gaan doen. Waren ze op school geweest, dan hadden ze nog tot 3 uur moeten blijven zitten. Moeder die met haar gezin op een lange reis per woonschip vertrok

      Tips & ervaringen: Cultuur & culture shock

      • Afspraken maken: We zijn allebei nog relatief jong en gezond, dus van een naderend overlijden is hopelijk nog lang geen sprake. Toch praten we samen af en toe over wat we gaan doen als de één overlijdt. Ik denk dat ik hier blijf maar dat weet ik niet zeker, ik woon hier nu nog relatief kort en misschien trekt het dan om terug te gaan naar de familie. Nieuw-Zeeland emigrant
      • Aanpassen & integreren: Om het door ons overgenomen hotel-restaurant een goede start te geven en de inwoners van het dorp opnieuw te interesseren zijn we al vrij snel op bezoek gegaan bij de burgemeester. In ons beste Frans maakten we onze visie duidelijk en hebben we hem uitgenodigd voor een maaltijd. Zijn tevredenheid was voor het dorp een teken dat het goed zat. Ook voor het verkrijgen van enkele vergunningen is dat eerste bezoekje waardevol gebleken. Frankrijk emigrant
      • Aanpassen & integreren: Nederlandse kinderen zijn gewend altijd en overal hun mening te geven, zelfs als we niet zoveel van het onderwerp afweten. Stel je voor dat je dom overkomt! In de eerste jaren in Japan kwam ik volgens vrienden vaak over als een betweter. Gelukkig kan ik tegenwoordig beter mijn mond houden. Japan emigrantenzoon
      • Aanpassen & integreren: Als je goed wilt integreren moet je naar ons idee niet tussen de Nederlanders blijven zitten. Dan blijf je een Nederlander in het buitenland. Australië/Tasmanië emigrant
      • Aanpassen & integreren: Zelfs na 15 jaar in Thailand hoorde je er nooit echt helemaal bij. Je spreekt de taal nooit 100%, je mag niet stemmen. Een leven als expat/emigrant geeft naar mijn idee nooit een thuisgevoel. Emigrant Thailand
      • Aanpassen & integreren: Directe humor, ironie en sarcasme wordt in Duitsland vaak niet begrepen. Het is het buurland van Nederland, maar totaal anders. Een grap tijdens een vergadering komt vaak helemaal niet aan; ze staren je aan en hebben geen idee wat je bedoelt, denken dat je ze in de maling neemt. Ik heb een hekel aan mensen die zeggen dat Duitsers geen humor hebben want dat is absoluut niet zo, maar er zijn wel degelijk verschillen in type humor, ze zijn minder cynisch dan wij. Duitsland emigrant
      • Bureaucratie: Ja de bureaucratie hier is groot en traag, daar moet je doorheen. Het brengt je vrij snel in Hongaars ritme en dwingt je om je Hollandse tempo van efficiëntie snel aan te passen. Leef in het nu! Hongarije emigrant.

      Tips & ervaringen: Opbouw en onderhoud van relaties

      • Anderen betrekken: Toen onze emigratieplannen vorm begonnen te krijgen, hadden we nog drie schoolgaande kinderen. Nu nog maar één. Zij gaat na haar eindexamen op kamers. Dat kijken we heel even aan, en dan zijn we vrij om te vertrekken. We hebben in de vorm van een goede vriend van de familie een achtervang in Nederland. Door de goedkope reis van en naar Nederland kunnen we regelmatig een vinger aan de pols houden en kunnen de kinderen ook eenvoudig naar ons toe reizen. Portugal emigrant
      • Anderen betrekken: We vertellen de kinderen de boodschap "we gaan proberen een vergunning te bemachtigen" expres niet thuis, maar tijdens een korte vakantie. Als ze weg zijn uit hun huiselijke omgeving kan het nieuws makkelijker opgenomen worden, zonder dat ze het meteen aan hun vrienden en vriendinnen in de buurt moeten uitleggen of verklaren. We willen het tegelijkertijd niet zwaar beladen laten overkomen omdat ze zo jong zijn en omdat het nog zo onzeker is. Wel vinden we het belangrijk om ze er gelijk bij te betrekken. We zijn altijd heel open en eerlijk tegen ze. Dat betekent trouwens niet dat we alles met ze bespreken, zeker niet. Nieuw-Zeeland emigrant
      • Anderen betrekken: Wees reëel, ook naar je achterblijvers. Ook al emigreerden wij naar een land dat een buurland is van Nederland, hebben we altijd benadrukt dat de afstanden groter zijn dan je denkt. Alleen al onze woonregio is groter dan Nederland. Het is "maar" 500 kilometer, maar dat is te ver om even voor een verjaardag over te komen. Dat moeten je vrienden en familie die achterblijven goed beseffen. Duitsland emigrant
      • Anderen betrekken: Wees eerlijk, juist ook naar je familie en vrienden in je voormalige thuisland. Wij zeggen tegen onze familie en vrienden gewoon hoe en wat wij zoal mee maken, ook de minder leuke dingen. We voeren geen toneelstukje op. In Nederland was ons leven niet altijd geweldig, en nu we in Spanje wonen ook niet. Spanje emigrant
      • Afscheid nemen: Vlak voordat ik naar Chili vertrek heb ik vanavond met mijn familie... mijn verjaardag 2 maanden te vroeg gevierd, stond de zak van Sinterklaas zo'n 2,5 maand te vroeg op de stoep (inclusief pepernoten en gedichten) en hebben we het rijkelijke Kerstdiner al helemaaaal te vroeg met zijn allen gegeten.. we waren alleen nog vergeten oliebollen te bakken! Een stevig afscheidsfeestje dus!
      • Relatie onderhouden: Ik kreeg last van een schuldgevoel. Mijn gezin was vooral vanwege mijn werk en carrièrekansen meeverhuisd. Ik was extra gemotiveerd om mijn werk goed te doen, maar kreeg ook het gevoel dat de nieuwe opdracht móest slagen. Twijfels die ook ik soms had hield ik voor mezelf. Zuid-Afrika expat
      • Relatie onderhouden: Communicatie is zo belangrijk. Je worstelt bij het settelen in het buitenland allebei met hetzelfde. Je bent geneigd om alles vanuit je eigen gezichtspunt te zien, maar het is belangrijk om je ook in de ander te verplaatsen. En om elkaar de ruimte te geven om te balen, om de ander baalmomenten te gunnen. Ook wij hebben lastige periodes gehad. Met hulp van een gesprekscoach kwamen we daar doorheen. Hij gaf ons inzicht in onszelf, en in onze relatie. Dan snap je beter waar het even verkeerd ging en wat je in het vervolg anders kan aanpakken. Griekenland emigrant
      • Contact houden met Nederland: Ik vind het heerlijk te werken in een internationale onderneming; collega's (en soms ook vrienden) komen uit Amerika, Bulgarije, Italië en natuurlijk Duitsland. Toch zoek ik af en toe bewust het contact met andere Nederlanders op. De manier waarop wij met elkaar omgaan, de humor, het dollen: dat vind je nergens anders. Duitsland emigrant
      • Bezoek ontvangen: Tussen augustus en december hebben we vijftien weekenden bezoek gehad van vrienden en kennissen uit Nederland. En vijf weken niet. Wow, dat is eigenlijk best wel veel. Natuurlijk is het leuk als mensen de moeite nemen om ons op te zoeken. Maar ik heb er tegelijkertijd een halve (weekend)dagtaak aan om iedereen te entertainen. Duitsland emigrant

      Tips & ervaringen: Veiligheid & Gezondheid

      • Bewustwording: Veel Zweden besteden veel beter aandacht aan persoonlijke veiligheid in hun leefomgeving dan we in Nederland gewend waren. Zweden wonen dan ook vaak verder weg van de hulpinstanties, waardoor er meer wordt gevraagd van de zelfredzaamheid. Men volgt brandcursussen, houdt regelmatig oefeningen met het gezin en regelmatig komen officiële instanties huisinspecties doen i.v.m. de verzekering. Zweden emigrant
      • Heimwee: Frankrijk lijkt dichtbij, maar toch voel je je er aan de andere kant van de wereld. Spelregels en omgangsvormen zijn totaal anders dan in Nederland. Fransen zijn veel meer op zichzelf, afstandelijker. Goedendag zeggen en groeten is er in eerste instantie niet bij en dit kan een kiem zijn voor problemen rond eenzaamheid en heimwee. Frankrijk emigrant
      • Heimwee: Ik zeg altijd dat je een speciale band met een land moet hebben om er succesvol te emigreren. Als het land waar je gaat wonen je niet voldoende interesseert zal je je niet makkelijk aanpassen en zal je blijven hangen in de gewoontes en de levensstijl in Nederland. Heimwee, vooral in de eerste jaren, is trouwens helemaal niet vreemd. De veranderingen zijn zo drastisch dat het vaak heel moeilijk is om te wennen.Emigrant
      • Coaching: Aan een slechte voorbereiding ligt het meestal niet; hier in Nederland is er niks aan de hand, maar in het buitenland kan men snel door het ijs zakken. Daarnaast is er een groep mensen die voor vertrek al klachten hadden; zij gooien het roer om, maar vergeten dat ze zichzelf altijd meenemen. In het buitenland worden de problemen alleen maar uitvergroot. Psycholoog van emigranten & expats

      Tips & ervaringen: Terugkeer

      • Bakens verzetten: Het bevalt ons hier nog prima. Maar we hebben ook altijd gezegd dat deze Duitsland-onderneming niet voor eeuwig zou zijn. Als er iemand langs komt die onze bed & breakfast wil overnemen, dan staan we daar positief tegenover. Alles is uiteindelijk te koop en dat biedt ons de ruimte voor een nieuw avontuur! Emigrant Duitsland
      • Bakens verzetten: Wij kijken voldaan terug op elf jaar leuke gasten ontvangen, wandelingen begeleiden en natuurlijk ook basaal werk. En willen ons guesthouse alleen maar verkopen omdat we nu onze pensioendatum al ruim gepasseerd zijn en we ook van dat pensioen willen gaan genieten. Duitsland emigrant
      • Opnieuw wennen: Toen ik op vijftienjarige leeftijd terugkwam in Nederland, vielen alle zekerheden van mij weg. Ik had geen plek meer die ik thuis kon noemen. Ik kende de mode en de gewoonten niet en ik had hier geen vrienden. Ik voelde me vaak alleen. En ik miste iemand bij wie ik mijn verhaal kon doen, iemand die écht naar mij luisterde en mij begreep. Deborah, Third Culture Kid
      • Aanpassen & integreren: Onderschat de tijd niet die het kost om je weer aan te passen. Het duurde een jaar voordat ik mijn leven weer op de rit had. De allerbelangrijkste les die ik geleerd heb in mijn jaren in het buitenland is om de Nederlandse cultuur niet meer als nulmeting te nemen. Je kijk wordt zoveel breder. Teruggekeerde Costa Rica emigrant
      • Tot rust komen: Voor de eerste keer na 10 jaar reizen dacht ik aan alle moeite die continu verplaatsen met zich meebrengt, hoe ik altijd op mijn qui vive was geweest. Ik besefte dat reizen ook kan verzadigen, dat ik nooit echt aan leven was toegekomen omdat ik onderweg te hard bezig was geweest met overleven. Als ik terugdenk aan mijn reizen, zie ik iemand die rent, die haast heeft, weinig toeschietelijk is, doet wat ze wil en nergens bij wil horen. Nu ik mij met mijn vriend heb gesetteld in Frankrijk, komen we er eindelijk aan toe stapsgewijs tot rust te komen. Wereldreiziger

      Meer ervaringen lezen en delen?

       

      Word actief op JoHo World Supporter

       

      Verken verder op de JoHo emigratie en emigratieverzekeringen website 

       

      Reviews & Ervaringen: Trans Siberië express

      Reviews & Ervaringen: Trans Siberië express

      de TransSiberië via JoHo: reviews en ervaringen

       Lex' ervaring bij het Baikal meer

      70 korte verhalen over de 7865 kilometer lange reis van Moskou naar Beijing

      De zon komt op als de trein langs de oevers van het Baikalmeer rijdt. Staand in het gangpad geniet ik van een werkelijk sensationeel uitzicht over het meer. Het is half mei maar toch zeker de helft van het gigantische wateroppervlak is bedekt met ijs en ijsschotsen. In de verte ontwaar ik een met sneeuw bedekte bergketen. Dit fantastische samenspel van opkomende zon, ijsschotsen en besneeuwde bergtoppen maakt op mij grote indruk. Wat zou ik graag deze ervaring en dit gevoel willen delen met het thuisfront. Maar als ervaren reiziger weet ik, dat dit onmogelijk is. Thuis zullen woorden tekort schieten. Mijn toehoorders zullen mij glimlachend toeknikken en jaloerse blikken veinzen. Maar begrijpen zullen ze mij niet. De minst slechte methode om mijn indrukken over te brengen, is het maken van foto’s. Met de nadruk op minst slechte. Want mijn eigen driedimensionale horizon is altijd dieper en breder dan dat van mijn fotolens.

      Geen meer op onze aardbol is te vergelijken met het Baikalmeer. Het meer is het grootste zoetwaterreservoir van de wereld en qua omvang vergelijkbaar met België. Qua vorm is het overigens niet vergelijkbaar met het land van onze zuiderburen. Het meer is 636 kilometer lang en gemiddeld 40 kilometer breed. Ik heb gelezen dat het meer het diepste en oudste meer op de wereld is: 1.642 meter diep, 25 miljoen jaar oud. Elk jaar vriest deze enorme waterplas tijdens de lange en strenge Siberische winter dicht. IJsdiktes van een meter zijn dan niet ongewoon. De UNESCO plaatste in 1996 het Baikalmeer op de werelderfgoedlijst en de Russische regering verklaarde een groot deel van het gebied rond het meer tot natuurreservaat en nationaal park.

      Volg Lex' ervaringen op World Supporter

       David - landschap onderweg

      De trein was echt geweldig, het landschap glijd langzaam aan je voorbij en je ziet ontzettend mooie en grappige dingen. Zo loopt 80 % van de Russen over het spoor in plaats van in de berm. Ook zie je het landschap overgaan van platte graanvelden naar heuvels, rotsen, moerassen, noem het allemaal maar op. Bij de stops op de stations worden allerlij locale lekkernijen verkocht. Zo hebben we soort pannenkoeken met caramelstroop op, visjes,speciaal brood en meer... Heerlijk!

       

       Jobien - Treinreis (Rusland gedeelte)

      Nu ging onze trip dan nog avontuurlijkere vormen aannemen. We hebben deze avond namelijk onze tassen gepakt en zijn vervolgens na een lange metrotocht op Jarislovskystation in de Trans-Siberie-Express gestapt, die ons in 5 dagen naar Irkutsk, bijna-onderaan-hartje Siberie, zou brengen.
      Deze 5 dagen waren echt een hele beleving, uiteraard was het uitzicht afwisselend en waanzinnig, maar het bijzondere van deze tocht speelt zich toch vooral binnen de tein af. We hebben het erg getroffen, want we hadden veel rampverhalen gelezen over vieze treinen en vervelende coupegenoten. Het is heel apart als je hele dag zich afspeelt met mensen die je eigenlijk niet kent en dan in zo een beperkte ruimte. Iedere wagon heeft een provodnitsa die de hele wagon schoon houdt, een aantal snoepjes verkoopt, maar ook als taak heeft het ijs van de buitenkant van de wagon af te bikken met een grote bijl. In onze hele wagon sprak niemand engels, of uberhaupt een woord over de russische grens. Er waren een aantal gezinnetjes, een paar oudere koppels en een aantal alleenstaanden (veelal mannen). Omdat je zo een eind in de trein zit, kom je met mensen in contact die je anders op straat waarschijnlijk voorbij zouden lopen en daarbij kan je er de hele cultuur gade slaan; van de manier van eten, tot hun tijdsbesteding, ochtendritueel, gesnurk en drinkgewoontes(pilsje om 11 uur 's morgens, paar wodkaatjes in de avond). Onze eerste nacht was erg hobbelig en weer even wennen, Kees paste uiteraard niet helemaal in de lengte en opgekruld is het bed erg smal. Dit geeft uiteraard ergernis, maar we zijn de nachten eigenlijk best goed doorgekomen. De dagen bestonden verder veelaal uit lezen, naar buiten kijken, spelletjes doen en af en toe door de treinwagon wandelen want voor de rest van de wereld waren we afgesloten. Als de trein stopt kan je er even uit om je benen te strekken en een luchtje te scheppen, aangezien het in de trein + 32 graden is en buiten rond de -20 graden, is dat iedere keer even wennen, maar we besloten iedere keer dat we naar buiten konden dit ook te doen samen met onze 2 russische coupegenoten. Even goed inpakken (met sokken in de slippers en een sjaal om) en dan kan je er wel tegen. Op de perrons werden veel spullen verkocht, van kranten tot bevroren vis en van wordt tot hele maaltijden. Het eten bestond uit elke avond de in Nederland gekochte aardappelpuree en noodles en als echte verwennerij 1 keer puree met tomaten. Verder heeft Kees zijn gitaar nog een keer naar voren getoverd, wat een groot succes bleek, ook onze coupegenoten konden aardig spelen en het is leuk om te zien hoe iedereen een beetje los komt door muziek. De oudste rus van de wagon wilde met Kees dammen, maar verloor constant, maar gaf nooit op (dit werd de " running gag" van de gang). Na 5 dagen in de trein voelden we ons zo thuis in de trein en met ons gezelschap dat we het bijna eng vonden om er weer uit te gaan en onze reis alleen voort te zetten.

      Irkutsk
      Uit de veilige warme trein dus ineens aanbeland in Irkutsk, in een klein hostel (eigenlijk meer een soort studentenhuis) met 2 een russische broer en zus die aan de lopende band ruzie hadden. Over Irkutsk zelf kunnen we kort zijn. Het is een grauwe stad, met vele dieseldampen en een paar leuke bezienswaardigheden. Na 1 dag hebben we een busje genomen naar Listvyanka. Dit is een klein dorpje ten zuid-westen van het immense Bailkalmeer. Hier hebben we ons vermaakt met wandelen, eten van gerookte Omul (de streeksspecialiteit) en genieten van het uitzicht. We hebben hier ook 1 nacht doorgebracht in een allerschattigst en authentiek siberisch huisje. De volgende 2 dagen nog een aantal dingen in Irkutsk bezocht, waarvan het huis van de familie Volkonsky het hoogtepunt was. Temeer omdat we Oorlog en vrede van Tolstoi aan het lezen zijn en dit boek deels op de personen van deze familie is gebasseerd.

      Ulan Bator
      In Ulaanbaatar (door de Engelssprekende bewoners liefkozend afgekort tot UB) hebben we het verhaal gestaakt. Deze stad die in de Eenzame Planeetgids staat omschreven als een stad die zelfs met de grootste verbeeldingskracht niet mooi te noemen is, bleek zo lelijk als verwacht. De zeer warme ontvangst van de mensen van ons hostel maakte dit weer ruimschoots goed. Zoals altijd bij het arriveren in een nieuwe stad was het plan aanvankelijk om zo snel mogelijk de stad te verkennen maar werd bij het zien van het bed, het plan veranderd in even bijslapen. Zo gedacht, zo gedaan en de eerste dag werd besteed met bijslapen en het verkennen van de directe omgeving van het hostel, dat vlakbij het Sukhbaatarplein ( het centrale plein; de Dam; de Blaak; het Rode Plein etc) lag. Een een zittende Chinggis Khan, de nationale held van dit land, kijkt met een strenge blik uit over dit plein. De stad is hard aan het ontwikkelen en overal wordt gebouwd. Net als in Moskou is hier overal een scherp contrast tussen de oude Sovietgebouwen en de vloedgolf van westerse winkelketens, merken en nieuwe gebouwen te zien.'s-Avonds hebben we, voordat we ons aan het locale eten waagden, voor de laatste keer Europees gegeten; een pizza. Om de avond in stijl af te sluiten ook nog een bruin Duitsmongolisch biertje bij Khan Brau (letterlijk Koningsbrouwer) voor meneer, een gat in de Nederlandse markt, en een Bailey's voor mevrouw.

      De geschiedenis van Mongolie is tentoongesteld in het National history museum, dat de volgende dag als eerste op het programma stond. Van de eerste bewoners via Chinggis Khan, de man die China versloeg, Kublai Khan, de eeste keizer van de Yuandynastie en degene die Peking tot hoofdstad van China maakte tot de Chinezen die het land innamen en Sukhbaatar die de Chinezen het land weer uitzette en de Sovjettijd die volgde tot de dag van vandaag waarop het land in de economische lift zit. Om zoveel mogelijk van de Mongoolse cultuur op een dag naar binnen te schuiven, gingen we verder naar het Gandantegchinlen Khiidklooster waar een 26,5 meter hoge Boeddha stond. Tussen de rustgevende klanken van Boedhistisch gezang, tobde Kees nog over het eten tijdens de komende reis door de woestijn. De verhalen over de variatie in het eten (Schapenvlees met rijst, paardenvlees met iets minder rijst, geitenvlees met aardappels, paardenvlees met schapenvlees) stemden hem niet gerust op het vegetarische verloop van die reis. Die avond vond de historische gebeurtenis dan stilletjes plaats: Kees at weer vlees en het beviel prima. Het verkleinen van de ecologische voetafdruk moet voortaan gebeuren met inbegrip van het eten van wat vlees.

      De dag erna richting het Natural history museum om ons voor te bereiden op de flora en fauna in de Gobiwoestijn en om de opgravingen van Dinosaurussen te bewonderen. De eerste twee doelstellingen werden niet echt bereikt omdat veel tekst niet in het engels was maar het zien van alle dieren was erg leuk. Jammer dat we niet konden zien welk dier waar precies leeft/geleefd had. De Dinosaurusskeletten waren erg leuk om te zien hoewel we niet geheel zeker wisten of het ook de originele botten waren, houden wij onszelf (en daarmee u) in die waan. Die middag naar het klooster van Choijin Lama dat ook bekend staat als nationaal museum van religie. De eerste verschijnselen van tempelmoeheid werden opgemerkt bij enkele personen. Die middag werd de knoop doorgehakt: de volgende dag vertrek om half tien naar de Gobiwoestijn. Helaas konden we maar één reisgenoot vinden: Sigfrid, een stoere ijslandse lerares op sabbatical.

      Gobi woestijn
      Niet al te vroeg in de ochtend vertrokken we voor zeven dagen richting de Gobiwoestijn. Het eerste uur was er sprake van een asfaltweg, een luxe die we de zes dagen daarna niet meer hebben mogen genieten. De woestijn kan op de lijst van meest indrukwekkende ervaringen hoog op de lijst worden gezet. Het is moeilijk te beschrijven welke indruk het heeft achtergelaten maar de uitgestrektheid en de vele veranderingen van landschap gecombineerd met het gevoel van verlatenheid als je een heuveltje over moet lopen om te plassen en de immens heldere sterrenhemel die daarbij te bewonderen is, maken het een hele bijzondere ervaring. Elke avond sliepen we bij een familie in een Gertent. De traditionele tent van de nomaden. Daarin kregen we inderdaad alleen maar vlees geserveerd wat Kees dan ook braaf en vaak met smaak opat. De foto's moeten voor zich gaan spreken: enkele hoogtepunten uit de tour: besneeuwde zandduinen, de mini rockymountains, kameelrijden bij de zonsondergang, wodka drinken en kaarten in de Gertent, het leren kennen van de gastfamilies die het nomadenleven nog leven en het aanmaken van Gerverwarming met kamelenpoep. Er is natuurlijk nog veel meer gebeurd maar de verhalen hierbij komen later in huiskamer of café.

      Beijing e.o.
      De omgeving van het hostel verkennen was tegelijkertijd het centrum van Peking bekijken. We zaten op een minuut loopafstand van de centrale winkelstraat, Wangfujing Dajie, die verdacht veel leek op de grote winkelstraten die we al kenden uit Amsterdam, Rotterdam, Moskou enzoverder. Een opvallende aanwezige in die winkelstraat was de 'Beijing Olympics flagstore', daar worden - al twee jaar blijkt - de meest uiteenlopende producten in verband gebracht met de Olympische spelen en in groten getale verkocht aan de vele olympisch gestemde Chinezen. Vlakbij deze uitwassen van het nieuwe China ligt het iets traditionelere , hoewel erg op toeristen gericht, eetgedeelte van Wangfujing - Wangfujing snackstreet. Daar waren al enkele aparte gerechten te bespeuren maar lopend langs de Donghuamen nachtmarkt, die vlak achter de snackstreet ligt, kregen onze tere magen wel een aantal klappen te verwerken. Vooral de spiezen met kakkerlakken,grote wormen, kippenharten en schorpioenen wekten onze verbazing en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we nog niet dapper genoeg geweest zijn om deze exotische gerechten te eten.

      Na een goede nacht slaap in een raamloze kamer waarin het daglicht onmogelijk door kon dringen gingen we op weg naar het Tianamenplein. Het plein had in onze voorstelling bijna mythische afmetingen. De smog of de nevel belemmerde het zicht dusdanig dat die voorstelling niet met de werkelijkheid kon worden vergeleken. Daarbij is de chinese definitie van plein niet geheel detzelfde als de nederlandse (open, onbebouwde ruimte bij of tussen bouwwerken). Het Maosoleum staat prominent midden op het plein waardoor het moelijk nog een plein te noemen is. Het zijn eerder twee pleinen aan weerszijden van het, voor een kleine Chinees, immense mausoleum. Vanaf deze wereldberoemde plek naar een plek die nog niet wereldberoemd is maar het wellicht ooit wordt: Factory 798. De weg ernaar toe is met het openbaar vervoer niet erg gemakkelijk en als je geen chinees spreekt, brengt het vragen naar de weg je vaker verder van je bestemming af dan dat het je ernaar toebrengt. Het was de moeite echter meer dan waard. In dit gebied zit een kleine honderdtal gallerietjes waar moderne chinese kunst, of aan China gerelateerde kunst, tentoongesteld wordt. We waren anderhalf uur voor sluitingstijd binnen en dat was veel te kort om alles te zien maar wat we gezien hebben was erg indrukwekkend. Alles was verrassend goed, omdat we geen verwachtingen hadden van de kwaliteit maar de foto's van de nederlandse ambassadeur (Dirk-Jan van den Berg) van het dagelijks leven in China waren erg mooi. Na al die mooie dingen was het tijd om onbedoeld kennis te maken met het slechtste vegetarische restaurant van Peking. Waar we groentendelicatessen verwacht hadden, kregen we alleen maar nepvleesgerechten voorgeschoteld die zowel te duur als te vies waren om verder nog woorden te verdienen op deze website.

      23 December was de dag dat we naar de Verboden Stad gingen. Iedereen die we vantevoren over Peking spraken vond dit erg indrukwekkend dus de verwachtingen waren hooggespannen. Nadat we onder een groot portret van Mao dat op de Poort van de Hemelse vrede hangt, waren doorgelopen, konden we de Verboden Stad binnenlopen. De Verboden Stad is een complex van paleizen en tempels waar de keizers van de Ming en de Qindynastie leefden. Gewone burgers werden daar nooit toegelaten vandaar de naam ' Verboden stad'. De gebouwen zijn zeer goed gerestaureerd en de belangrijkste gebouwen zijn versierd met veel goud en schilderingen. In de bijgebouwen is zoveel tentoongesteld, van wapens tot muziekinstrumenten en van juwelen tot theekastjes, dat een normaal mens er meerdere dagen voor nodig heeft om alles te bekijken en in zich op te nemen. Gelukkig hadden wij de Eenzame planeetgids die aanraadde om de tentoonstelling van klokken, waar extra voor betaald moest worden, niet over te slaan. Op het paleis in Versailles waren veel klokken maar deze tentoonstelling van klokken van over de hele wereld die de chinese keizers hadden gekregen, sloeg alles. Om een lang verhaal korter te maken: de Verboden Stad voldeed ruimschoots aan de verwachtingen.

      Na de Verboden Stad gingen we op weg naar het Jingshan park. Daar is een uitkijktoren waar je een mooi uitzicht over Peking hebt. Het was een erg heldere dag waardoor we goede foto's konden maken van de Verboden Stad en toch weer het idee kregen dat Tainanmenplein erg groot is, en misschien ook wel een echt plein. Vanaf de uitkijktoren hoorden we een enorm kabaal vanuit het noordelijke deel van het park omhoogkomen. Allerlei mensen leken tegen elkaar op te zingen en het nut en het plezier ervan ontgingen ons. We besloten het van dichtbij te gaan bekijken en de Chinezen hadden een verrassing voor ons in petto: zondag in het park op de chinese manier. Wat van bovenaf een kakofonie was, bleek erdoorheen lopend een natuurlijk geordend geheel van kleine groepen mensen die met elkaar muziek aan het maken waren. Lopend langs de paden kon je op een aantal meter van elkaar een vioolensemble, een koortje en een complete band tegenkomen, afgewisseld door mensen die een spelletje kaarten of ma-jong spelen. Op een pleintje richting de uitgang was de grote attractie een band compleet met drummer en blazers. Achter de dikke rij toeschouwers was iedereen aan het dansen en een vrouw als Jobien kon natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan aan de blikken van de chinese dansers waardoor het onvermijdelijke ogenblik kwam dat een man die zijn ogen al een aantal keer op Jobien had laten vallen haar ten dans vroeg. Uiteraard aanvaardde Jobien het aanbod en danste met de man. Ik maakte hier een prachtige film van maar helaas is de geheugenkaart die we hebben gekocht in China plotseling begonnen om zichzelf te wissen. 's-Avonds gingen we op zoek naar het Bookworm cafe waar we boeken zouden kunnen lezen en van een lekker drankje konden genieten. Op de kaart leek dit vlakbij ons hostel te liggen. Een half uur lopen verder kwamen we een DVD-zaak tegen waar we even kwijlden bij het zien van allerlei complete collecties (alle films van een heleboel regisseurs bij elkaar, alle afleveringen van favoriete series van Jobien). Daarna liepen we nog een kwartier door de hutongs maar het cafe was niet te vinden hoewel we er volgens de kaart allang moesten zijn. Na staand beraad met alle kaarten die we hadden kwamen we erachter: we hadden twee kaarten die naadloos in elkaar overgingen voor een en dezelfde kaart aangezien: we waren allang van de kaart afgelopen. Vermoeid en hongerig namen we de taxi richting het hostel waar we op zoek gingen naar de Megabite; 'king of the foodcourts'. Na de vegetarische deceptie van de vorige avond was dit bijna een culinair walhalla. Alle maaltijden lagen uitgestald zodat we niet per ongeluk varkensdarmen met kikkerogen konden bestellen en het was drie keer zo goedkoop ( ook niet onbelangrijk).

      De volgende dag gingen we vol goede moed met de kaart op weg naar de drumtoren en de beltoren waaromheen de hutongs moesten liggen. Op de kaart leek dit ver van het centrum af te liggen. Nadat we bij het dichtsbijzijnde metrostation waren uitgestapt en gelopen hadden zoals we volgens de kaart moesten lopen, vonden we allebei dat het er wel erg modern uitzag voor het oude gedeelte van de stad. Dezelfde scene als de avond ervoor herhaalde zich: alle kaarten op tafel en jawel: de ezel stootte zich tweemaal aan dezelfde steen; een uitvergroting in de kaart had hij aangezien voor de kaart zelf. De ochtend verspeeld aan deze fout maar toch nog goedgeluimd gingen we terug naar de metro. Nu we de kaart begrepen waren de torens snel gevonden en we beklommen de drumtoren waar in vroeger tijden de tijd mee werd aangegeven. Vanaf deze toren hadden we een goed uitzicht over de hutongs die hun vroegere charme waarschijnlijk verloren zijn omdat er veel nieuwe gebouwen omheen zijn gebouwd en veel hutongs worden afgebroken. Op zich begrijpelijk gezien de staat van de huizen maar jammer voor mensen die nostalgische gevoelens hebben bij het lopen door smalle, vervuilde straten. Onze kerstavond hebben we in het Bookworm cafe doorgebracht, dat we nu wel konden vinden hoewel het met de bus nog steeds een flinke klus was. Op de terugweg toch maar van een taxi gebruik gemaakt. Ook niet zo heel duur hier.

      Het kerstontbijt werd genuttigd in de bus naar de chinese muur. Onze eerste kerstdag wilden we zo inrichten dat we hem niet snel zouden vergeten. Een ochtendwandeling van 10 kilometer over de chinese muur voldeed wel, dachten we. We liepen van Jingshaling naar Simatai en langs deze route waren er zoveel prachtige uitzichten op de muur dat het fototoestel bleef klikken. Op een gegeven moment zijn we gestopt met fotograferen en met volle teugen gaan genieten van het uitzicht en de wandeling. We liepen een groot stuk over en langs delen van de muur waar die niet zo glad was gerestaureerd, daardoor konden we goed zien dat de afgelopen 2 millennia aldoor aan de muur is gebouwd. Vroeger om het land te verdedigen, nu om hem in stand te houden als werelderfgoed en toeristische attractie. De muur is zo lang dat het haast onvoorstelbaar is dat hij ook ergens ophoudt. Een onvergetelijke kerstochtend. Na een goede kerstlunch verorberd te hebben gingen we weer op weg naar Peking. Het kerstdiner was de wereldberoemde Pekingeend.In een typisch chinees restaurant waar uitgelegd werd hoe we de eend moesten eten en wat de pekingeend speciaal maakt. In heel China wordt eend gegeten maar in Peking eet men het met dunne flensjes waarin de gegrilde eend samen met sojasaus, komkommer en lenteui wordt gewikkeld. Dit blijkt een zeer goede combinatie en de smaak is fantastisch. MIsschien een idee voor volgend jaar...

       Maxime Treinreis in Rusland en Mongolië

      If RUSSIANS say you travel in a 4-person -second class-hardseat-cabin, they actually MEAN SOFT seats, 2 times a day vacuumcleaning in your cabin even when you are sleeping (and do not wish to be disurbed) + an OKE restaurant- cabin where you can eat typical russian food, or a 1 mm thick peace off steak !ANd also,...have really pretty russian provodniska's (??or something simualar)that are very nice to you and clean the bathroom and hand you out frech sheets when you board!!

      When you travel from Irkuts to Ulan Bataar with MONGOLIAN RAILWAYS, 2nd class hardseat cabins actually MEAN 6 people in one cabin with HARD-HARD seats, a cabin that in a 2 days trip has never been vacuumcleaned, nor can get food anywhere near... other than when you have a passport-controle that takes 5-6 hours!!! Oh...and did i mention that this passport checking had to happen 2 times both for getting out off Russia as getting in to Mongolia!!ahhhhhhh.....!!I didn't really prepare for this part off the trip when it comes to bringing food or water because off expectations...so i felt pretty dried out coming in to mongolia: )!!
      anyways....THIS sure was " a ride" i will never forget...!!

      Tip: Olkhon island (in het Baikal meer)
      Oh yeah,....that island by the way..Olkhon island...is, i can say now that i am in mongolia, THE BEST THING THAT EVER HAPPENED TO ME IN RUSSIA!! it took me 7-8 hours in the most crappiest bus ever to get to this island But it was worth every minute!! The island was a place to kick back and relax after so many days of traveling and it really is, to be honest, the only russian place that really touched my hart..!Syberian beauty, nature,people,way off live!!!Really...if you have the chance..GO THERE!!!
      BTW,It only cost me 291 roebels which is about E8,- FOR A 7 HOUR bussssss riddeee!!!!It was VERY COOL because it was just a local bus and i got to meet real russian people from the country side! also, i met this austrian girl in the hostel who i travelled with! a very nice chicka who spoke exellent russian!

      Tip: accomodatie op het eiland
      Oke last thing for now,...on that island i stayed with NIKITA B. ( who's last name i cant remember) He has been Russias world champignon in PINGPONG sometime ago and he started a community on O.I. A very nice and kind man, with a very cool accomodation near lake baikal!!+++ the coolest accesories like a BANYA=sauna lile and then jump in ICE COLD water!!+ just so many other cool things!!bike riding/horsebackriding/jeepriding/hiking!!!everything just seemed possibel on that beuatifull island!!

       Gert Jan tour door Mongolië

      De tour was echt ongeloofelijk! Mongolië is echt een heel mooi land! De mensen zijn (over het algemeen) heel vriendelijk en het landschap is echt waanzinnig!
      De 9 dagen waren heel erg back to basic.. We waren met z'n 6en, inclusief de chauffeur. De andere drie medepassagier bestonden uit een Fins stelletje en een Australische dude. Hele leuke mensen! De auto was een oude Russische (militaire) bus.. Deze heeft het erg zwaar gehad. Hij leek wel onverwoestbaar! Er zijn namelijk geen "echte" wegen in Mongolie (buiten enkele steden). Ik weet niet hoevaak ik met m'n hoofd het dak van de bus heb geraakt, maar dat is niet op 2 handen te tellen Als sommige mensen denken dat ze goed kunnen rijden..?? Dan kan ik je vertellen dat je vergeleken bij deze chauffeur een "nobody" bent. Deze gast kan zo meedoen aan het WRC (autorally). Menn.. echt ongeloofelijk..!! Het enige nadeel was dat hij totaal geen engels sprak, maar zijn rijstijl maakt dit wel goed..
      Het waren wel lange dagen op de weg hor (zo'n 7uur per dag). 's Avonds sliepen we bij nomade families. Dit was echt leuk! Zo zag je een beetje hoe de mensen leefden.. We verbleven in verschillende GER's. Voor degene die niet weten wat dit zijn (waarschijnlijk jullie allemaal ), zoek even op internet Deze families waren heel aardig, ondanks dat ze niet veel bezitten. Nouja.. sommige beschikten (tot onze verbazing) wel over zonnepanelen en satelietschotels. Echter van een wc en lopend water of elektriciteit hadden ze nog nooit gehoord.. Je behoeftes doen in een gat in de grond was echt geen probleem meer voor ons, na de "toiletten" op het Baikal meer..
      De landschappen waren zeer verschillend. Zo zijn we door woenstijnlanschappen getrokken (Gobi Desert) en hebben we berglanschappen met sneeuw en watervallen.. Verder hebben we op een kameel en een paard gereden.. Dit was ook heel leuk! Tenminste.., voor sommige van ons dan.. GJ kreeg met al zijn paardrij-ervaring het paard niet vooruit. De bleef gewoon in de middle of nowhere staan. Mensen.. ik kan jullie vertellen: Dit was super op te zien!! hahaha... (GJ zit tegenover me, dus die leest dit later pas ) Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook niet heelhuids vanaf kwam hor.. Ik ben helaas van het paard af gevallen.. Rustig maar! Ik ben OK! (zei ik ook tegen de gids)

       Fieke - Treinreis naar Mongolië

      Treinreis naar Mongolië
      We zijn er en we leven nog na 5 dagen treinen: Mongolië!! Wauw, wat een compleet nieuwe wereld..! St. Petersburg en Moskou zijn nog te relateren aan Amsterdam: grote stad, veel mensen, veel gebouwen, armoede uit het zicht. Ulan Bator is wel even andere koek..! Toen we aankwamen met de trein reden we eerst door prachtig berglandschap met overal gers (traditionele ronde hutjes) en kuddes en vrede: toen we in de buurt van de hoofdstad kwamen, reden we door een vies en enorm industriegebied waar je U tegen zegt, met daar tussendoor allemaal gers (zag er nogal bizar uit), vuilnis en armoede. Het centrum van de stad is wel redelijk mooi en je merkt echt dat ze hier hun best doen zo westers mogelijk te zijn: veel mensen zijn uber vriendelijk en proberen je naar hun hostel te lokken, de meeste mensen lopen er westers gekleed bij, en uithangborden, verkeersborden en reclameborden hangen er in het Mongools (wat verdacht veel op Russisch lijkt) en in het engels: wat een verademing wad na het onleesbare en niet erg gastvrije Rusland! Morgen gaan we op trektocht voor 4 dagen: dat gaat zooooo ontzettend gaaf worden!! Nu nog even in het kort iets over de trein, want ik hou de telefoonlijn bezt...! De trein was prima te doen, we hebben ons nauwelijks verveeld met onze my little pony raamstickers, kwartetspellen, boeken, mp3-spelers, veel kletsen en geimproviseerde twister spelen in de coupe. We hadden het onvoorstelbare geluk de 1e 3 nachten onze 4 persoons coupe voor ons alleen te hebben! Dat geluk hadden we ook al in Moskou, waar we onze 4 persoons dorm helemaal voor ons zelf hadden! De ochtend van de 3e dag kwam er een zwitsers stel bij dat die zelfde nacht om 4 uur weer weg ging (heel fijn) en in hun plaats kwamen 2 zweedse jongens. De laatste dag en nacht en ochtend hebben we onze coupe met hen gedeeld en het waren zeer relaxte "roommates". We voelden ons wel nogal vies na 5 dagen niet douchen (mensen met lang haar snappen m al helemaal) maar we mochten niet klagen verder! We waren eigenlijk allang blij dat we bij elke stop de trein hebben gehaald (bij 1 stop hebben we een kudde mensen zien rennen voor onze trein: ze waren te laat en we reden alweer!). De treinreis verliep kortom best soepel en we zien dan ook niet erg op tegen de 1,5 dag treinen naar Beijing morgenochtend!

      Trektocht Mongolië
      Onze trektocht was nog ontzettend veel super geweldiger dan we ooit hadden durven dromen!! Wauw wat is dit een ontzettend mooi land! We zijn allebei erg verliefd geworden op de mensen, de paarden, de bergen en het totaalbeeld van schoonheid wat we gezien hebben! De 1e dag (maandag) zijn we per soort van jeep naar het gebergte gebracht samen met onze tolk/kok Mogi (we weten niet zeker hoe je het schrijft, maar je zegt moekie). Onderweg maakten we wat fotostops waarbij onze tolk/kok waty uitleg gaf. Rond 14.00u kwamen we aan bij de familie waar we de 1e nacht zouden slapen en van waaruit we de volgende ochtend te paard zouden vertrekken. De mensen waren erg aardig en volgens de mongoolse gewoonten hebben we alles aangenomen wat ze ons aanboden en ervan geproeft (dat hoort). Het 1e wat we aangeboden kregen was niets minder dan gefermiteerde merriemelk..... Ja mensen, melk van een vrouwtjes paard..! Heel vreemd om te drinken, maar niet eens echt vies! Na het avondeten (spaghetti van Mogi) gingen we voor het eerst rijden! Gewoon even wat heen en weer over de vlakte (was wel weer even wennen na 3 jaar!) en we zijn ook nog even bij een andere ger langs geweest waar de oudste zoon van onze familie woonde (weer merriemelk!) en we mochten daar zelfs even boogschieten van deze worstelaar: paardenrace, worstelen en boogschieten zijn de nationale sporten van Mongolie. Dat was echt heel vriendelijk en heel lief, maar na een tijdje werd het te donker en we hadden al ongeveer 2,5 uur gereden! We lagen rond 10.00u in onze eigen ger (gedeeld met onze tolk/kok en 2 zonen die 1 bed deelden).

      De volgende dag vertrokken we vroeg. We reden op andere paarden dan de dag ervoor, want dat waren geen trektochtpaarden (gelukkig maar want ze waren erg langzaam..!) Simone reed een donkerbruin paardje die we mister Jones noemden. Onze gids (een zoon van de familie) reed een lichtbruine, Mogi ook (genaamd Jilles) en ik een zwart/bruine die we Frankie noemden. Het pakpaard heette Leon vonden wij. Officieel hadden ze geen namen, maar dat vonden we niet terecht, vandaar. De 1e dag was gaaf: steil naar boven en steil naar beneneden over bergen, dwars door riviertjes en heerlijk in de zon. In het begin ging het allemaal goed, maar mijn paard werd steeds slomer. Achteraf bleek dat hij ziek was en rond de lunch hebben ze pakpaard en mijn paard omgewisseld. Daarna hebben we nog lekker keihard over de vlakte gegalloppeerd waarna we een plaats om te slapen zochten. We hebben vlak aan de rivier onze tenten opgezet. Koud dat we het hadden s nachts!! Niet normaal!! De volgende dag moest ik op weer een ander paard, want Frankie zou rond de lunch naar huis worden gebracht. Ik moest op het paard van Mogi: een heel fanatiek 20-jarig ez-racepaard: en dat was te merken! Echt een hittepetit, maar wel heel gaaf! Rond de lunch kregen we een nieuw pakpaard en mocht ik weer op Leon. Die avond sliepen we op een vlakte, dicht bij de rivier. Weer stervenskoud natuurlijk. De laatste dag moest ik op ht nieuwe pakpaard rijden, omdat Leon meer geschikt was als pakpaard. Het nieuwe paardje noemden we Mollie: het was de enige merrie. Wat een super paardje!! Ze galopeerde super hard en dat terwijl ze al 16 jaar was! Sowieso ongelooflijk hoe sterk die beestjes zijn!! Ookal zit er een lange Nederlander op hun rug: bergen op, bergen af, stap, galop, rivieren door: alles kan! Ik heb zelfs nog een filmpje gemaakt van SImone in galop en ik er in galop achteraan, terwijl ik filmde! Donderdagmiddag moesten we eraan geloven en gingen we terug naar Ulan Bator. We waren er allebei erg verdrietig van. Ik miste alles zodra ik in de jeep stapte! Ik wil zeker nog een keer terug!!

      Beijing
      Goed, Beijing dus. Jeetje wat een compleet nieuwe wereld weer! De smog overheerst alles hier: het is heet, benauwd, geen wind, alleen wolken en smog: bleh. We vragen ons telkens weer af hoe die Chinezen het hier volhouden! gister hebben we voor de verandering een taxi genomen naar ons hostel omdat we het zoeken en verdwalen een beetje beu waren. De taxi ging goed, tot onze niet zo snuggere chauffeur bedacht wel even rechts een bus in te halen: die fout werd ons half fataal, aangezien rechts van die bus een stoeprand was..! We knalden daar dus enorm hard tegenop en ik stootte mn hoofd tegen de handgreep op het plafond: niet grappig! Simone zat aan de andere kant dus die had zich niet gestoten. Onze botsing met de stoep was zo heftig dat de chaffeur de band moest vervangen en toen hij de band achterin legde zagen we dat de hele velg ingedeukt was... goed... Maarr: het hostel vonden we en het is super schoon en de bedden zijn zowaar breed en ja: zacht! We zijn er erg blij mee, al helemaal omdat we hier natuurlijk 2 weken blijven! Morgen beginnen we met onze uitstapjes. We hebben van alles gepland: verboden stad, de muur, parken, tempels, Mao (Loes, zal ik hem de groeten doen dan? Aangezien je voor Lenin te laat was..?) en we hebben (souvenir)shopdagen ingepland (ja, echt..) op basis van een tip van een kamergenoot die vandaag vertrokken is. Gister hebben we alvast wat geproeft van de stad: we zijn naar een enorme supermarkt geweest waar de verpakkingen je toeschreeuwen en de producten op de versafdelingen nog leven, maar waar enorm veel groente en fruit te vinden is (jeej!) en waar alles super goedkoop is! gisteravond hebben we in het restaurant van het hostel gegeten: biertje voor 6 yuan (= 60 cent) en rijst met groeten voor iets van 2 euro! We hebben zelfs met stokjes gegeten en voor de 1e keer ging het behoorlijk goed, al zeg ik het zelf!

      Chinese muur
      Vandaag zijn we naar een deel van de Chinese Muur geweest: gaaf!! Echt het beste tot nu toe sinds we in China zijn! Het was alleen iets minder grappig om er te komen..... We wilden naar een vrij toeristisch deel (Badaling) omdat we dachten dat we er makkelijk zouden komen en omdat dat deel zeer waarschijnlijk aan het plaatje in ons hoofd zou voldoen. We wilden alleen geen tour boeken via het hostel omdat dat te duur was, dus heeft de zeer behulpzame tour-mevrouw ons naar het verkeerde busstation. Fijn. Toen hebben we besloten maar een bus vanaf dat station naar een ander deel (Muti nog wattes) te nemen. Dat ging goed, tot we er na 3/4 uit werden gegooid door de kaartjesmevrouw. Wij in de illusie dat we er waren: mooi niet. Er stond een taxi klaar met het excuus dat de bus niet helemaal naar de muur ging! Ze vroeg 120 yuan, wat we tot 60 gereduceerd hebben, maar oh wat waren wij pissig! Stonden we daar in een totaal onbekende buurt, ruim een uur ten noordoosten van Beijing! We zijn er, ondanks de vreemde rijkunsten van onze vrouwelijke chauffeur (rechts inhalen en toeteren bij elke bocht en naar vrijwel elke andere weggebruiker), uiteindelijk wel gekomen. Het was echt een onwijs mooi stuk muur en de klim (heeeeel veel trappetjes de berg op: na 5 minuten zag ik er volgens Simone uit alsof ik net onder de douche uit kwam..!) was heel zwaar met die hitte, maar de muur was het waard! Niet te veel toeristen, mooi uitzicht ondanks de mist (hebben wij weer!) en een almachtig gevoel bovenop die enorme muur! Zeker de moeite waard, en gelukkig heeft onze chauffeuse op ons gewacht en weer terug gebracht naar de bushalte, dus we zijn nog veilig thuis gekomen ook! Op de terugweg hebben we heerlijk in de hutongs van onze buurt gegeten: gestoomde groentendingen, gekookte maiskolven, pannekoek/ei dingen, watermeloen, deegdingen met wortel of venkel erin, en een soort koekjes als toetje: alles bij elkaar zo'n 10 yuan per persoon! Daarna hebben we ons heerlijk gedoucht en straks gaan we lekker slapen. Ik heb ook al flink wat souvenirs (voor anderen en voor mezelf uiteraard) geshopt: het is ook allemaal zo goedkoop hier! Tsja, dan moet je mij hier niet los laten..!

       

       Else en Cees-Jan mailen over het laatste stuk van hun Transmantsjoerije trip, Irkutsk-Beijing via Harbin...

      Hoewel we een uurtje speling hadden om de trein te halen, kwamen we pas een half uur voor vertrek aan op het station van Irkutsk (met volle bepakking lopen is toch iets anders dan op je gemakkie door de stad heen struinen). Omdat alle toeristen en / of backpackers de Transmongolië Expres (die, zoals de linguïsten al kunnen hebben opgemerkt, door Mongolië gaat, en waarvoor je dus een extra visum nodig hebt) nemen, waren we de enige westerlingen die instapten in Irkutsk. De trein zat verder vol met Chinezen en een handjevol Russen. Wij deelden onze coupé met twee vijftigjarige balletleraressen: Nathalie (uit Omsk) en Nadezhda (uit Krasnoyarsk). I.t.t. de overgrote meerderheid van de Russen spraken ze zelfs een klein beetje "handen-en-voeten-Engels". Ze waren ook zeer verheugd dat we binnenkwamen. Beiden geven balletles in China (betaalt beter dan Rusland) en wilden zeer graag Engels leren, dus voordat we goed en wel onze tassen hadden opgeborgen waren we alle, enigszins relevante Engelse woorden voor het geven van balletlessen in hun Engelse schriftjes aan het schrijven en uitbeelden. Zo nu en dan pauzeerden we voor een rookpauze of stapten we uit om wat eten te kopen. De Chinezen zijn nog steeds zo nieuwsgierig en we hadden dan ook regelmatig Chinezen te gast in onze coupe, die zonder iets te zeggen binnen kwamen of naar binnen gingen staan kijken.

      De tweede dag kwamen we aan in Zabaikalsk, de Russische grensovergang naar China. We moesten de trein uit om de trein te laten inspecteren en een nieuw onderstel onder de trein te laten zetten en alle documenten te laten controleren. We hebben wat rondgelopen in het dorpje maar toen we het perron op kwamen lopen begon het gedonder: een Russische douanier liep het perron rond te struinen met het paspoort van Else: "Is this your passport?"

      "Come with me!" Gelukkig liepen Nathalia en Nadezhda met ons mee en na een uurt wachten mochten we "op audiëntie" komen: Else bleek een entry-stempel te missen. Niet dat je daar ook maar iets aan kan doen, want elke autoriteit in Rusland neemt bij de minste of
      geringste gelegenheid je paspoort en je registratiekaart in om te gaan stempelen en bij vertrek uit Rusland heb je een mooie verzameling. Maar we misten er dus eentje en gelukkig greep Nathalia in en we konden na nog een uurtje wachten (lekker relaxed als de trein bijna weggaat) weer weg. Twintig minuten later stopte de trein in Manzhouli, aan de andere kant van de grens, en hoewel de grensbeamten een stuk aardiger waren dan in Rusland moesten we onze tassen omkeren om te laten zien dat we inderdaad "nothing to declare" hadden. Die nacht hadden we bezoek van een dronken Chinees (geef ze en biertje!) in onze coupé omdat Nathalia en Nadezhda het niet echt nodig vonden om de coupe af te sluiten (wij sliepen boven). Na bruut verstoord te zijn in mijn REM-slaap en wat geschreeuw, opentrekken van deuren etc. vond ik het welletjes en klapte de deur hard dicht. Gekerm aan de andere kant van de deur en gelach van Nadezhda, dat waren dus wat vingertjes...

      De laatste dag waren we bijna alleen in de trein (in Harbin en met name in Changchun stapten de meeste Chinezen uit). De dronken Chinees van de vorige avond kwam zelfs nog zijn excuses aanbieden. We hebben wat gelezen en zijn vroeg gaan slapen met het oog op de volgende ochtend: 5:00u. aankomst in Beijing.

       Vanuit Nederland met de trein naar Moskou, reizigers vertellen..

       Met dank aan Rudi Brons. Tarieven en verbindingen uiteraard ter indicatie:

      • Via de NS kon je iedere gewenste rit opvragen.
      • Voor prijsindicaties moet je naar een verkooppunt of bellen.
      • Vraag altijd naar de korting in Nederland en Duitsland voor een medereiziger. - Wij hadden de keuze uit een aantal ritten
      • Die 's ochtends vertrokken en dan de volgende avond aankwamen in Moskou o laat in de middag vertrekken en dan twee nachten later 's ochtends vroeg aankomen.
      • De treinen naar Rusland zijn altijd slaaptreinen waar je een slaap plek moet reserveren! De prijzen hangen af van de afstand die je in zo’n trein zit. Zit je al in Frankfurt in de trein die rechtstreeks naar Rusland gaat dan betaal je voor een 2-persoons coupe € 30,- / € 45,- per persoon per nacht. Er zijn ook 3-persoons coupe’s maar deze zijn niet gemengd man / vrouw!!!! Ze kosten € 20,- / € 30,- per persoon per nacht.Je kan ook kiezen voor de trein die een overstap heeft in Brest. Je staat dan wel om 2.00 's nachts een uur op dat station. Daarna stap je in de slaaptrein. Hier betaal je dan nog maar € 11,- voor een bed in een 3-persoons coupe en € 16,- voor een plek in een 2-persoons coupe.

       Met dank aan Eelco Nuesink:

      • Info over de ns is simpel: je moet het eerst zelf uitzoeken op internet. Het is erg moeilijk voor hun de juiste verbinding te vinden dus gewoon zelf uitzoeken. Vervolgens als zij jou terug gaan bellen dan moet je dat met nadruk nog navragen en eventueel er bij vermelden dat dat de vorige keer niet is gedaan. Daarnaast moet je het gewoon treffen met degene die je aan de lijn krijgt. Ik had op het laatst een erg vriendelijke dame die erg behulpzaam was.
      • Er zijn veel mogelijkheden om naar St. Petersburg te gaan. In principe kan de NS niet alle reizen boeken dus eventueel zou je, als je tijd hebt, in Berlijn uit kunnen stappen en zelf via de Duitse maatschappij een ticket kunnen kopen naar St. Petersburg. Wij hebben gekozen voor 1x uitstappen in Hannover en 1x in Brest. Deze kon de NS wel boeken. Deze reis duurt 41 uur. In die zin vind ik deze reis leuker omdat je dan nog eens andere niet gebruikelijke stations aandoet. Weer wat bezienswaardigheden rijker.Het is natuurlijk wel spannender want je stapt gelijk uit in een land waar Engels niet zo vanzelfsprekend is maar dat is de uitdaging.
      • Daarom is het wel handig als je de tickets hebt, ze van te voren goed te bestuderen en eventuele vragen al uit te zoeken.

       Met dank aan diverse JoHo donateurs:

      • Ik ben met een minibus naar Listvjanka gegaan, is veel sneller dan de gewone bus omdat een minibus niet overal stopt. In Irkutsk barst het trouwens van de minibusjes. De prijs is hetzelfde, 60 RUR (€ 1,75) per rit. Verder kan ik in Irkutsk Jack's homestay adviseren, kost wel wat meer dan Baikalhostel maar dan krijg je ook veel meer. De bewoonster zit vol met advies, tips en ideëen. De hele woning is ingericht als hostel. Het is schoon en je kunt overal gebruik van maken: koelkast, keuken. Vooraf reserveren is wel aanbevolen aangezien er maar twee kamers met elk twee bedden zijn. Ik had geluk.
      • Wat me tot nu toe heel erg opgevallen is, is dat de meeste lokale trips door de meeste reizigers niet via een organistie geregeld worden maar dat alles zelf gedaan wordt. Ik sluit me er gewoon bij aan, is het makkelijkst....
      • Hoi, we zitten nu in de hoofdstad Ulan Bator. Morgenvroeg, donderdag, springen we weer op de trein naar Beijing waar we vrijdag aankomen. We hebben nu twee nachten geboekt via het hostelsysteem bij Feyiying International Youth hostel voor vrijdag en zaterdag. Hier in Ulan Bator hebben we voor het eerst op het terras gezeten in het zonnetje, lekker hoor, en sinds een week weer warm water om te douchen ook lekker!! In Irkutsk was nergens warm water?! Lake Baikal was ook mooi om te zien. Samen met Jan nog een duik gemaakt in het meer (2 graden!) met een drysuit en een Russiche duikinstructeur, hele ervaring en goed afgelopen.

       

      (Irkutsk)

      • (...) Ik zit nu in Irkoetsk. We hebben nu in het Baikal hostel in Irkoetsk geslapen en inmiddels ook gereserveerd via jullie hostelsysteem voor het UB hostel in Ulan Bator. Het is nu weer beter weer, ongeveer 20 graden gelukkig. De trein was even afzien, vier dagen "opgesloten" en buiten alleen maar bomen ?! Nog een aantal andere backpackers ontmoet in de trein en met een paar biertjes op is het slapen in de trein best te doen. Vandaag aan het Baikal meer geweest, nog een paar dagen en we gaan weer verder met de trein naar Ulan Bator.
      • (...) In Irkutsk kan ik Jack's homestay adviseren; kost wel wat meer dan Baikal hostel maar dan krijg je ook veel meer. De bewoonster zit vol met advies, tips en ideeën. De hele woning is ingericht als hostel, het is schoon en je kunt overlal gebruik van maken: koelkast, keuken, etc. Vantevoren reserveren is wel aan te raden.

      (Ulan Bator)

      • (...) In Ulan Bator zit ik bij Zaya guesthouse. Ook goed. Gratis transfer van station naar hostel (maar dat wist ik even niet dus ben maar gaan lopen). En ook hier wordt heel veel voor je geregeld zonder dat men er extra geld voor vraagt. Morgen ga ik met 2 Zweden op een dagtrip naar een natuurpark, Zaya heeft auto met chauffeur geregeld voor USD 35,- ex benzine ongeacht het aantal mensen dat meerijdt.

      (Beijing)

      • (...) Het Far East International Youth hostel is de beste en gezelligste in de stad. Het ligt middenin de Hutons en heeft een eigen binnenplaats waar elke avond wel backpackers te vinden zijn. Pilsje (660 ml) kost er omgerekend € 0,20 en het naastgelegen restaurantje heeft erg goede dumplings voor een vreselijk lage prijs. Andy, de receptionist, kan alles voor je regelen op het gebied van treintickets in china voor een zeer kleine meerprijs (goedkoper dan zelf naar het station gaan en een ticket regelen!).
      • (...) superbudgethostel: Beijing City Central International Youth hostel, no. 1 Beijingzhanqianjie, Dongcheng district: dichtbij metro station Beijing Zhan. Een andere goede optie is het Youth hostel achter het Grand Dragon hotel; zeer schoon en relaxed!

      Baikal

      • (...) Het Baikal meer was echt super mooi. Het ijs was minstens 1,5 meter dik en we konden er goed op lopen. Erg grappig hoor. Het was daar echter wel koud. Het zonnetje scheen dan wel, maar er stond een immens scherpe wind, waardoor we bijna het ijs werden af geblazen. Na een gerookte vis te hebben gekocht zijn we weer terug gegaan naar Irkutsk.
      • Daarna zijn we met de trein verder gegaan naar Ulaan Baatar (Mongolië). Dit was nog eens beleving. We hebben 8 uur aan de grens van Rusland gestaan (dus genoeg tijd om in het lokale dorpje de markt even te bezoeken) en nog eens 4 uur aan de Mongoolse grens. We moesten zo ontzettend veel papierwerk invullen, dat Hilde er scheel van keek en op een formulier zoveel fouten had gemaakt dat ze bij elke fout haar handtekening moest zetten en een stempel kreeg. In totaal een stuk of acht. We zaten dit keer samen met de Duitse meiden in een coupe, wat erg gezellig was.

      Ulaan Baatar

      • Eenmaal in Ulaan Baatar gingen we op zoek naar een hotel en een bank, maar we kwamen er al snel achter dat dat heel moeilijk is om 7 uur 's ochtends op een zondag. Gelukkig kwamen we op straat een man tegen (mr. Kim) die ons een GRATIS bakje koffie aanbood in zijn hostel. En daar zeggen wij oer Hollanders natuurlijk geen nee tegen! Na aan hem te hebben gevraagd hoe we met het openbaar vervoer naar het Terelj nationaal park konden komen, zijn we op zoek gegaan naar het desbetreffende busstation. Dit bleek nog een hele opgave, aangezien ook hier niemand Engels praat en ook aangaf dat de bus niet bestond. Gelukkig zijn wij erg koppig en volhardend, dus we bleven zoeken. Met resultaat (eigenlijk puur toeval). We vonden de bus en eindelijk waren we op weg naar Terelj.
      • Daar aangekomen zijn we naar een ger-kamp gelopen waar we twee nachten hebben geslapen. Een Ger is een Mongoolse ronde tent. In onze tent stonden vier bedden, een kachel en een kast...en poppenkast stoelen en tafels waar we nog net op pasten. Ook werden we in een "traditionele" ger uitgenodigd....en wat stond er in: een mega koekast, breedbeeldtv en dvd speler! Zelf wij zitten er in Nederland nog niet zo luxe bij. We hebben het erg naar ons zin gehad, vooral als we de kachel aan de praat konden houden. Stromend water was er niet, we kregen elke dag een thermosfles met heet water die wonder boven wonder na een dag nog steeds heel erg heet was.
      • De volgende dag wilden we lekker een wandeling maken toen een local ons aanbood om paard te gaan rijden. Na wat tegensputteren omdat we nog nooit eerder op een paardenrug gezeten hebben toch maar op zo'n beest geklommen en voor een uurtje cowboytje gespeeld. Het was wel even wennen, maar na een tijdje wisten we een beetje hoe je zo'n ding start en bestuurt. Stoppen ging wat moeilijker, omdat de rem wat moeilijk te vinden is.. Maar goed het was een leuke ervaring.
      • Na ook nog een dag in Mongolië zijn we weer in de trein gestapt richting Beijing. Ook dit was weer een hele ervaring, aangezien we een Mongool en een Chinees als bunkies hadden. De Chinees sprak geen Engels en de Mongool sprak een piep klein beetje Engels en Chinees, dus echte hevige discussies waren er niet bij. We hebben heel veel leuke mensen ontmoet in de trein, waar we na die tijd in Beijing nog mee hebben afgesproken. De grens overgang was lang zo erg niet als die van Rusland, maar nog steeds heel apart aangezien het onderstel van de trein veranderd moet worden. In China zijn de sporen nl. smaller. We werden hiervoor in een soort hangaar gereden waar we omhoog werden gekrikt om vervolgens het onderstel onder ons vandaan gehaald te zien worden. (...)
      • Echt niet verwacht dat zes dagen trein zo spannend konden zijn. We zijn op dit moment op weg naar de Mongools - Chineze grens en voor zo ver nog geen saai moment. Langzaam veranderen de mensen van gedesillusioneerde komradsky naar vrolijke Genghis-afstammelingen. Het landschap van het grauw - grijze Moskva via het spierwitte sneeuwbedekte Siberië naar de bruine woestenij van Mongolië. Een film, vergezeld van deinende kadans, die door de vieze ruit grijsgedraaid lijkt te zijn van het vele langsrazen.
      • Klinkt allemaal lekker poëtisch maar met elk station dat we verlaten blijven de straatarme Babushka's achter die van vroeg tot laat de kou trotseren om hun waar aan te prijzen voor veel te weinig roebels en is de TL - verlichte pectopah - wagen met de bezwete, blootborstige koks weer onderweg naar de grauwe, modderig bestraatte woonblokken van Moskou.
      • Lang staan we daar eerlijk gezegd niet bij stil want in onze coupe is het weer tijd voor: Boeren en Maffia! Twee van onze Zweedse wagongenoten bleken het rollenspel ook te kennen en met een hoop andere mensen, we zaten bij toeval of niet eigenlijk met alle backpackers in dezelfde wagon, bleek het traditiegetrouw weer een groot succes. Vooral heel veel lol gehad met onze buren in de coupe naast ons. Twee Zweedse meisjes en een gortdroge Fin. Kletsen en kaartspelen tot we om de zoveel uur een kwartiertje hadden om te luchten. Tot de onderstellen hun "geef-er-een-harde-klap-op-met-een-hamer" onderzoek hadden gekregen en alle wagons weer met kolen bevoorraad zijn. Geen fancy airconditioning op de Trans Mongolië Express maar kolen om de wagons te verwarmen en voor de boilers voor gratis kokend water.
      • Na deze routine worden we discreet door onze Chineze conducteurs/hosts (twee per wagon), die zich voor deze gelegenheid weer netjes in uniform steken, vriendelijk doch dringend naar binnen gemaand. Megavriendelijke gasten die ons af en toe trakteren op een kwartiertje Chinees restaurantmuziek via het "Hidden Sound System" van de wagon. Conducteurs die voor een hoop Mongolen goed van pas kwamen i.v.m. het smokkelen van waar. Maar zij waren zeker niet de enige die bij de grens wat opstreken van het hele douanecircus want terwijl de Russische douane een voor een de coupe's doorzocht werd de waar (denk aan coupe's vol met schoenen) uit de ene kant van de wagon over het perron gesjouwd en aan de andere kant weer naar binnen gegooid. Moeilijk om te geloven dat de dienstdoende autoriteiten dat niet door hadden, waarschijnlijk kreeg iedereen een bepaald percentage evenredig aan de lengte van je jas, strepen op je schouders, sekse, enz.
      • Al met al is de TME een geweldige ervaring en ik denk dat we de deining erg zullen missen als we weer in een normaal bed moeten slapen.
      Tips, ervaringen en reviews bij lang verblijf in het buitenland en emigratie - Themabundel

      Tips, ervaringen en reviews bij lang verblijf in het buitenland en emigratie - Themabundel

        

      Missie, visie & JoHo in vogelvlucht

      Missie, visie & JoHo in vogelvlucht

       

        Wat is de JoHo missie, visie en het concept?

        Missie & Visie

        • JoHo wil mensen en organisaties in staat stellen zich te ontwikkelen en beter samen te werken, en daardoor bij te dragen aan een tolerante, verdraagzame en duurzame wereld.
        • Via fysieke en online platforms wordt steun verleend aan persoonlijke ontwikkeling en wordt internationale samenwerking gestimuleerd.

        Concept

        • Als JoHo donateur, abonnee of verzekerde verleen jij steun aan de doelstellingen van JoHo.
        • JoHo steunt vervolgens jou met tools, coaching en voordelen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en internationale activiteiten.  
        • JoHo heeft als kernservices: studiehulp, competentie-ontwikkeling, coaching en verzekeringsbemiddeling bij vertrek naar het buitenland.

        Wat is de JoHo doelgroep?

        Kerndoelgroepen

        • Reizigers, vrijwilligers, werkenden, emigranten, en iedereen die betrokken is bij de wereld om zich heen.
        • Jongeren, studenten, stagiaires, en iedereen die zichzelf verder wil ontwikkelen.
        • Projecten, initiatieven en organisaties, die internationale samenwerking een warm hart toedragen.

        Wat zijn de JoHo thema’s?

        Kernthema’s

        • Persoonlijke ontwikkeling: Leren, Studeren, Werken, Solliciteren, Ondernemen, Initiëren.
        • Internationale samenwerking: Helpen, Reizen, Regelen, Emigreren, Immigreren & Inspireren.

        Hoe kan JoHo jou steunen?

        • Naast de steun die jij JoHo kan verlenen, steunt JoHo jou met tools, keuzehulp, advies en kortingen op artikelen, verzekeringen, reizen, activiteiten, trainingen, faciliteiten, samenvattingen en mediagebruik.

        Hoe kan jij JoHo steunen?

        Wat hebben JoHo en JoHo donateurs al bereikt?

        Waar bestaat de World of JoHo uit?

          JoHo WorldSupporter

          • Het JoHo platform voor wie ook wat voor een ander wil betekenen, een online community en marktplaats voor wereldburgers, vrijwilligers en betrokken bedrijven.

          JoHo Verzekeringen

          • Het JoHo platform voor al je verzekeringen, veiligheidsmaatregelen, visumzaken, vaccinaties & regelwerk bij kort en lang verblijf in het buitenland.

          JoHo Abonnementen

          • Het JoHo platform voor persoonlijke ontwikkeling met tools voor studie, stage, werk, reizen en emigreren.

          JoHo Partnerships

          • Het JoHo platform waar organisaties in staat worden gesteld hun projecten, activiteiten en vacatures onder de aandacht te brengen bij een doelgroep die wat wil betekenen voor de wereld om hen heen.

          Hoe kan je gebruikmaken van JoHo?

          • Je kunt de World of JoHo verkennen via JoHo support centers, de online platforms en de events. Kom langs in een JoHo World Experience Center, maak online een ontdekkingsreis, bezoek JoHo op een event, of neem telefonisch contact op. Lees over contact met JoHo

          Wat is de betekenis van de term JoHo?

          • De term JoHo heeft in de loop der jaren meerdere betekenissen gehad. Heden ten dage wordt gerefereerd aan een meer dan 2.000 jaar oude quote van Ashoka. Aan de oever van de Ganges probeerde de Indiase visionair en heerser Ashoka zijn volk ervan te overtuigen dat alle volkeren op aarde gelijk zijn en van elkaar kunnen leren: "Life is a Journey to Open-mindedness, Helpfulness and Optimism".

           

          The World of JoHo
           

             

           

          JoHo: concept begrijpen

          JoHo Missie, Visie & Concept

          Missie & Visie

          • JoHo wil mensen en organisaties in staat stellen zich te ontwikkelen en beter samen te werken, en daardoor bij te dragen aan een tolerante, verdraagzame en duurzame wereld.
          • Via online platforms en fysieke support centers wordt steun verleend aan persoonlijke ontwikkeling, en wordt internationale samenwerking gestimuleerd.

          Concept

          • Als JoHo donateur, abonnee of verzekerde verleen jij steun aan de doelstellingen van JoHo
          • JoHo steunt vervolgens jou met tools, coaching en voordelen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en internationale activiteiten  
          • JoHo heeft als kernservices: studiehulp, competentie-ontwikkeling, coaching en verzekeringsbemiddeling bij vertrek naar buitenland
          JoHo: pagina topic
            Ervaringen via JoHo in het buitenland   
          JoHo: footprint achterlaten
          Pagina bewaren in je bundels:

          (Service voor ingelogde JoHo donateurs)