Vervangende toestemming verhuizing minderjarige (HR 25-11-2016, ECLI:NL:HR:2016:2709)

Rechtsvraag

Mocht het hof aan de vrouw toestemming verlenen om met het kind naar Israël te verhuizen (art. 1:253a BW) zonder een ouderschapsregeling (art. 815 lid 6 Rv) in het dictum vast te leggen?

Hoge Raad

In een uitspraak van 04-10-2013 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de wetgever bij de invoering van art. 1:247 lid 4 BW het uitgangspunt heeft genomen dat beide ouders gelijkwaardig zijn en er een gelijke verdeling van zorg- en opvoedingstaken moet zijn, maar dat dit zich niet verzet tegen een door de rechter (art. 1:253a BW) in het belang van de minderjarige te geven vervangende toestemming voor een verhuizing van de minderjarige naar het buitenland met de ouder bij wie de minderjarige zijn hoofdverblijfplaats heeft. De rechter zal er wel op moeten toezien dat er zoveel mogelijk recht wordt gedaan aan het uitgangspunt van gelijkwaardigheid en een gelijke verdeling. De Hoge Raad overweegt dan ook dat in het ouderschapsplan (art. 1:247a BW) of ouderschapsregeling (art. 815 lid 6 Rv) voorzien moet worden in een zorgverdeling die dit uitgangspunt in het oog houdt na de verhuizing.

Uit het artikel volgt niet dat de vervangende toestemming voor verhuizing slechts kan worden verleend als de rechter een ouderschapsregeling vaststelt en deze opneemt in zijn dictum; omstandigheden kunnen dit met zich mee brengen (zoals spoed of de zekerheid dat er snel een ouderschapsregeling zal volgen).