Traditionele theorieën van intelligentie keken alleen naar het redeneren en werd weinig gekeken naar de invloed van de fysieke wereld op intelligentie. Tegenwoordig wordt er veel gekeken naar embodiment. De embodiment hypothese houdt in dat intelligentie ontstaat door de interactie van een agent (met agent wordt geen politieagent bedoeld, maar een persoon die handelt) en de omgeving en als resultaat van sensomotorische activiteit. De schrijvers van de tekst suggereren dat het belangrijk is om als baby te starten in een fysische, sociale en taalkundige wereld. Dit is belangrijk voor de ontwikkeling van flexibele intelligentie. Volgens de schrijvers kunnen er zes lessen geleerd worden:

• De ervaring van baby’s is multimodaal. Volgens de schrijvers zorgt het multipele sensorisch systeem ervoor dat het ontwikkelingssysteem zichzelf onderwijst.

• Baby’s zijn niet slim vanaf het begin. De weg die ze nemen naar ontwikkeling is belangrijk.

• Baby’s leven in een fysieke wereld en de intelligentie van baby’s zit niet alleen in de baby’s zelf, maar wordt verspreid over hun interacties en ervaringen in de fysieke wereld.

• Baby’s verkennen de wereld. Hierdoor ontdekken ze nieuwe problemen en oplossingen.

• Baby’s handelen en leren in een sociale wereld waarin de volwassene partners het leren begeleiden en ondersteunende structuren aan het leren voegen.

• Baby’s leren een taal. Dit is een symbolische communicatiesysteem. Dit zorgt ervoor dat kinderen nog hoger kunnen denken.

Les 1: Wees multimodaal

Mensen maken contact met de wereld door veel sensorische systemen. Dit kan door proeven, ruiken, voelen, horen en zien. Waarom zo veel? Dit komt door degeneracy. Een bepaalde functie kan uitgevoerd worden door meer dan een configuratie van neurale signalen en verschillende neurale clusters participeren ook in een aantal verschillende functies. Door degeneracy functioneert het systeem ook met het verlies van een component. Ruimte kunnen we met verschillende zintuigen waarnemen. Als we ons zicht verliezen, dan betekent dat niet dat we opeens geen conceptie van spatiale relaties hebben. Degeneracy betekent ook dat sensorische systemen elkaar kunnen onderwijzen, zonder een externe docent. Dit wordt ook wel reentry genoemd. Iemand ziet een appel, neemt de geur van de appel op en proeft de smaak. De veranderingen die een hand voelt als het een appel beweegt gaan samen met de veranderingen die de persoon ziet als de appel bewogen wordt. Baby’s hebben in het begin moeite met transparantie. Ze zullen een voorwerp uit een dichte transparante doos direct proberen te grijpen, in plaats van naar een opening te zoeken. Wanneer baby’s ervaring krijgen met transparante voorwerpen, dus wanneer ze het kunnen zien en voelen, dan zullen ze leren hoe zo’n voorwerp werkt. Voelen en zicht gingen hand in hand en onderwezen elkaar tijdens dit proces.

Les 2: Wees increment

De ervaringen van 2-jarigen zijn anders dan de ervaringen van 1-jarigen. Systematische veranderingen in de input en het type ervaring bepalen de ontwikkelingsuitkomsten. Vlak na de geboorte kunnen baby’s horen en zien, maar het zicht is wel gelimiteerd. Na een tijdje zullen baby’s kijken in de richting van het geluid. Baby’s zullen op een gegeven moment bepaalde geluiden matchen met beelden. De coördinatie van zien en horen is een vorm van reentry en multimodaal leren. Volgens de tweede les blijven deze correlaties echter niet hetzelfde tijdens de ontwikkeling. Na drie of vier maanden zullen baby’s rijken naar voorwerpen en de multimodale correlaties zullen veranderen.

Wanneer baby’s dingen kunnen vastpakken, dan kunnen ze zichzelf nieuwe ervaringen leren. Na een tijdje zullen baby’s leren kruipen en daarna lopen. Dit zal de visuele en auditieve input van het kind veranderen als mede de cognitieve ontwikkeling. Volgens onderzoek is de volgorde van de modaliteiten wel belangrijk. Verschillende diersoorten hebben verschillende volgordes van modaliteiten en deze hangen allemaal samen met hun vorm van intelligentie. Onderzoek heeft uitgewezen dat neurale netwerken soms falen in het leren van taken als wanneer de hele data set in een keer gepresenteerd wordt, maar ze slagen wel als de data apart gepresenteerd wordt   van lage moeilijkheid naar hoge moeilijkheid.

Les 3: Wees fysiek

Een deel van onze intelligentie ligt ook in de samenwerking van het lichaam en de omgeving. Jonge kinderen linken objecten aan locaties en ze gebruiken aandacht voor die locatie om soortgelijke gebeurtenissen te linken aan het object. Iemand heeft niet veel content-relevante informatie nodig om het ene idee te koppelen aan het andere.

Les 4: Verken

Baby’s kunnen ontdekken welke taken er geleerd moeten worden en hoe de oplossingen van die taken door verkenning. Spontane beweging zorgt voor taken en mogelijkheden voor leren. Een nieuwe knuffel zal voor opwinding zorgen bij de baby en zal voor veel niet-productieve actie zorgen van de baby. De acties van de baby zullen geen coherentie in vorm of richting vertonen. Elke baby zal op zijn eigen manier, vroeger of later, contact maken met de knuffel. Deze momenten zullen er voor zorgen dat er bewegingspatronen zullen ontstaan die herhaald zullen worden. Uiteindelijke zal de baby goed kunnen rijken naar objecten. Elke baby heeft een ander ontwikkelingspatroon wat dit betreft, maar de oplossing voor het probleem is hetzelfde. Veel jonge zoogdieren voeren handelingen uit die geen doel hebben. Spelen zorgt er voor dat een bepaalde vorm van intelligentie (open staan voor nieuwe oplossingen) ontwikkeld wordt.

Les 5: Wees sociaal

Baby’s kijken vaak naar het gezicht van hun moeder. De uitdrukkingen van het gezicht van een moeder en het geluid dat ze maken hangen samen met het gedrag van baby’s. Als baby’s in de ogen van hun moeder kijken, dan kijken moeders terug en zullen ze lachen en iets met een hoge stem zeggen. Als baby’s lachen, zullen moeders ook lachen. De acties van baby’s creëren interessante beelden en geluiden van de moeder en hier zullen de baby’s actief van worden en meer door willen ontdekken. De baby’s zullen een link leren tussen hun gezichtsuitdrukkingen en de reacties van moeders. De acties van baby’s zullen reacties van ouders oproepen en dit roept weer reacties van baby’s op en dat roept vervolgens acties van ouders op. Op deze manier leert de baby veel vocalisaties en gezichtsuitdrukkingen. Volwassene sociale partners zullen het kind ook kunnen helpen met het leren van taal. Een ouder kan een object introduceren bij een kind en de naam van het object noemen. Ouders kijken naar een object en ze zullen er mee zwaaien zodat het kind ernaar kijkt. De sensomotorische systemen van het kind zullen geprikkeld worden en uiteindelijk zal dat object gebonden worden met het woord.

Les 6: Leer een taal

Taal is een gedeeld communicatiesysteem. Taal is daarnaast ook een symbolisch systeem. Het geluid van woorden en de dingen die er bij horen hangen niet met elkaar samen. De vorm van het woord ‘hond’ geeft ons geen aanwijzing van het ding waar het naar verwijst.

Dit heeft blijkbaar een reden, want onderzoek heeft uitgewezen dat te veel gelijkenis tussen een symbool en het ding waar het bij hoort het leren onderbreekt. Kinderen begrijpen hun eerste woord rond de 10 maanden en ze produceren hun eerste woord rond de 12 maanden. In de zes maanden na hun eerste woord, zullen kinderen niet veel nieuwe woorden geleerd hebben. Tussen de 18 en 20 maanden zullen kinderen heel snel woorden leren. Ze leren tussen 4 en 9 nieuwe woorden per dag! Een ontwikkeling in een linguïstische wereld maakt kinderen op verschillende manieren slimmer. Door het leren van de taal, zullen kinderen directer toegang krijgen tot kennis van anderen. Door het leren van een taal kunnen kinderen categorieën van objecten en relaties in de wereld zien.