Feiten

Vaststaat dat op 13 juni 2011 een brand heeft gewoed in het pand op het perceel, waarbij asbest is vrijgekomen van de dakplaten. Bij besluit van 14 juni 2011 heeft het college burgemeester en wethouders van Bladel onder oplegging van een last onder bestuursdwang aan appellant opgedragen om voor 22 juni 2011 het op het terrein in Bladel de aanwezige asbesthoudende afval te laten verwijderen door een daartoe gecertificeerd bedrijf. Het college heeft de last onder bestuursdwang gebaseerd op overtreding van artikel 5.1.1 van de bouwverordening van de gemeente Bladel 2010 (bouwverordening) en artikel 5.17 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). Het college heeft de kosten voor toepassing van bestuursdwang gesteld op € 35.082,10. Het bezwaar en beroep van appellant is ongegrond verklaard en daarom heeft hij hoger beroep ingesteld.

ABRvS

De appellant betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de door het college gestelde begunstigingstermijn te kort was. De Afdeling stelt echter dat de rechtbank terecht heeft overwogen dat het college zich op het standpunt heeft kunnen stellen dat de gestelde begunstigingstermijn van een week gezien de omstandigheden redelijk was.

Over het kostenverhaal wordt aangegeven dat de appellant betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het college de kosten voor het toepassen van bestuursdwang niet in redelijkheid op hem heeft kunnen verhalen. Daartoe voert hij aan dat de brand hem niet kan worden verweten en ook niet dat daardoor asbest is vrijgekomen. Hij heeft maatregelen getroffen om te voorkomen dat schade zou optreden. De Afdeling stelt dat in artikel 5:25, lid 1 Awb is neergelegd dat bestuursdwang en kostenverhaal als regel samengaan. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen volgt uit de wetsgeschiedenis dat voor het maken van een uitzondering onder meer aanleiding kan bestaan, als de aangeschrevene ten aanzien van de ontstane situatie geen verwijt valt te maken of bij het ongedaan maken van de met het recht strijdige situatie het algemeen belang in die mate is betrokken, dat de kosten in redelijkheid niet of niet geheel voor rekening van de aangeschrevene behoren te komen.

De appellant i.c. heeft gehandeld in strijd met het bepaalde in artikel 5.1.1, lid 2 c, van de bouwverordening, zodat hij is aan te merken als overtreder. De rechtbank heeft terecht overwogen dat de oorzaak van de brand in dit verband niet van belang is. De rechtbank heeft voorts terecht geen aanleiding gezien voor het oordeel dat appellant geen verwijt kan worden gemaakt voor de ontstane situatie. Daartoe is van belang dat appellant niet de nodige maatregelen heeft getroffen om schade te voorkomen. Dat hij kort na de brand zijn aannemer heeft ingeschakeld is onvoldoende, gelet op de omstandigheid dat dit niet heeft geleid tot een concrete afspraak voor het saneren van het terrein. Dat hij, naar gesteld, door zijn gezondheidstoestand niet in staat was om andere maatregelen te treffen, wat daar van zij, leidt niet tot een ander oordeel. Voorts heeft de rechtbank terecht overwogen dat het algemeen belang niet in die mate is betrokken bij het effectueren van de bestuursdwang, dat de kosten daarvan in redelijkheid niet of niet geheel voor rekening van appellant behoren te komen.

De Afdeling concludeert dat de rechtbank terecht heeft overwogen dat het college de kosten voor het toepassen van bestuursdwang in redelijkheid op de appellant heeft kunnen verhalen.