ABRvS 29 juni 2011, LJN: BR0158           

Grensdetentie; Schengengrenscode           

Is aan een asielzoeker, aan wie de toegang tot Nederland op grond van artikel 3 Vw is geweigerd, terecht een vrijheidsontnemende maatregel op grond van artikel 6 Vw is opgelegd?

De minister voor Immigratie en Asiel stelt, gelet op artikel 3 lid 1 Opvangrichtlijn, volgens de Afdeling terecht dat deze richtlijn niet van toepassing is. De vreemdeling is immers de toegang geweigerd en hij kan dan ook niet worden aangemerkt als een asielzoeker die op het grondgebied van een lidstaat mag verblijven, als bedoel in deze bepaling.

De rechtbank heeft ten onrechte in artikel 7 lid 3 van deze richtlijn mede aanleiding gezien dat de minister moest onderzoeken of met een lichter middel dan vrijheidsontneming kon worden volstaan. Indien een lichter middel wordt opgelegd, zoals de door de rechtbank genoemde meldplicht, heeft dat tot gevolg dat feitelijk toegang tot Nederland wordt verkregen.

De minister wordt gevolgd in zijn standpunt dat, hoewel volgens hem in zeer bijzondere gevallen aanleiding zou kunnen bestaan voor een uitzondering, in beginsel steeds aangenomen moet worden dat het grensbewakingsbelang niet kan worden veiliggesteld door de oplegging van een lichter middel. Zijn beleid terzake is derhalve niet kennelijk onredelijk.

Van bijzondere omstandigheden op grond waarvan de minister dit beleid in dit geval niet in redelijkheid heeft mogen toepassen, is niet gebleken. De asielaanvraag is niet als een zodanige omstandigheid aan te merken, want reeds in het beleid verdisconteerd en behoeft bovendien op zichzelf niet op voorhand tot het oordeel te leiden dat de minister niet langer vast kan houden aan het grensbewakingsbelang.