Zaak C 309/96, 18 december 1997, Annibaldi

In deze zaak zijn prejucidiele vragen gerezen tijdens een aanhangig geding tussen Daniele Annibaldi en de burgemeester van de gemeente Guidonia en de voorzitter van de regio Lazio. De rechtbank in Rome verzoekt het Hof om op basis van art. 177 EG-Verdrag een ​​prejudiciële beslissing te nemen over de uitleg van art. 40 lid 3 EG-Verdrag en van de algemene beginselen van het gemeenschapsrecht.

De gemeente Guidonia en de regio Lazio hebben geweigerd toestemming te geven aan de heer Annibaldi om een boomgaard van 3 hectare te planten binnen de perimeter van een regionaal park. Op grond van art. 1 van Lazio regionale wet nr. 22 van 20 juni 1996 is Inviolata een Natuur en Archeologisch park . Volgens artikel 2 van deze wet, werd het park opgericht ter bescherming en verbetering van de waarde van het milieu en het culturele erfgoed van het betrokken gebied. De heer Annibaldi is de eigenaar van een landbouwbedrijf genaamd ‘Prato Rotondo’, gelegen in de gemeente Guidonia , van zijn 65 hectare , is 35 opgenomen in het park. De burgemeester van Guidonia had in zijn hoedanigheid als beheerder van het park , geweigerd toestemming te verlenen aan de heer Annibaldi om een boomgaard van 3 hectare te planten in het park . De heer Annibaldi ging hier niet mee akkoord en stelde dat hier sprake zou zijn van onteigening zonder compensatie. Zodoende is hij naar de rechtbank in Rome gegaan. Hij beweerde dat de regionale wet in strijd was met de bepalingen van het EG -Verdrag, vooral met art. 40 en 52, aan de algemene rechtsbeginselen , in het bijzonder die met betrekking tot onroerend goed , de uitoefening van zakelijke en gelijke behandeling door de nationale autoriteiten en de Italiaanse grondwet.

De rechtbank in Rome heeft de volgende prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie gesteld:

1. “Is een nationale wet die de ondernemingen opgenomen in een natuur-en archeologisch park nodig heeft om zich te onthouden van elke activiteit dan ook in het betrokken gebied - wat neerkomt op een aanzienlijke onteigening van hetgeen opgenomen in het park zelf, zonder enige voorziening getroffen voor de betaling van schadevergoeding aan de ondernemingen of personen van wie de eigendommen onteigent - in strijd met het fundamentele recht op eigendom, haar werkzaamheden en de gelijke behandeling door de nationale autoriteiten?”

2. “Ongeacht het antwoord dat het Hof passend acht in antwoord op de eerste vraag, zijn de maatregelen bedoeld in art. 7 van de regionale wet (gelijkwaardig, in het kader van procedures op grond van het Gemeenschapsrecht , aan andere nationale wetgeving ) in strijd met het beginsel van gelijke behandeling en het daarmee verband houdend verbod van de in de tweede alinea van art. 40 lid 3 van het Verdrag van Rome discriminatie?”

Conclusie
Gezien het ontbreken van specifieke communautaire voorschriften inzake onteigening en het feit dat de maatregelen met betrekking tot de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten geen invloed heeft op systemen van landbouw eigendomsrecht , volgt uit de bewoordingen van art. 222 van het Verdrag dat de regionale wet betrekking heeft op een gebied dat onder de bevoegdheid van de lidstaten valt. Nationale wetgeving, zoals de regionale wet waarmee wordt beoogd het natuur-en archeologisch park te beschermen en verbeteren, valt niet binnen de werkingssfeer van het gemeenschapsrecht. Het Hof is dus niet bevoegd om de prejudiciele vragen te beantwoorden.