Bedreiging in Gouda (HR 30-06-2009, NJ 2009, 495)

Onderwerp

Bewijsminimum

Casus

De verdachte heeft in Gouda J. bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht. Deze bewezenverklaring berust op een proces-verbaal van de getuigenverklaring van J. en op de verklaring van de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep. De getuigenverklaring van J. houdt in dat de verdachte hem bedreigd heeft in Gouda. De verklaring van de verdachte houdt in dat hij met zijn vriend B. naar zijn oom in Gouda zijn gegaan om hem te zien. De verdachte vermeldt niet dat hij J. heeft gezien of met J. heeft gesproken. Alleen dat hij die dag in Gouda was, klopt met de getuigenverklaring van J.

Rechtsvraag

Steunt in casu het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft gepleegd, alleen op de verklaring van één getuige? Dus is art. 342 lid 2 Sv geschonden?

Rechtbank en hof

Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank en veroordeelt de verdachte ter zake van ‘bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht’. Het cassatiemiddel richt zich tegen deze veroordeling, omdat er niet voldaan is aan de unus testis nullus testis-regel. Er wordt geklaagd dat art. 342 lid 2 Sv is geschonden.

Hoge Raad

Volgens het tweede lid van art. 342 Sv kan het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend worden aangenomen op de verklaring van één getuige. In deze zaak berust de bewezenverklaring slechts op de getuigenverklaring van J., want de verklaring van de verdachte geeft onvoldoende steun aan de verklaring van J.

De bewezenverklaring is dus niet naar de eis der wet met redenen omkleed. Het middel is terecht voorgesteld.

Conclusie

Art. 342 lid 2 Sv stelt dat het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan, niet uitsluitend kan worden aangenomen op de verklaring van één getuige. De bewezenverklaring van de bedreiging in Gouda volgt alleen uit de verklaring van de aangever J., omdat het andere bewijsmiddel onvoldoende steun geeft.