Case C-109/00, Tele Danmark, 4 oktober 2001

Casus

Brandt-Nielsen is in juni 1995 door Tele Danmark in dienst genomen voor een periode van zes maanden vanaf 1 juli 1995. In augustus 1995 heeft Brandt-Nielsen Tele Danmark laten weten zwanger te zijn en dat zij begin november zou bevallen. Op 23 augustus 1995 werd haar meegedeeld dat zij met ingang van 30 september zou worden ontslagen, omdat zij Tele Danmark bij indienstneming niet in kennis had gesteld van haar zwangerschap. Hierna heeft Brandt-Nielsen Tele Danmark gedaagd voor de bevoegde rechterlijke instantie en een schadevergoeding gevorderd, omdat haar ontslag in strijd was met de Deense wet gelijke behandeling. De Deense rechter verwierp het beroep omdat Brandt-Nielsen, die voor een periode van zes maanden in dienst was genomen, tijdens het sollicitatiegesprek niet had vermeld dat zij zwanger was, terwijl de bevalling in de loop van de vijfde maand van de arbeidsovereenkomst werd verwacht. Hierna ging Brandt-Nielsen in hoger beroep en haar vordering werd toegewezen omdat het ontslag verband hield met haar zwangerschap.

Tele Danmark heeft tegen dit arrest cassatieberoep ingesteld omdat volgens haar het gemeenschapsrechtelijke verbod om een zwangere werkneemster te ontslaan niet van toepassing is op een als tijdelijke kracht aangestelde werkneemster die reeds bij het sluiten van de arbeidsovereenkomst weet dat zij zwanger is, maar dit de werkgever niet heeft meegedeeld, en die wegens het recht op zwangerschapsverlof de bedongen arbeid tijdens een belangrijk deel van de looptijd van de overeenkomst niet zal kunnen verrichten.

Hof van Justitie

De Deense rechterlijke instantie heeft aan het Hof de vraag voorgelegd over de draagwijdte en de uitleg van de gemeenschapsrecht m.b.t. het beginsel van gelijke behandeling van mannen en vrouwen in het arbeidsproces, die de lidstaten verplicht om de nodige maatregelen te treffen om ontslag van werkneemsters te verbieden gedurende de periode vanaf het begin van hun zwangerschap tot het einde van het zwangerschapsverlof, behalve in uitzonderingsgevallen.

I.c. had Tele Danmark gesteld dat het in het gemeenschapsrecht opgenomen verbod om een zwangere werkneemster te ontslaan in dit geval niet van toepassing is. Niet de zwangerschap was beslissend geweest voor haar ontslag, maar het feit dat zij de overeenkomst voor een belangrijk deel niet zou kunnen nakomen. Verder zou het verzuim om de werkgever over haar toestand te informeren, en waarin zij wist dat zij haar werk tijdens een belangrijk deel van de looptijd van de overeenkomst wegens haar zwangerschap niet zou kunnen verrichten, een schending van de loyaliteitsverplichting die in de relatie tussen beide bestaat, hetgeen op zich voldoende reden is voor ontslag.

Het hof stelt dat de niet-indienstneming wegens zwangerschap niet kan worden gerechtvaardigd met een beroep op het financiële nadeel dat de werkgever bij indienstneming van een zwangere vrouw voor de duur van haar zwangerschapsverlof eventueel lijdt of het feit, dat een reeds aangestelde vrouw gedurende haar zwangerschap de betrokken functie niet kan uitoefenen. Wanneer namelijk het ontslag van een werkneemster wegens zwangerschap een directe discriminatie op grond van geslacht is, ongeacht de aard en de omvang van het nadeel voor de werkgever van de aan de zwangerschap te wijten afwezigheid, dan kan de omstandigheid dat de arbeidsovereenkomst voor bepaalde of voor onbepaalde tijd is gesloten, niet afdoen aan het discriminerend karakter van het ontslag. De zwangerschap was de reden waarom de werkneemster de arbeidsovereenkomst niet kon nakomen.