Feiten

Partijen hadden vanaf april 1995 een affectieve relatie. Vanaf augustus 1995 tot juni 1996 hebben partijen samengewoond waarna de relatie is beëindigd. Op 28 juli 1998 heeft mevrouw een verzoekschrift ingediend bij de rechtbank en ze heeft verzocht vast te stellen dat haar ex-partner de vader is van haar dochter, de minderjarige S., geboren in 1998. Zij stelt zich op het standpunt dat de man na het beëindigen van de relatie nog enkele malen bij haar bezoek is geweest en dat zij toen nog seksuele gemeenschap hebben gehad, dit duurde voort tot oktober 1997. De man ontkent dit.

Rechtbank en hof

De rechtbank heeft bij een tussenbeschikking een deskundigenonderzoek bevolen omtrent de vraag of de man de biologische vader is van S.

Het hof heeft geoordeeld dat er voldoende gronden aanwezig waren om een DNA-onderzoek te verlangen en de tussenbeschikking bekrachtigd. Het verbreken van de affectieve relatie is niet bepalend, omdat de man ook nog enkele malen na het verbreken, de vrouw heeft bezocht tijdens het conceptietijdvak. De vrouw verklaard dat ze toen seksuele gemeenschap hebben gehad en alleen met hem. Er zijn dus voldoende aanwijzingen dat de man de mogelijke verwekker was van het kind S..

De rechtbank is terecht niet in gegaan op het bewijsaanbod van de man, dat zij ook met andere mannen seksuele gemeenschap zou hebben gehad. Omdat dit niet uitsluit dat de man, waar het hier om gaat, niet de verwekker is.

Rechtsvraag

Kan de rechter gezien de omstandigheden van de man, tegen wie een vaderschapsactie is ingesteld, medewerking verlangen aan een DNA-onderzoek?

Hoge Raad

· Voor het aannemen van het verwekkerschap van de man is nodig dat gesteld wordt dat partijen in die periode seksuele gemeenschap hebben gehad en dat zulks ook (voldoende) aannemelijk is. Het feit dat partijen een langdurige affectieve en seksuele relatie hebben gehad en ook na het verbreken er nog contact is geweest tussen beiden, geeft voldoende gronden voor het oordeel dat de man de verwekker van S. kan zijn. Dit betekent niet dat het Hof voorbij is gegaan aan de betwistingen van de man.

· Voor het verlangen van een deskundigenonderzoek is niet nodig dat vaststaat, dat de man de verwekker is of dat er in de periode van het conceptietijdvak seksuele gemeenschap heeft plaatsgevonden. Voldoende is dat op grond van de feiten en omstandigheden aannemelijk is geworden dat de man de verwekker kan zijn. Op grond hiervan kan de rechter, aan wie het in beginsel vrijstaat een deskundigenonderzoek te bevelen, oordelen dat de inbreuk van een DNA-onderzoek op de lichamelijke integriteit van de man gerechtvaardigd is, ook als het gaat om de verkrijging van bewijs tegen de man.