Rb. ’s-Gravenhage 21 april 2009, LJN BI1789    
Eneco Services  

     
Verzoekster heeft op een verzoekschrift ingediend tot toepassing van de schuldsaneringsregeling. Verzoekster heeft tegelijk met het verzoekschrift tot toepassing van de schuldsaneringsregeling ook verzocht om een voorlopige voorziening als bedoeld in artikel 287 lid 4 Fw en een verzoek tot gedwongen schuldregeling als bedoeld in artikel 287a lid 1 Fw.

Het verzoekschrift tot toepassing van de schuldsanering voldoet aan de daaraan gestelde eisen. Het verzoekschrift om een voorlopige voorziening voldoet eveneens aan de daaraan gestelde eisen en bevat het verzoek om Eneco Services te gebieden de elektriciteit- en gasleverantie aan de woning van verzoeker te hervatten. Het verzoek tot gedwongen schuldregeling bevat het verzoek om Eneco Services te bevelen in te stemmen met de door verzoekster aangeboden schuldregeling.    

De rechtbank overweegt als volgt.   
Ingevolge artikel 288 lid 2 onder d Fw moet de rechtbank het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling afwijzen indien minder dan tien jaar voorafgaande aan de dag waarop het verzoekschrift is ingediend ten aanzien van de verzoeker de schuldsaneringsregeling van toepassing is geweest. Er is sprake van een imperatieve afwijzingsgrond. Nu op verzoekster vanaf 11 oktober 2000 tot 15 januari 2004 de schuldsaneringsregeling van toepassing is geweest, is er sprake van een imperatieve afwijzingsgrond. Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling dient dus te worden afgewezen.  

Nu vaststaat dat het verzoek tot toepassing van de schuldsanering dient te worden afgewezen, dient de vraag beantwoord te worden of de onmogelijkheid om tot de wettelijke schuldsanering te worden toegelaten een beletsel vormt om door middel van een beroep op de gedwongen schuldregeling als bedoeld in artikel 287a lid 1 van de faillissementswet een oplossing voor de schuldenproblematiek te bereiken.        
Met een beroep op de wijziging in lid 7 van artikel 287a Fw is deze vraag soms ontkennend beantwoord. Immers is het verzoeker toegestaan het verzoek tot toelating tot de schuldsanering in te trekken als het verzoek tot oplegging van een gedwongen schuldregeling is afgewezen. Hiermee wordt aan verzoeker de keus gelaten om al dan niet het wettelijk traject te volgen na afwijzing. In deze regeling zou een ontkoppeling gelezen moeten worden die ertoe zou leiden dat gedwongen schuldregeling als bedoeld in artikel 287a Fw ook mogelijk is als toelating tot de schuldsaneringsregeling is uitgesloten.        

De rechtbank overweegt evenwel dat de onmogelijkheid om tot de wettelijke schuldsanering te worden toegelaten maakt dat verzoeker geen beroep kan doen op artikel 287a Fw en zo via de aldus afgedwongen schuldregeling een oplossing voor zijn schuldenproblematiek kan bereiken. Als vaststaat dat het verzoek tot toelating tot de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen heeft een verzoeker geen voor de wettelijke schuldsanering relevant belang (meer) bij een verzoek op grond van artikel 287a Fw.        
 

Nu vaststaat dat verzoekster niet tot de schuldsaneringsregeling zal worden toegelaten, dient ook haar verzoek tot een voorlopige voorziening te worden afgewezen. Artikel 287 lid 4 Fw geeft in spoedeisende zaken de rechtbank de bevoegdheid om gelet op de belangen van partijen een voorlopige voorziening bij voorraad te geven, ter overbrugging van de periode tussen de indiening van en de beslissing op het verzoekschrift, indien er een noodvoorziening nodig is. Als vaststaat dat het verzoek tot toelating tot de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen heeft een verzoeker geen voor de wettelijke schuldsanering relevant belang bij een verzoek op grond van artikel 287 lid 4 Fw.