HvJ 4 juni 2015 zaak C-497/13 ECLI:EU:C:2015:357 (Faber)​

Feiten

Op 27 mei 2008 heeft mevrouw Faber bij autobedrijf Hazet te Ochten een gebruikte auto (Landrover) gekocht. Enkele maanden later, op 26 september 2008, is het voertuig tijdens een rit op de A16 in brand gevlogen en volledig uitgebrand. Het is door een sleepauto afgevoerd naar het verkopende autobedrijf en vervolgens op verzoek van dat autobedrijf naar een demontagebedrijf om het daar te laten bewaren.

Bij brief van 11 mei 2009 heeft Faber het verkopende autobedrijf in gebreke gesteld. Er is geen technisch onderzoek naar de oorzaak van de brand aan het voertuig uitgevoerd, aangezien het voertuig intussen was gedemonteerd. Autobedrijf Hazet heeft zijn aansprakelijkheid betwist, en daarom heeft Faber een gerechtelijke procedure ingesteld. Het Hof Arnhem-Leeuwarden heeft het Hof van Justitie om een prejudiciële beslissing verzocht.

De Nederlandse rechter wil weten of het effectiviteitsbeginsel zich verzet tegen een nationale regel op grond waarvan de consument moet bewijzen dat hij de verkoper binnen bekwame tijd op de hoogte heeft gebracht van het gebrek aan overeenstemming. Naar Nederlands recht staat het immers in beginsel aan de consument om bij betwisting door de verkoper te bewijzen dat hij die verkoper binnen een termijn van 2 maanden na de vaststelling van het gebrek van het geleverde goed op de hoogte heeft gebracht van dat gebrek.

Hof van Justitie

Het Hof stelt dat de verplichting van de consument niet verder gaat dan de verplichting om de verkoper op de hoogte te brengen van het bestaan van een gebrek.De consument is in dat stadium niet verplicht te bewijzen dat een gebrek werkelijk een invloed heeft op het door hem gekochte goed of de precieze oorzaak van dat gebrek aan overeenstemming aan te geven. Wel moet het een aantal aanwijzingen voor de verkoper bevatten, en dit varieert afhankelijk van de omstandigheden van iedere zaak.

Hoe wordt de bewijslast verdeeld en wat moet de consument bewijzen? Het Hof oordeelt dat als het gebrek aan overeenstemming zich binnen een termijn van zes maanden vanaf de aflevering van de goederen heeft gemanifesteerd, de richtlijn de bewijslast voor de consument verlicht door te bepalen dat het vermoeden geldt dat het gebrek bestond op het tijdstip van aflevering. De consument komt echter alleen in aanmerking voor die verlichting, indien hij bepaalde feiten bewijst. In de eerste plaats moet hij stellen en bewijzen dat het verkochte goed niet in overeenstemming is met de overeenkomst, doordat het bijvoorbeeld niet de overeengekomen eigenschappen bezit of ongeschikt is voor het doorgaans van dit soort goederen verwachte gebruik. De consument moet slechts het bestaan van een gebrek aan overeenstemming bewijzen. Hij is niet verplicht om de oorzaak van dat gebrek te bewijzen of te bewijzen dat de oorsprong ervan te wijten is aan de verkoper.

In de tweede plaats moet de consument bewijzen dat het betrokken gebrek zich binnen een termijn van 6 maanden vanaf de aflevering van het goed heeft gemanifesteerd, d.w.z. zich werkelijk heeft voorgedaan. Als dat is aangetoond, hoeft de consument niet te bewijzen dat het gebrek aan overeenstemming bestond bij de aflevering van het goed. Aangezien dat gebrek zich in de korte periode van 6 maanden heeft voorgedaan, kan worden aangenomen dat het, ook al heeft het zich pas na de aflevering van het goed voorgedaan, bij de aflevering reeds bestond „in een pril stadium”. De verkoper moet dan bewijzen dat het gebrek aan overeenstemming niet bestond bij de aflevering, door aan te tonen dat dit gebrek het gevolg is van of zijn oorsprong vindt in een handelen of nalaten dat dateert van na die aflevering.

Kern

Het HvJ stelt dat de consument alleen een beroep kan doen op de bewijsverlichting als hij bepaalde feiten bewijst. Als een gebrek aan overeenstemming zich binnen een termijn van zes maanden vanaf de aflevering van een goed manifesteert, dan geldt tot bewijs van het tegendeel het vermoeden dat dit gebrek bestond op het tijdstip van aflevering.