Hof ’s- Hertogenbosch 10 april 2012, LJN: BW1281     

Verhouding ongewenstverklaring en inreisverbod

De ongewenstverklaring als bedoeld in artikel 197 Sr heeft te gelden als een terugkeerbesluit in de zin van de Terugkeerrichtlijn.

De Terugkeerrichtlijn is ook van toepassing op vreemdelingen met een criminele achtergrond.

Nu in de beschikking tot ongewenstverklaring is overwogen dat verdachte Nederland onmiddellijk dient te verlaten, is tevens sprake van een inreisverbod als bedoeld in de Terugkeerrichtlijn.

De termijn van 5 jaar voor de duur van het inreisverbod gaat lopen nadat de verdachte Nederland heeft verlaten.

Oplegging van een gevangenisstraf kan plaatsvinden aan onderdanen van derde landen op wie de terugkeerprocedure is toegepast, al dan niet gecombineerd met de maatregel van bewaring, en die illegaal op het grondgebied van een lidstaat verblijven zonder dat er een geldige reden is om niet terug te keren.

Indien Nederland niet heeft voldaan aan de inspanningsverplichting om een verdachte op wie de Terugkeerrichtlijn van toepassing is via een terugkeerprocedure te laten keren naar zijn land van herkomst of een ander derde land, is een gevangenisstraf in strijd met de Terugkeerrichtlijn.