Onderwerp:

Verdachte in de zin van art. 27 Sv, opsporing. Art. 28 (nu art. 2) Politiewet

Casus

Op een nacht hebben politiebeambten een auto geschaduwd. Eerder zagen ze deze auto met inzittenden die bekend waren bij de politie. Later zat er niemand in en rond 04.30 stapten er drie mannen in de auto en reden weg. Diezelfde nacht is er rond 04.30 ingebroken in een interieurzaak en verscheidene artikelen waren gestolen. De drie mannen werden vanaf dit moment aangemerkt als verdachten van de inbraak. De drie mannen, waaronder de verdachte, zijn aangehouden.

Op een parkeerplaats dichtbij de winkel werd een bestelauto ontdekt waar de gestolen spullen in lagen. De verdachte is gefouilleerd en de sleutels van de bestelauto zijn in zijn kleding gevonden.

Rechtsvraag

Mag de politie, die op een avond een haar bekend persoon, die al eerder met de politie in aanraking is geweest, in een auto ziet rijden, deze in de gaten houden en volgen? Is het schaduwen krachtens een bepaling van het Wetboek van Strafvordering of een andere wet in formele zin toegestaan?

Rechtsgang

Het verweer stelt dat het schaduwen van de verdachte in strijd is met het recht op privacy (art. 8 EVRM). Het schaduwen steunt niet op een wettelijke bevoegdheid. Het schaduwen gebeurde in een periode waarin het strafbare feit nog niet was gepleegd. De verdachte kon toen dus nog niet als verdachte worden aangemerkt.

De Rechtbank, het Hof en de Hoge Raad zeggen dat het schaduwen niet onrechtmatig was, omdat er nog geen sprake was van opsporing en daarom niet kan worden aangemerkt als strafvordering in de zin van art. 1 Sv. Het schaduwen geschiedde in het kader van het houden van toezicht door de politie en kan daarom worden gebaseerd op art. 2 Politiewet.

De HR verwerpt het beroep.

Conclusie

Het schaduwen geschiedde binnen het kader van de in art. 28 Politiewet omschreven algemene taak van de politie om te zorgen voor de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde.