In dit arrest van de Hoge Raad gaat het om de vraag of het hof terug mocht komen op de bindende eindbeslissing in het tussenarrest. In casu ging het om twee partijen die een agentuurovereenkomst hadden gesloten op grond waarvan de ene partij (Kojen) als handelsagent voor de andere partij (ABB) gasgestookte warmtekrachtcentrales zou verkopen in Turkije. Vervolgens heeft ABB de overeenkomst tussen partijen opgezegd. Kojen is van mening dat ABB op grond van de overeengekomen provisieregel ter zake van bemiddeling voor onderhoudscontracten een bedrag van € 159.775,- is verschuldigd. 

In hoger beroep komt het Hof naderhand tot het oordeel dat de bindende eindbeslissing op een onjuiste feitelijke grondslag berust, waardoor er op deze beslissing moet worden teruggekomen. 

De Hoge Raad oordeelt uiteindelijk dat de beslissing van het Hof om terug te komen op zijn in het tussenarrest gegeven bindende eindbeslissing niet onjuist is, omdat er anders een ondeugdelijke einduitspraak zou volgen. Volgens de Hoge Raad is de rechter die erachter komt dat zijn eerder gegeven eindbeslissing berust op een onjuiste juridische of feitelijke grondslag, bevoegd om die eindbeslissing te heroverwegen. Partijen moeten dan wel de gelegenheid hebben gekregen om zich daarover uit te laten. Hiermee wordt voorkomen dat de rechter op een ondeugdelijke grondslag einduitspraak doet. Tot slot is de Hoge Raad van oordeel dat een bindende eindbeslissing op een onjuiste feitelijke grondslag berust als zij gegrond was op een onhoudbare feitelijke lezing van een of meer gedingstukken. De rechter dient in dit geval te motiveren waarom hij terugkomt op een eerder gegeven bindende eindbeslissing.