Kummeling/Oskam (HR 30-09-2011, LJN BQ8134; NJ 2013, 187)

Casus

Kummeling is in juni 1998 door ziekte arbeidsongeschikt geworden en heeft zijn werk in maart 1999 in de vorm van passend geachte werkzaamheden hervat. Per 21 juni 1999 is hem een WAO-uitkering voor gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid toegekend. Door verergering van zijn klachten heeft hij in overleg met werkgever Oskam vanaf medio oktober 2002 halve dagen gewerkt. Enige tijd daarna hebben partijen afspraken gemaakt over andere door de Kummeling te verrichten werkzaamheden. In april 2003 is daarvan een taakomschrijving opgesteld. Sinds medio mei 2009 heeft de werknemer niet meer voor Oskam gewerkt. Deze heeft Kummeling meegedeeld dat de loonbetaling vanaf mei 2009 wordt gestaakt wegens ongeoorloofde afwezigheid. Kummeling heeft loondoorbetaling gevorderd.

Hoge Raad

Is de werknemer als gevolg van re-integratie andere (passende) werkzaamheden gaan verrichten, zonder dat de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden, en hij na afloop van de periode van 104 weken opnieuw door ziekte uitvalt, dan is de werkgever niet (ex artikel 6:248 lid 1 BW) gehouden (wederom) diens loon door te betalen.

N.B. De vaststelling van het hof dat tussen partijen niet (expliciet) is overeengekomen dat de door Kummeling verrichte passende arbeid als bedongen arbeid is gaan gelden en dat Kummeling ook niet erop heeft mogen vertrouwen dat dit het geval is, werd in cassatie niet bestreden.