Levin (HvJ 23 maart 1982, C-53/81)          

De begrippen ‘werknemer’ en ‘arbeid in loondienst’ bepalen de werkingssfeer van een van de door het verdrag gewaarborgde fundamentele vrijheden en mogen niet restrictief worden uitgelegd.

De bepalingen van het gemeenschapsrecht betreffende het vrije verkeer van werknemers gelden mede voor een onderdaan van een lidstaat, die op het grondgebied van een andere lidstaat arbeid in loondienst verricht waarmee minder inkomen wordt verworven dan in laatstbedoelde lidstaat als bestaansminimum wordt beschouwd, onverschillig of de betrokkene zijn uit arbeid in loondienst verkregen inkomsten tot dat minimum aanvult met andere inkomsten dan wel genoegen neemt met bestaansmiddelen beneden het minimum, zolang hij maar ‘reële en daadwerkelijke arbeid in loondienst’ verricht.

De mogelijke bedoelingen waarmee een werknemer van een lidstaat werk zoekt in een andere lidstaat zijn irrelevant voor zijn recht van toegang tot en verblijf op het grondgebied van laatstgenoemde staat, zolang hij er reële en daadwerkelijke arbeid in loondienst verricht of wenst te verrichten.