Maatstaf omzetting (HR 18 mei 2004, LJN AO6410; NJ 2004, 511)     

Geen rechtsregel – in het bijzonder niet artikel 11 lid 1 van het Verdrag inzake de overbrenging van gevonniste personen (VOGP) of artikel 28 lid 3 van de Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen (WOTS) – verzet zich ertegen dat de exequaturrechter bij de strafoplegging als bedoeld in artikel 31 lid 1 WOTS rekening houdt met de persoonlijke omstandigheden, waaronder het feit dat deskundigen de veroordeelde ‘enigszins verminderd toerekeningsvatbaar’ achten voor de feiten ter zake waarvan hij is veroordeeld. 

Ingevolge artikel 31 lid 1 WOTS dient de exequaturrechter zijn uitspraak met redenen te omkleden en dient de uitspraak de bijzondere redenen op te geven die de opgelegde straf hebben bepaald of tot de opgelegde maatregel hebben geleid en voorts zoveel mogelijk de omstandigheden waarop bij de vaststelling van de duur of de hoogte van de straf is gelet.

Deze bepaling moet zo worden verstaan, dat

1. de exequaturrechter bij het opleggen van de straf of maatregel welke op het overeenkomstige feit naar Nederlands recht is gesteld, de in het buitenland opgelegde sanctie, zonder de duur of omvang daarvan te overschrijden, in beginsel dient te vervangen door een straf of maatregel die naar Nederlandse maatstaven en opvattingen geacht wordt te beantwoorden aan de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het is gepleegd en de persoon van de dader, zij het dat de rechter bij die vervanging tevens rekening dient te houden met internationale gevoeligheden en
2. hij in voorkomend geval onder de bijzondere redenen die de straf hebben bepaald, dient te vermelden waarom hij tot een lagere strafoplegging is gekomen.