Casus

Uit de relatie van vader en moeder is in 1991 een kind geboren. De vader heeft het kind erkend. Nadat op een gegeven moment de echtscheiding tussen de ouders is uitgesproken worden aanvankelijk beiden met de ouderlijke macht belast. Vervolgens is een tijdje alleen de moeder van het kind met ouderlijke macht belast. Op een gegeven moment gaat de moeder hertrouwen. Zij en haar nieuwe echtgenoot willen gezamenlijk de ouderlijke macht over het kind en willen dat het kind de geslachtsnaam van de nieuwe echtgenoot gaat dragen (i.p.v. die van haar biologische vader) De rechtbank wijst deze beide verzoeken echter af. Het Hof daarentegen wijst het verzoek met betrekking tot het ouderlijk gezag alsnog toe. Vader gaat in cassatie omdat hij vindt het belang van het kind wordt geschaad als hij het contact met het kind verliest. Het Hof had daar, volgens de vader, niet slechts met een verwijzing naar art. 1:377a lid 1 BW aan voorbij mogen gaan.

Vraag

Heeft het Hof voldoende rekening gehouden met het bepaalde in art. 1:253 t lid 3 BW?

Hoge Raad

r.o. 3.4: Het Hof heeft uitdrukkelijk het bepaalde in art. 1:252 t lid3 BW tot maatstaf genomen en de door de vader gestelde belangen in aanmerking genomen en aandacht besteed aan het standpunt van de vader met betrekking tot de omgangsregeling. Kortom: het Hof is uitgegaan van een juiste rechtsopvatting en de Hoge Raad verwerpt dus het beroep.