Passend werk voor beveiligingsmedewerker (CRvB 09-03-2005, LJN AT2749)

Casus

Appellante is voltijds werkzaam geweest als beveiligingsbeambte bij een asielzoekerscentrum. Omdat dat centrum werd gesloten en appellante werkzaam was op projectbasis eindigde haar baan daarna. Werkgever heeft met appellante de mogelijkheid besproken om voor 19 uur per week bij de mobiele surveillancedienst van werkgever te komen werken. Appellante heeft het UWV verzocht een WW-uitkering toe te kennen. Deze is haar blijvend gedeeltelijk geweigerd over 19 uur per week: zij heeft een haar passend werkaanbod niet aanvaard, terwijl dit wel van haar verlangd had mogen worden. Een terechte weigering?

Centrale Raad van Beroep

Er is sprake van een (voldoende) concreet aanbod van passende arbeid: de werkgever achtte haar in beginsel geschikt voor deze functie; hij was bereid appellante de opleiding hiertoe te laten volgen en deze te betalen; het salaris lag op hetzelfde niveau; de geboden reiskostenvergoeding was wellicht niet volledig kostendekkend, maar dat doet aan de passendheid van de arbeid niet af, nu het immers niet ongebruikelijk is dat de kosten van woon-werkverkeer geheel of ten dele voor eigen rekening van de werknemer blijven en in een reistijd gelegen tussen 1 en 2 uur per dag is geen redenen van sociale aard gelegen (vgl. artikel 24 lid 3 WW). Dat appellante het werk als vrouw in de avonduren en ’s nachts alleen moest verrichten, vormt in dit geval onvoldoende reden om de aangeboden arbeid als niet voor haar passend aan te merken; de toepasselijke cao verplicht de werkgever tot het in voldoende mate nemen van veiligheidsmaatregelen voor het personeel in situaties als deze.

Appellante heeft mitsdien artikel 24 lid 1, aanhef en onder b, 2 WW overtreden. Het UWV was ex artikel 27 lid 2 WW gehouden om ingaande de eerste dag van werkloosheid de WW-uitkering blijvend te weigeren over het aantal uren waarover het recht op WW-uitkering niet zou zijn ontstaan indien appellante de aangeboden arbeid had aanvaard.