Een in Kenia wonende vrouw met de Duitse nationaliteit vordert in een echtscheidingsprocedure alimentatie voor haarzelf en een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen. De man woont in Nederland en heeft de Keniase nationaliteit.

De Rechtbank overweegt m.b.t. de alimentatievordering dat de rechterlijke bevoegdheid om van de vordering kennis te nemen is gebaseerd op het EEX.

Artikel 5 aanhef en onder 2 van dit verdrag geeft reeds een alternatieve bevoegdheid t.a.v. onderhoudsverplichtingen, zodat de vordering onder het materiële toepassingsgebied van het verdrag valt. De bevoegdheid van de Rechtbank Arnhem vloeit voort uit art. 2 EEX nu de man in dit arrondissement woont en tevens uit art. 6 aanhef en onder 3 EEX.

De vordering van de vrouw tot het vaststellen van een bijdrage in de kosten met betrekking tot de kinderen moet o.g.v. art. 4 van het Verdrag inzake de wet die van toepassing is op de onderhoudsverplichtingen, (Haags Alimentatie Verdrag) -het verdrag is o.g.v. art. 3 van toepassing ook nu Kenia hierin geen partij is- worden beoordeeld naar Keniaas recht.

De onderhoudsverplichting t.a.v. de vrouw moet naar Nederlands recht worden beoordeeld omdat uit art. 8 van dit verdrag voortvloeit dat dit naar het recht geschiedt dat ook op de echtscheiding van toepassing was.

Woont de gedaagde niet in een verdragsland dan passen we op grond van artikel 4 de commune jurisdictieregels toe. Bevoegd is dan de rechter van de woonplaats van de verzoeker of de verweerder (artikel 429c Rv).