EHRM 2 november 2010, NJ 2011, 567 (Serife Yigit t. Turkije)

Casus

Serife Yigit leeft na een islamitisch huwelijk in 1976 26 jaar monogaam met haar echtgenoot samen. Zij heeft zes kinderen met hem. Haar man overlijdt in 2002. De Turkse autoriteiten weigeren haar een weduwepensioen omdat geen sprake was van een wettig huwelijk. Schending van artikel 14 en/of 8 EVRM?

Europees Hof voor de Rechten van de Mens

Het door de Turkse staat gemaakte verschil in rechtsgevolg tussen een religieus huwelijk en een burgerlijk huwelijk levert in beginsel een ongelijke behandeling op in de zin van artikel 14 EVRM. Met het gemaakte onderscheid is evenwel een legitiem doel beoogd, namelijk de bescherming van de openbare orde door middel van het burgerlijke huwelijk waarbinnen met name de rechten van vrouwen en kinderen gewaarborgd worden en de rechten van anderen. Het onderscheid is proportioneel ten opzichte van het legitieme doel, omdat verzoekster altijd heeft geweten dat zij, om toegang te krijgen tot de sociale zekerheid te krijgen, een burgerlijk huwelijk zou moeten sluiten met haar partner. De rechtvaardiging voor het onderscheid is objectief en redelijk. Artikel 14 EVRM is niet geschonden.

Uit artikel 8 EVRM vloeit geen positieve verplichting voor de lidstaten voort om aan een religieus huwelijk dezelfde juridische rechtsgevolgen te verbinden als aan een burgerlijk huwelijk. Verzoekster heeft gedurende het leven van haar nu overleden partner ongestoord haar recht op familie leven kunnen uitoefenen. Ook artikel 8 EVRM is niet geschonden.