Staat/Lavrijsen (HR 30 maart 2011, LJN AB0801; NJ 2003/615 m.nt. M. Scheltema)    

Casus

Het gaat in deze zaak om de vraag of de Staat schadevergoeding verschuldigd is wanneer door een op zichzelf geoorloofde huiszoeking in verband met een strafrechtelijk onderzoek naar verdachte X, schade wordt toegebracht aan niet-verdachte Y.       

Hoge Raad

|olgens de Hoge Raad staat het enkele feit dat een huiszoeking overeenkomstig de regels van strafvordering is geschied, niet in de weg aan het oordeel dat het daarbij toebrengen van zodanige schade onrechtmatig kan zijn. Een van de verschijningsvormen van het gelijkheidsbeginsel is de regel dat de onevenredig nadelige – dat wil zeggen: buiten het normale maatschappelijke risico of het normale bedrijfsrisico vallende en op een beperkte groep burgers of instellingen drukkende – gevolgen van een overheidshandeling of overheidsbesluit niet ten laste van die beperkte groep behoren te komen, maar gelijkelijk over de gemeenschap dienen te worden verdeeld.         

Uit deze regel vloeit voort dat het toebrengen van zodanige onevenredige schade bij een op zich zelf rechtmatige overheidshandeling als de onderhavige huiszoeking jegens de getroffene onrechtmatig is. In zoverre levert een verleend verlof tot het doen van huiszoeking dus geen rechtvaardigingsgrond op voor het toebrengen van schade.

Aangenomen dat Y aanspraak erop heeft dat de door haar geleden schade door X zou worden vergoed, zulks niet eraan in de weg staat dat ook de Staat is gehouden de door betrokkene geleden schade te vergoeden en het haar derhalve vrij stond de Staat tot vergoeding van haar schade aan te spreken.