Stichting NAK / Gedaagde

HR 8 juli 2011, RvdW 2011, 845

Casus

Verweerster in cassatie, de werkneemster, was werkzaam op de schoningsafdeling van het laboratorium van eiser tot cassatie, NAK. De afzuiginstallaties, die zorgen voor het verwijderen van het stof dat bij het schonen vrijkomt, hebben gedurende enkele jaren niet (goed) gewerkt. De werkneemster heeft op grond van art. 7:658 BW van NAK vergoeding van de schade gevorderd die zij stelt te hebben geleden in de uitoefening van haar werkzaamheden voor NAK. Zij stelt daartoe dat zij bij haar werk door het ondeugdelijk functioneren van de afzuiginstallatie is blootgesteld aan onaanvaardbare grote hoeveelheden “stof”?. NAK heeft (onder meer) het causaal verband betwist tussen de gestelde gezondheidsklachten en de blootstelling. De rechtbank heeft de vordering afgewezen. Het hof heeft, na een deskundigenbericht, het vonnis vernietigd en de vordering toegewezen. Hiertegen richt zich het cassatiemiddel.

Het hof heeft in zijn tussenarrest van 18 juli 2006 tot uitgangspunt genomen dat ingevolge art. 7:658 lid 2 de werknemer moet stellen en zo nodig bewijzen dat hij gedurende zijn werkzaamheden aan voor de gezondheid gevaarlijke stoffen is blootgesteld en aannemelijk moet maken dat hij lijdt aan een ziekte of gezondheidsklachten die door die blootstelling kunnen zijn veroorzaakt. Dit uitgangspunt wordt terecht niet in cassatie bestreden.

Rechtsregel

De rechter dient, bij de beantwoording van de vraag of hij de conclusies waartoe een deskundige in zijn rapport is gekomen in zijn beslissing zal volgen, alle terzake door partijen aangevoerde feiten en omstandigheden in aanmerking te nemen en op basis van die aangevoerde stellingen in volle omvang te toetsen of aanleiding bestaat van de in het rapport geformuleerde conclusies af te wijken.

Indien de rechter in een geval als dit — waarin de geleerde opinie van andere, door een der partijen geraadpleegde, deskundigen op gespannen voet staat met die van de door de rechter benoemde deskundigen — de zienswijze van de door hem aangewezen deskundige volgt, zal de rechter zijn beslissing in het algemeen niet verder behoeven te motiveren dan door aan te geven dat de door deze deskundige gebezigde motivering, zeker als deze vooral is gebaseerd op bijzondere kennis, ervaring en/of intuïtie, hem overtuigend voorkomt. De rechter zal op specifieke bezwaren van partijen tegen de zienswijze van de door hem aangewezen deskundige moeten ingaan, als deze bezwaren een voldoende gemotiveerde betwisting inhouden van de juistheid van deze zienswijze. Het hof heeft een en ander niet miskend. Ten aanzien van zijn beslissing om de bevindingen van deskundigen al dan niet te volgen, geldt voor de rechter een beperkte motiveringsplicht. De bestreden oordelen over de tegen het rapport aangevoerde bezwaren laten zich vanwege hun feitelijke aard in cassatie slechts in beperkte mate toetsen. Het hof, dat alle door partijen aangevoerde en relevante feiten en omstandigheden in zijn oordeel heeft betrokken, heeft elk van de bezwaren afzonderlijk beoordeeld en gemotiveerd ongegrond bevonden. Deze oordelen zijn niet onbegrijpelijk en onttrekken zich voor het overige wegens hun verwevenheid met waarderingen van feitelijke aard, aan beoordeling in cassatie.