Vano Vastgoed/Foreburghstaete Investments (HR 11-10-2013, ECLI:NL:HR:2013:CA3765)

Onderwerp

De vernietiging van de overeenkomst brengt mee dat de enkele omstandigheid dat de verkoper (de vernietiging weggedacht) is tekortgeschoten in de nakoming van de overeenkomst, niet de verwijzing van partijen naar de schadestaat rechtvaardigt. Voor schadeplichtigheid van de wederpartij van de dwalende dient een specifieke rechtsgrond aanwezig te zijn.

Rechtbank en het hof

In 2007 heeft Vano een verhuurd bedrijfspand verkocht aan Foreburghstaete. Het koopcontract bevat garantiebepalingen, onder meer van de strekking dat Vano garandeert dat er geen huurachterstanden zijn. De rechtbank heeft de op ontbinding en dwaling gebaseerde vorderingen afgewezen, maar wel Vano veroordeeld tot schadevergoeding wegens waardevermindering van het bedrijfspand. Het Hof heeft geoordeeld dat Vano is tekortgeschoten in de nakoming van de garantiebepalingen en dat ook het beroep op dwaling slaagt. De vordering tot vernietiging van de koopovereenkomst is toewijsbaar, evenals de vordering tot terugbetaling van de koopsom en de vordering tot schadevergoeding, op te maken bij staat, aldus het Hof.

Hoge Raad

De klacht dat het Hof heeft miskend dat vernietiging van de overeenkomst wegens dwaling meebrengt dat geen ruimte bestaat voor toewijzing van schadevergoeding wegens tekortkoming, treft doel. De vernietiging van de overeenkomst treft immers in beginsel ook de garantiebepalingen, en dan is geen sprake meer van een tekortkoming in de nakoming daarvan. Als het Hof dit heeft miskend, heeft het van een onjuiste rechtsopvatting blijk gegeven; als het van oordeel was dat op dit uitgangspunt in het gegeven geval een uitzondering moest worden gemaakt, heeft het zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd. De vernietiging van de overeenkomst brengt mee dat de enkele omstandigheid dat Vano is tekortgeschoten in de nakoming van de overeenkomst, niet de verwijzing van partijen naar de schadestaat rechtvaardigt. Het slagen van het beroep op dwaling betekent immers niet dat de wederpartij van de dwalende jegens haar schadeplichtig is. Daarvoor dient een specifieke rechtsgrond aanwezig te zijn, en het Hof heeft het bestaan van een zodanige grond niet vastgesteld.