• Casus
• Hoge Raad

Vermobo/Van Rijswijk (HR 29-01-1993, ECLI:NL:HR:1993:ZC0845)

Casus

Van Rijswijk jr. heeft aan Vermobo opdracht gegeven tot de bouw van een varkensstal op een aan Van Rijswijk sr. toebehorend perceel. Van Rijswijk jr. biedt voor de betaling van de onbetaald gebleven aanneemsom geen verhaal. Vermobo spreekt Van Rijswijk sr. aan tot betaling, onder meer op grond van ongerechtvaardigde verrijking. Van Rijswijk sr. verweert zich met de stelling dat hij de varkensstal van Van Rijswijk jr. heeft overgenomen, dat hij daartoe een bedrag aan Van Rijswijk jr. heeft betaald en dat het de bedoeling was dat Van Rijswijk jr. dit bedrag zou doorgeleiden aan Vermobo, hetgeen hij evenwel heeft nagelaten.

Het hof heeft Van Rijswijk sr. tot het bewijs van een en ander toegelaten. Bij zijn eindarrest heeft het hof hem in dat bewijs geslaagd geoordeeld en dienovereenkomstig beslist dat (ook) op de grondslag van ongerechtvaardigde verrijking de vordering van Vermobo niet toewijsbaar is.

Hoge Raad

Uit artikel 6:212 lid 2 en 3 BW vloeit voort dat een vermindering van de verrijking – hier: het door Van Rijswijk sr. aan Van Rijswijk jr. betaalde overnamebedrag – buiten beschouwing blijft, indien die vermindering plaatsvond in de periode waarin de verrijkte redelijkerwijze met een verplichting tot schadevergoeding rekening behoorde te houden.

Door niet onder ogen te zien of Van Rijswijk ten tijde van de voldoening van dat bedrag rekening behoorde te houden met een verplichting tot schadevergoeding, heeft het hof dan ook hetzij blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting, hetzij zijn oordeel onvoldoende gemotiveerd doordat het onvoldoende inzicht heeft gegeven in zijn gedachtegang waarom, ook ingeval voormelde vraag bevestigend zou moeten worden beantwoord, niettemin de vordering op grond van ongerechtvaardigde verrijking niet kon worden toegewezen.

De Hoge Raad vernietigt het arrest van het hof en verwijst de zaak ter verdere behandeling en beslissing.