Hoe wordt intelligentie gemeten?

Intelligentie bestaat uit abstract denken en redeneren, problemen oplossen en de capaciteit om kennis te verwerven. Intelligentietesten bevatten niet al deze factoren, waardoor de uitslag ervan vaak niet goed wordt gekeurd door experts. Anderen zeggen dat de testen te breed maken ervoor zorgt dat ze betekenisloos worden.

Hoe ziet de geschiedenis van intelligentietesten eruit?

Alfred Binet ontwikkelde een aantal testitems over redeneren, denken en problemen oplossen. Dit is tegenwoordig de basis voor intelligentietesten. Binet nam aan dat de vaardigheden van kinderen toenamen met hun leeftijd, dus stemde hij de items af op de leeftijd van het kind. Dit is nu bekend als de mentale leeftijd.

Samen met een andere onderzoeker ontwikkelde Binet de Stanford-Binet Intelligence Scale. De mentale leeftijd werd gedeeld door de chronologische leeftijd en dit werd vermenigvuldigd met 100. Het resultaat was de intelligentie quotiënt (IQ). Op deze manier kunnen IQ scores van mensen met elkaar vergeleken worden.

Later ontwikkelde David Wechsler een nieuwe test als verbetering op oudere testen. Ten eerste bevatte deze test zowel verbale als non-verbale subtesten. Ten tweede werd elke subtest apart gescoord en ten derde werd het bij deze test minder belangrijk of je wel of geen scholing had gehad.

Hoe zijn de intelligentietesten van nu?

De Wechsler en Stanford-Binet worden het meest gebruikt. De Wechsler is er in een volwassenen variant en een voor kinderen. De volwassenen variant bestaat uit vijftien subtesten. Er zijn taken als het onthouden van series, oplossen van rekenkundige problemen, vocabulaire omschrijven en algemene kennis vragen.

De Stanford-Binet bestaat uit tien subtesten die vijf verschillende vaardigheden meten.

• Vloeiend redeneren, dus het afmaken van verbale analogieën
• Kennis, waarbij men woorden moet definiëren
• Kwantitatief redeneren door het oplossen van wiskundige problemen
• Visueel-ruimtelijk verwerken door het maken van een puzzel
• Werkgeheugen door het herhalen van een zin

Hoe wordt het IQ berekend?

Tegenwoordig wordt niet meer dezelfde formule gebruikt als vroeger bij het berekenen van IQ. Nu worden alle punten van de subtesten bij elkaar opgeteld en die totale score wordt vergeleken met de score van andere mensen. Voor elke leeftijd is er een IQ score van 100, wat het gemiddelde is in vergelijking met anderen. Hierdoor ontstaat er een normaalverdeling wanneer je de scores van mensen in een grafiek zou zetten.

Hoe worden intelligentietesten geëvalueerd?

Een test is een systematische procedure om gedrag te observeren in een standaard situatie en met behulp van een numerieke schaal kan dit beschreven worden. Testen die gestandaardiseerd zijn, bevatten dezelfde taken onder dezelfde omstandigheden voor iedereen. Als een test gestandaardiseerd is, zal de score niet beïnvloedt worden door wie de test afneemt. Scores kunnen gebruikt worden om normen te berekenen. Dit is de beschrijving van hoe vaak bepaalde scores voorkomen.

Wat is statistische betrouwbaarheid?

Statistische betrouwbaarheid betekent dat de resultaten van een test herhaald moeten kunnen worden en dus stabiel zijn. Een goede test heeft dit.

Wat is statistische validiteit?

Statistische validiteit is de mate waarin testscores juist geïnterpreteerd en gebruikt worden. In andere woorden: meet de test wat er beoogt wordt te meten?

Hoe zit het met de betrouwbaarheid en validiteit van intelligentietesten?

Hoe betrouwbaar zijn intelligentietesten?

IQ scores die bepaald zijn voor de leeftijd van zeven jaar zijn vaak niet heel erg gecorreleerd met scores later in het leven. Hiervoor zijn twee redenen. De eerste is dat de testen voor kinderen en volwassenen erg verschillen. Ten tweede veranderen cognitieve vaardigheden snel wanneer een kind jong is.

Hoe valide zijn intelligentietesten?

Aangezien psychologen niet een enkele definitie hebben van intelligentie, is het moeilijk om de score te vergelijken met een standaard. Dit is de reden dat de validiteit berekend wordt door de IQ score te correleren met andere prestatiescores.

Hoe eerlijk zijn intelligentietesten?

IQ is niet de perfecte maat om te berekenen hoe slim iemand is. Dit komt ook omdat er maar een gedeelte getest wordt. Het omvat namelijk niet alle cognitieve vaardigheden die er zijn. Daarnaast zijn er ook factoren buiten cognitieve vaardigheden die de prestatie kunnen beïnvloeden, zoals faalangst.

Is IQ een maat van geërfde bekwaamheid?

Een goede IQ test zou door de culturele achtergrond, ervaring en motivatie van iemand heen moeten prikken om de daadwerkelijke cognitieve vaardigheid te meten. Intelligentie is echter een ontwikkelde vaardigheid, dus factoren als cultuur hebben dragen weldegelijk bij aan de cognitieve vaardigheid. IQ is deels erfelijke en deels afhankelijk van de omgeving waarin je opgroeit. Onderzoekers vonden dat de invloed van beide factoren nagenoeg gelijk is. De wisselwerking tussen deze twee is echter complex.

Welke verschillen in IQ zijn er tussen groepen?

Het gemiddelde IQ van Aziatisch Amerikanen is het hoogst in vergelijking met andere etniciteiten. Daarnaast is het gemiddelde IQ van mensen met een hoog inkomen hoger dan mensen met een laag inkomen als het gaat om mensen met dezelfde etniciteit.

Hierbij moeten we twee dingen onthouden. Groepsscores zijn groepsscores en beschrijven geen individuen. Daarnaast tonen toenames in IQ door de eeuwen heen dat geërfde kenmerken niet per se vast staan. Opgroeien in een verrijkte omgeving met veel uitdaging zorgt voor een beter IQ dan opgroeien in een arme, niet-uitdagende omgeving.

Welke sociaaleconomische verschillen zijn er?

Waarom is er een positieve relatie tussen sociaaleconomische status (SES) en IQ scores? Ten eerste is het werk van de ouders en hun status afhankelijk van hun eigen intelligentie. Dit is deels bepaald door erfelijkheid, wat zij dus ook overdragen op hun kinderen. Ten tweede is het inkomen van ouders van invloed op de omgeving waarin hun kinderen opgroeien, wat ook deels het IQ bepaalt. Ten derde spelen verschillen in motivatie mee. Ouders in hogere klassen geven kinderen meer steun op financieel en psychologisch gebied. Ten vierde hebben mensen met een hoger IQ meer kansen omdat zij eerder worden uitgekozen door universiteiten bijvoorbeeld.

Welke etnische verschillen zijn er?

In de ene cultuur worden kinderen meer gesteund dan in de andere cultuur. Verder zijn er nog meer culturele verschillen die bijdragen aan de ontwikkeling van het IQ. Dit is de reden dat er verschillen in IQ zijn tussen etnische groepen.

Welke omstandigheden kunnen het IQ verbeteren?

Lage IQ scores kunnen komen door armoede, rumoerige thuissituatie, slechte scholen, verkeerde voeding en slechte gezondheidszorg. Maar ook kinderen die een goede omgeving hebben om op te groeien kunnen een laag IQ hebben.

Hoe zit het met de ondergrens van IQ testen?

Een IQ score zien alsof dit een persoon samenvat kan zorgen voor het versimpelen van de werkelijkheid en dus voor het maken van fouten. Aan de andere kant kunnen IQ testen ook fouten voorkomen. Zo kunnen ze de kans op het maken van inaccurate stereotypen verminderen.

Is er sprake van diversiteit in intelligentie?

Wat zegt de psychometrische benadering hierover?

Psychometrie bestudeert het meten van kennis, vaardigheden, houdingen, persoonlijkheid en andere psychologische kenmerken. De psychometrische benadering richt zich op de producten van intelligentie, zoals IQ scores.

Charles Spearman merkte dat scores op bijna alle cognitieve testen positief gecorreleerd waren. Hij zei dat deze correlaties kwamen door algemene cognitieve vaardigheid, wat hij algemene intelligentie (g) noemde. Daarnaast kwam het door een aantal speciale intelligenties die hij de factor s noemde.

Raymond B. Cattell was het met hem eens, maar hij suggereerde dat de g bestond uit vloeiende intelligentie en gekristalliseerde intelligentie. Vloeiende intelligentie is de basiskracht van redeneren en problemen oplossen. Gekristalliseerde intelligentie is specifieke kennis wat voortkomt uit het toepassen van vloeiende intelligentie.

Kan intelligentie gebruikt worden voor het verwerken van informatie?

Mensen met meer intelligentie hebben meer aandachtsbronnen tot hun beschikking. Zij kunnen lastigere taken uitvoeren omdat je meer bronnen hiervoor nodig hebt. Ook hebben intelligentere mensen een snellere verwerkingssnelheid waardoor zij meer kunnen verwerken in een bepaalde periode.

Hoe luidt de triarchische theorie van intelligentie?

De triarchische theorie van intelligentie stelt dat er drie soorten intelligentie zijn, namelijk analytisch, creatief en praktisch. Analytische intelligentie is dat wat wordt gemeten met traditionele intelligentietesten. Creatieve intelligentie gebruikt je bij het maken van muziek. Praktische intelligentie gebruikt je om te bedenken wat je gaat doen als je je in een lastige situatie bevindt.

Deze theorie is belangrijk omdat het het concept van intelligentie uitbreidt naar andere gebieden en benadrukt dat intelligentie gebruikt wordt in het dagelijks leven. Omdat hij zo groot is, is de theorie ook lastiger te testen.

Hoe luidt de theorie van meerdere intelligenties?

De theorie van meerdere intelligenties houdt in dat mensen een aantal intelligenties bevatten welke allemaal betrekking hebben op een groep verschillende vaardigheden. Deze vaardigheden hebben normaal gesproken interactie met elkaar, maar kunnen enigszins gescheiden getest worden. Het gaat om de volgende intelligenties die Gardner ontdekte.

• Linguïstische intelligentie
• Logisch-wiskundige intelligentie
• Ruimtelijke intelligentie
• Muzikale intelligentie
• Lichamelijk-kinesthetische intelligentie
• Intrapersoonlijke intelligentie (zelfbegrip)
• Interpersoonlijke intelligentie (interactie met anderen)
• Naturalistische intelligentie (patronen zien in natuur)

Er zijn mensen die ook denken dat er sprake is van een emotionele intelligentie, wat gaat over de vaardigheid om met emoties om te gaan.

Gardner suggereert dat alleen de eerste drie werden getest met traditionele intelligentietesten. Zijn theorie zorgt ervoor dat iedereen wel op een bepaald gebied hoog intelligent is. Als je geen muziek kunt maken, ben je misschien wel goed in sporten bijvoorbeeld.

Wat is ongebruikelijke intelligentie?

Veel ontdekkingen over intelligentie komen van het onderzoeken van mensen die geen normale intelligentie hebben.

Wat is begaafdheid?

Begaafdheid houdt in dat iemand heel hoog scoort op verschillende gebieden van intelligentie. Uit onderzoek blijkt dat mensen met een hoog IQ zowel fysiek als mentaal gezonder zijn dan de rest van de populatie. Daarnaast lijken zij een gelukkiger leven te leiden. Hogere IQ’s zorgen dus voor meer succes in het leven. Maar wanneer iemand een extreem hoog IQ heeft, zoals bij begaafdheid, is dit niet altijd het geval. Kinderen die dit hebben, beschikken over dezelfde cognitieve basisvaardigheden als andere kinderen. Ander onderzoek wijst uit dat begaafden meer motivatie en nieuwsgierigheid hebben om nieuwe dingen te ontdekken en te leren. Er is dus bewijs voor het idee dat begaafdheid kan worden aangemoedigd en ontwikkeld.

Wat is intellectuele onbekwaamheid?

Mensen met een heel laag IQ, onder de 70, hebben problemen met het dagelijks leven. In de DSM-5 wordt gezegd dat zij een intellectuele ontwikkelingsstoornis hebben. Deze diagnose wordt niet gebaseerd op IQ alleen, maar ook op een IQ meting van de kindertijd en in welke mate iemand moeite heeft met dagelijks functioneren.

Sommige intellectuele stoornissen hebben een duidelijke oorzaak, zoals het down syndroom. Hierbij is er een extra kopie van chromosoom 21. Mensen met het down syndroom hebben een extreem laag IQ. Een erfelijke intellectuele stoornis is het fragiele X chromosoom, waarbij chromosoom 23 kapot is.

Psychosociale intellectuele onbekwaamheid gaat over de 30 tot 40 proces van de gevallen met milde intellectuele stoornissen zonder genetische of omgevingsafhankelijke oorzaak. Mensen met een milde intellectuele stoornis verschillen in drie manieren van andere mensen.

• Ze voeren mentale taken minder snel uit, zoals het ophalen van een herinnering.
• Ze hebben minder algemene kennis.
• Ze zijn niet goed in het gebruiken van mentale strategieën voor het oplossen van problemen bijvoorbeeld.

Mensen met een intellectuele stoornis kunnen echter wel hun intelligentie verbeteren, hoewel dit gelimiteerd is.