Vrijwilligerswerk in het buitenland

 Kim, Zuid-Afrika, schrijft over een les die ze gaf over AIDS aan 9 Zuid-Afrikaanse meiden

• 189 regeringslanden, waaronder Nederland hebben 5 millenniumdoelen opgesteld die voor 2015 moeten worden gerealiseerd. Ik ga kijken op welke manier ik een klein beetje bijdraag aan de doelen, dit keer het doel "Verspreiding van aids en malaria stoppen".
• Zoals ik al eerder heb verteld wilde ik een les geven over AIDS. Wat ik heb gedaan? 9 meiden heb ik verteld over wat AIDS is. Hoe je het kan krijgen & voorkomen. Wat SOA's zijn. Hoe je een condoom omdoet. Ze vonden het interessant: natuurlijk een paar giechels. Ze hadden veel vragen, en ook over gevoelens. Hoe weet je wanneer hij mister right is? etc. Twee nieuwe vrijwilligers willen nog een les geven. Ik heb het ook ge�valueerd, wat ze misschien kunnen gebruiken. Nog een les zou goed zijn; over gevoelens, open zijn over AIDS (wat een groot probleem is in Zuid-Afrika), hoe zeg je nee tegen een jongen. Dat soort onderwerpen. Niet alleen de meiden maar ook de (oudere)jongens hebben het nodig.

 Anouk, Peru, schrijft over afscheid nemen van "haar kinderen"

• Ons afscheidsfeest was ook geweldig! De kinderen gingen voor ons dansen en zingen. Heel schattig.Sanne en ik hebben hotdogs uigedeeld.De worsten waren iets anders dan in Nederland!Jak,zal jullie de details besparen, maar we hebben er hard om moeten lachen!Maar de kinderen vonden het heerlijk. Daarna nog stoelendans gedaan met de profe�s. Zo noemen de kinderen ons. Dikke pret, 6 grote mensen die zo�n kinderspel doen! Het nemen van afscheid viel niet heel zwaar. Het was natuurlijk een korte periode en de kinderen maken die wisselingen ook heel vaak mee. Maar toch, met een aantal kinderen heb je toch iets speciaals en die zal ik wel missen.
• We gaan in de tijd dat we nog in Cusco zijn zeker nog een paar keer terug. Sanne en ik willen spullen aanschaffen voor een speelhoek, zoals een fornuisje, bedje, pop ed. Dat soort speelgoed is er helemaal niet. De fantasie van de kinderen is niet erg groot, zoals ik al eerder schreef.Zou leuk zijn als ze dit meer zouden ontwikkelen door dit materiaal.

 Kjille, Zuid-Afrika, schrijft over haar bezoek aan Robben eiland tijdens de introweek in Kaapstad

• Maandag ben ik met een paar anderen vrijwilligers naar Robben eiland geweest. Robben eiland is een klein eiland voor de kust waar de criminelen en politiek gevangen werden opgesloten in de gevangenis. In het begin samen, maar al snel gescheiden uit angst dat de vaak hoogopgeleide politieke gevangen hun kennis zouden overdragen aan de vaak minder geschoolde criminelen. Vooral tijdens het apartheidsregime werden hier veel mensen opgesloten. Bijvoorbeeld omdat mensen voor hun mening uitkwamen of omdat ze op een andere plaats of tijd ergens waren dan op hun dompas vermeld stond. Ja ik hoor sommige van jullie denken: "Wat is een Dompas?". Tijdens de apartheid werd er verschil gemaakt tussen blanken, "coloured" en "black". De "zwarte" mensen, negers, moesten een dompas bij zich dragen (en ja dat is dom afkomstig van de Nederlandse taal). Op zo'n dompas staat waar je als neger in je eigen land mag zijn en om welke tijd. Overtrad je deze regel, dan ging je naar de gevangenis.
• De hele tour was heel indrukwekkend en werd geleid door ex-gevangenen die weer op het eiland zijn gaan wonen. Ik moet zeggen dat ik altijd geemotioneerd raak als ik verhalen te horen krijg over apartheid, slavernij etc. Op eenn of andere manier voel ik dan een plaatvervangende schaamte voor mijn voorouders en wil ik alleen maar sorry zeggen. Dit onrecht speelt nu nog steed over de hele wereld en het gaat helemaal nergens over! De mensen van de gevangenis hebben gevraagd of we als we het eiland verlaten een boodschap over wilde brengen. De reden dat zij nl. weer terug zijn gegaan naar dat eiland, samen met een aantal ex-bewakers was om de volgende boodschap uit te dragen:"Let this never happen again..."

 Werken en Bezinnen in Frankrijk

Hoe je door vrijwilligerswerk op een Frans landgoed weer bij jezelf kunt komen; een hele positieve ervaring van Maaike (25 jaar)

• Ik heb deze zomer een maand gewerkt als vrijwilliger op, het landgoed
• In een groep van 15-20 Nederlandse vrijwilligers heb ik een bijzondere, leerzame en inspirerende tijd gehad. Het werk was zeer afwisselend. De ene week was ik gastvrouw voor mensen die een workshop zang volgden, de andere week was ik schilder of maakte ik het zwembad schoon. Er was een prettig dagelijks overleg over de verdeling van taken en er werd bijzonder goed voor me gezorgd.
• in de lekkere maaltijden maar ook in de grote betrokkenheid die iedereen bij elkaar had. Op de vrijdagborrel was er ruimte om persoonlijke zaken en groepsperikelen te bespreken. Dit kwam tot uiting
• De meeste mensen die hier komen, staan op een keerpunt in hun leven. Dagelijks kun je als je wilt- meedoen aan meditaties en zang.
• Naast een plek om te werken is het een plek waar je helemaal afstand kunt nemen van je leven in Nederland.
• Er is goede begeleiding voor mensen die bezig willen zijn met hun persoonlijke ontwikkeling.
• Ik heb veel gehad aan gesprekken met bijzondere mensen en denk met veel plezier terug aan alle kampvuren, uitstapjes en gezellige avonden met zang en dans.
• Ik heb mijn leven goed kunnen overdenken. Ik voel me,  sinds mijn terugkomst in Nederland,  vol vertrouwen en sterker en kon daarna juiste keuzes maken en ben de initiatiefnemers van dit project (Simon en Annet) reuze dankbaar.

Vrijwilligerswerk in het buitenland met dieren

 Op de bres voor schapenkapers: Johan verzorgde Karakachan heddershonden en wolven in Bulgarije

• Ik heb deelgenomen aan het Eco-project Wolven en Karakachan herdershonden in West Bulgarije. Wat op mij veel indruk heeft gemaakt zijn de verschillen in omstandigheden, waaronder Bulgaarse en Nederlandse natuurbeschermers werken. In Nederland zijn de te beschermen oppervlaktes klein, is er relatief veel geld beschikbaar en is het maatschappelijke draagvlak voor natuurbescherming groot. In Bulgarije is dit precies omgekeerd.
• Bulgarije is een land met grote contrasten. Een prachtige natuur en een grote economische achterstand. De meeste mensen hebben dan ook wel wat anders aan hun hoofd dan natuurbescherming, vooral wanneer het ook nog gaat om wolven die regelmatig een schaap wegkapen.
• De kans dat je als eco-vrijwilliger een wolf in levende lijve te zien krijgt, is erg klein. Toch krijg je tijdens je verblijf een goed beeld van het leefgebied van de wolf en de moeizame relatie met de mens. Als buitenlander ben je er trouwens als gauw een bezienswaardigheid, zonder dat dit vervelend wordt. Toeristen komen er in dit gebied vrijwel nooit.
• Je beseft al snel dat de mensen van de Balkani Wildlife Society hun werk, het benutten van de enige kans om dit stuk wilde natuur te redden, alleen kunnen doen met hulp van buitenaf. Eco-vrijwilligers spelen daarbij een belangrijke rol. Je krijgt bewondering voor de energie van dit team, ook al zijn hun successen vaak klein en komen tegenslagen vaak voor. Het heeft mij een grote voldoening gegeven aan dit werk een bijdrage te mogen leveren

 Otters in Brazilie : They made my green heart beat faster

• I will have to give you an overview of the things I experienced the week that I was here because even if it was only a week, there are so many things that occurred.
• The project, or shall I say, projects, are all very interesting and they made my green heart beat faster. Of course I was one of the lucky ones to actually see an otter for myself so that's extra special but even if that wasn't the case I would have had a wonderful time. Building the ottertrap, catching and analyzing the fish the otter feeds on, collecting and analyzing the feaces, placing the camera inside one of the shelters. Even the camping in the middle of the night on the shore of the lake trying to spot an otter was very special and really gave me the idea I was involved.
• Because I love nature and I am interested in it's wonders and complex connections within I was absolutely in the right place. Too bad I won't be here to see if the trap works, if the fish stairs by the dam works, to see more otters, to see more pictures taken by the camera that we placed and so much more.
• One week is absolutely too short but I think that I wouldn�t even be satisfied if I stayed here for two months because i's all so intriguing.
• Being here in Brazil gave me the opportunity to experience so many little things of their culture it�s hard to believe it'ss been only a week. I've learned to make and drink Chimaroa and Caiperina. I've seen people practice Capoeira in the streets and I have absolutely tasted a bit of the hospitality of the Brazilian people. Junior, who can tell you all about everything in this ecosystem. Marcello, who has the eyes of an eagle and who can spot any animal in sit, and Simone and the kids whose smiles make you feel so very welcome. And thanks to the knowledge of Rui and his wife Angela I've learned a lot about Brazil in general.
• The other ecovolunteers showed me how to say I thank you' in Cantonese, how to pronounce 'impuisan' in French and what the difference is in making money in Scotland or in Geneve. I am very lucky to have met people like this, I had a very good time with them making music, sharing stories and sharing a passion for nature.

 "Te warm voor wolven" Anne deed vrijwilligerswerk met wolven in Portugal

Hoi medewerker van JoHo,

• Ik ben inmiddels een paar dagen terug uit Portugal en ik wil je even laten weten dat ik het erg leuk heb gehad!
• Alles was eigenlijk super; het huisje was perfect, alles erop en eraan, en leuke mede-vrijwilligers. Vooral met een aantal Portugese vrijwilligers kon ik het erg goed vinden, dus dat was erg gezellig. Ook de wolven waren geweldig. Het werk was leuk, soms wel zwaar maar er werd goed in de gaten gehouden of het allemaal goed ging. Vooral op de hele warme dagen werd er rekening mee gehouden dat wij niet aan de hitte gewend zijn en konden we het wat rustiger aan doen. Met name Sonja zorgde erg goed voor ons.
• Kortom dus allemaal erg positief
• Groeten, Anne

Reizen in het buitenland

 Jongensdroom: met een oldtimer Brommer naar Noorwegen

• Na een week getourd te hebben met een Honda SS50 van Amsterdam naar Mari�nheem, door Noord-Duitsland, dwars door Denemarken, langs de Zweedse westkust, ben ik nu eindelijk aangekomen op mijn eindbestemming Fyresdal, Noorwegen, waar een oude vriend woont. De brommer heeft het erg goed gehouden, op een paar schrammen na is hij ongedeerd uit de strijd gekomen. Zelf heb ik eelt op mijn rechterduim gekregen van het gas geven en had op het einde van elke dag een stijve nek van het vooruit kijken, maar verder ging het eigenlijk allemaal best prima!
• ...De dag erna kon ik er weer tegenaan en ben ik zo'n 250 km langs de Zweedse kust gaan rijden, vooral over de toeristische kustroute, die heel erg mooi was. Onderweg nog aardbeien wezen plukken, heerlijk! Halverwege de middag kwam ik in een heel mooi gebied terecht bij Marstrand, waar ik uiteindelijk maar een camping heb opgezocht, want ik vond het er echt prachtig. Daar nog een paar biertjes gedronken met drie Brabantse meisjes, een hele mooie zonsondergang gezien en daarna heel lang geslapen.
• ...Na een mooie rit door Noorwegen kwam ik om een uur of drie aan in Seljord, maar ik herkende helemaal niks, ik ging een beetje rondvragen naar het enige dat ik nog wist, de Steinerskolen..bleek er helemaal geen Steinerskolen te zijn in Seljord. Ik begon erg aan mezelf te twijfelen en na even googlen op Steinerskolen kwam ik er achter dat ik niet in Seljord, maar Fyresdal moest wezen, wat nog 70 km verderop lag! Dit was erg zuur, want ik dacht dat ik er na een week rijden eindelijk was, moest ik ineens nog twee uur rijden en uiteraard begon het toen net te regenen. Op dat laatste stuk kwam ik ook nog eens aan de verkeerde kant van een groot meer terecht, waar de weg ineens ophield....al met al was het laatste stuk dus even doorbijten
• ..Ik zit hier nu al twee dagen, het is hier echt genieten. De eerste avond was hier feest en hebben we de hele avond "beerpong" gespeeld, ik leg nog wel een keer uit wat dat is.Verder de restanten van een hippiefeest bezocht, een beetje rondgewandeld en ik ben gisteren al even wezen vissen op forel, ik als ervaren vissen heb uiteraard niks gevangen, maar het was wel een hele mooie plek aan de rivier. Ik ben van plan nog een stuk door Noorwegen te touren, ik hoop nog een festival mee te kunnen pikken, maar verder heb ik eigenlijk helemaal nog geen plannen gemaakt. Heerlijk, alles staat nog open!