Iedere terugkeerder en ieder terugkeerproces is anders. Toch zijn er verschillende elementen van invloed op de periode waarin je een reversed culture shock kunt ervaren:

• de lengte van de periode dat je in het buitenland was.
• de mate waarin je vrijwillig (eigen keus) of onvrijwillig (een factor buiten jezelf om bepaalde) terugkeert naar Nederland.
• vooruitzicht op een nieuw verblijf in het buitenland: tijdelijke terugkeer naar Nederland, bijvoorbeeld als expatgezin dat na een periode in Nederland aan een nieuw expat bestaan begint.
• de leeftijden van jezelf en eventuele partner en kinderen.
• de mate waarin je tijdens je verblijf in het buitenland betrokken bent gebleven bij Nederland (nieuws, cultuur, oud-collega's, vrienden, familie e.d.).
• de periode waarin je je hebt kunnen voorbereiden op terugkeer, waarin je in het buitenland afscheid hebt kunnen nemen.
• het vinden van werk en/of nieuwe dagbesteding in Nederland.
• of je wel of niet met kinderen terugkeert: over het algemeen dwingen je kinderen je sneller het reguliere bestaan op te pakken.
• de mate waarin je verblijf in het buitenland een succes was, je het als (bijzonder) positief hebt ervaren: dat maakt afscheid nemen en opnieuw wennen vaak lastiger.
• de ervaring die je hebt met afscheid nemen en terugkeren.
• de mate waarin je je hebt weten te integreren in de cultuur in het buitenland, de cultuurverschillen van je nieuwe woonland versus Nederland.
• de mate waarin vrienden, familie, collega's etc. zich kunnen verplaatsen in gevoelens rondom terugkeer, zelf ervaring in het buitenland hebben (gehad).

Veel van onze vrienden, en ook mijn ouders, waren wel op vakantie in Europa geweest maar nooit voor langere tijd buiten Europa. Ze hoorden onze verhalen aan, maar konden zich er niet echt in verplaatsen. De interesse in 'dat rare ver-weg-land' was dan ook vrij snel weer weg, waardoor wij onze verhalen en ervaringen niet echt meer kwijt konden. We hebben bewust een netwerk van repats opgezocht, omdat zij zich wel herkenden.

Venezuela remigrant