Gezondheid en zorg: vragen en antwoorden over geneeskunde, gezondheid en ziekte
Wat is gezondheid, gezondheidszorg en gezondheidspsychologie?
Wat is gezondheid?
- Gezondheid is een staat van fysiek, mentaal en sociaal welzijn en het afwezig zijn van ziekte. Deze onschrijving World Health Organisation (WHO) mist de socio-economische en culturele invloeden op gezondheid. Ook maakt de omschrijving niet duidelijk wat de rol van de psyche is, die echter een belangrijke rol speelt bij de ervaring van gezondheid en ziekte.
- De oude Grieken zagen lichaam en geest als een geheel, maar schreven ziekte niet toe aan spirituele zaken. Hippocrates was degene die als één van de eersten sprak over een balans tussen de vier ‘lichaamssappen’ (slijm, bloed, gele gal en zwarte gal) die elk voor een andere karaktertrek staan. Daarnaast zijn de lichaamssappen ook verbonden met seizoenen en de vier condities droog, nat, koud en warm. . Hippocrates onderkende ook de link tussen (gezond) eten en gezondheid en dat lichamelijke factoren van invloed kunnen zijn op de geest.
Wat is gezondheidszorg?
- Gezondheidszorg is een breder concept dat alle activiteiten omvat die gericht zijn op het behouden en verbeteren van de gezondheid. Dit omvat niet alleen medische zorg, maar ook preventieve maatregelen, revalidatie, en het bevorderen van een gezonde leefstijl.
- Gezondheidszorg wordt geleverd door een divers team van professionals, waaronder artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten en vele anderen, die samenwerken om patiënten optimale zorg te bieden.
Wat zijn de opvattingen over gezondheid per cultuur?
- Opvattingen over gezondheid kunnen per cultuur verschillen. Een mooi voorbeeld is de benadering van alcoholverslaving. In sommige culturen wordt alcoholverslaving gezien als een legaal en moreel probleem: verslaafden worden gezien als slachtoffer van een middel. In andere culturen wordt alcoholconsumptie meer gezien als een teken van persoonlijke zwakheid.
- Het verschilt ook per cultuur of gezondheid iemand zijn eigen zorg is, of collectief wordt aangepakt. In veel Afrikaanse regio’s is het gebruikelijk dat de bewoners van een dorp zich bekommeren om de gezondheid van alle dorpsbewoners. Iedereen heeft hierin zijn eigen taak en draagt daarmee bij aan de collectieve gezondheid. In Oosterse culturen is er vaak naast de collectivistische benadering ook een holistische benadering. Er moet gekeken worden naar het gehele wezen en zijn/haar welzijn in plaats van naar het zichtbare of fysieke deel.
- In het Westen zie je veel vaker een individualistische aanpak. Mensen moeten zelf zorgen dat zij gezond worden of blijven. Hoe iemand zich gedraagt wordt in dit geval ook grotendeels bepaald door zijn persoonlijke behoeftes.
- Lees ook meer bij: Gezondheidszorg & Zorgstelsel: in het buitenland
Wat is de gezondheidspsychologie?
- Gezondheidspsychologie zelf wordt ook wel beschreven als het biopsychosociale model en heeft dus betrekking op biologische, psychologische en sociale factoren
- Psychologische benaderingen kunnen helpen verklaren waarom sommige mensen op een bepaalde manier reageren op ziekten en andere mensen weer op een andere manier. De gezondheidspsychologie integreert cognitieve, ontwikkelings- en sociale theorieën en verklaringen om een beter beeld van gezondheid en gezondheidszorg te krijgen.
- Gezondheidspsychologie staat in contact met andere takken, zoals gezondheidseconomie, geneeskunde, medische sociologie en therapeutische disciplines.
Wat is ziekte, en wat is ziek zijn?
Wat is ziekte?
- Over het algemeen is het heel duidelijk wanneer iemand ziek is. Je voelt je lichamelijk niet lekker en kan minder goed functioneren. Toch is het moeilijk om ‘ziekte’ en ‘gezondheid’ te definiëren. Je kan namelijk ziek zijn, maar het niet voelen – of je kan je ziek voelen zonder ziek te zijn.
- Ziek zijn van een objectief vastgestelde ziekte, en je ziek voelen (wat een subjectieve ziektebeleving is) moeten dus onderscheiden worden.
- In het Engels gebruiken ze hier de termen disease en illness voor.
- Bovendien verschilt hetgeen wat als ziekte gezien wordt over tijd en tussen culturen. Zo werd homoseksualiteit vroeger als ziekte gezien, en wordt verslaving tegenwoordig als chronische hersenziekte gezien, terwijl het vroeger crimineel was.
Waarom is het belangrijk om het label 'ziek zijn' te krijgen?
- Ziektes labelen is nodig om toegang te krijgen tot bepaalde voorzieningen, zoals een uitkering. Het labelen van een ziekte zorgt ook dat er in sociaal opzicht anders met elkaar wordt omgegaan. Het leidt tot erkenning dat er iets aan de hand is.
- Daarnaast kan een ziekte behandeld worden als het benoemd wordt, waarbij vergoeding van behandelingen afhankelijk is van dit label.
- De grens tussen ziek en niet-ziek is belangrijk, omdat het directe gevolgen heeft voor de omgang met problemen.
- Als problemen niet als ziekte erkend worden kan dit leiden tot onderbehandeling. Echter kan er ook sprake zijn van overbehandeling als klachten te snel als ziekte gelabeld worden. Daarbij is het de laatste jaren veelbesproken dat het voor de farmaceutische industrieen voordelig is om zoveel mogelijk als ziekte gelabeled te krijgen.
Wat is de definitie van gezondheid?
- Een definitie van gezondheid is het afwezig zijn van ziekte. Echter komen we hier niet veel verder mee (het vertelt alleen wat gezondheid niet is). De World Health Organization (WHO) definieert gezondheid als ‘een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk welzijn en niet slechts de afwezigheid van ziekte of lichamelijke gebreken.’
- Volgens de Nederlandse arts Machteld Huber is gezondheid ‘the ability to adapt and to self-manage’. Dit duidt op gezondheid als een dynamisch proces waarbinnen men zich kan aanpassen.
Wat is geneeskunde?
- Geneeskunde is de wetenschap en praktijk die zich bezighoudt met het voorkomen, diagnosticeren, behandelen en genezen van ziekten. Het onderzoekt het menselijk lichaam, de oorzaken van aandoeningen en ontwikkelt methoden om gezondheidsproblemen aan te pakken.
- Geneeskunde en gezondheidszorg zijn nauw verwante gebieden die zich richten op het welzijn van mensen.
Wat is tropengeneeskunde en internationale gezondheidszorg?
Wat is tropengeneeskunde ?
- Tropengeneeskunde is het medisch specialisme dat zich bezighoudt met die ziekten die in de (sub)tropen veel voorkomen, maar zeldzaam zijn in Nederland.
- Naast het herkennen van de verschijnselen van tropische ziekten gaat het er bij dit specialisme om, om te leren werken in de uitdagende omstandigheden van ontwikkelingslanden en conflictgebieden.
- De term 'tropen' dekt de breedte van het specialisme onvoldoende, omdat gebieden waar wordt gewerkt niet worden bepaald door het tropische klimaat maar door belabberde economische staat van een land of regio.
- Het vak van tropenarts wordt daarom tegenwoordig meestal aangeduid als Arts Internationale Gezondheidszorg en Tropengeneeskunde (AIGT)
Wat houdt werken in de tropengeneeskunde in het buitenland in?
- Wanneer je in een tropische land of ontwikkelingsland gaat werken als tropenarts wordt de patienten populatie sterk bepaald door het land, de economische situatie, een stedelijke kliniek of juist een medische post op een afgelegen plek op het platteland.
- Hoe beperkter de faciliteiten hoe meer er van je persoonlijke kennis, ervaring en inventiviteit wordt verlangd. Op afgelegen locatie zijn opties voor doorverwijzen beperkt en zal je veel zelf moeten oplossen.
Wat houdt werken in de tropengeneeskunde in Nederland in?
- Als Arts Internationale Gezondheidszorg en Tropengeneeskunde in Nederland help je bijvoorbeeld bij het stellen van een diagnose bij een ziek teruggekeerde reiziger en het opstellen van een behandelingsplan.
- Ook onderzoek naar behandeling van tropische ziekten of het voorkomen van een volgende epidemie kan bij een het werk van tropenarts in Nederland horen.
- Het vaccineren van reizigers die naar tropische bestemmingen gaan, is in Nederland meestal in handen van gespecialiseerde verpleegkundigen
Waar komt gezondheid en gezondheidszorg vandaan?
Geschiedenis van Gezondheid
De oude Grieken zagen lichaam en geest als een geheel, maar schreven ziekte niet toe aan spirituele zaken. Hippocrates was degene die als één van de eersten sprak over een balans tussen de vier ‘lichaamssappen’ (slijm, bloed, gele gal en zwarte gal) die elk voor een andere karaktertrek staan. Daarnaast zijn de lichaamssappen ook verbonden met seizoenen en de vier condities droog, nat, koud en warm. Slijm is verbonden met de winter (koud en nat) en grote hoeveelheden slijm wordt gelinkt aan een kalm temperament. Bloed is verbonden met de lente (nat en warm) en grote hoeveelheden bloed wordt gelinkt aan een optimistische persoonlijkheid. Grote hoeveelheden gele gal is verbonden met een boos temperament en hoort bij de zomer (warm en droog). Tenslotte is zwarte gal gerelateerd aan verdriet en de herfst (koud en droog). Als de sappen in balans zijn is een persoon gezond. Hippocrates onderkende ook de link tussen (gezond) eten en gezondheid en dat lichamelijke factoren van invloed kunnen zijn op de geest.
In de Middeleeuwen werd gezondheid opnieuw vooral gezien als een functie van de spiritualiteit. Ziekte werd verklaard als Gods straf voor wangedrag of door boze geesten die bezit van iemand hadden genomen, zoals men dat vroeger ook dacht. Individuen hadden weinig tot geen controle over hun gezondheid.
In de veertiende en vijftiende eeuw, de periode van de Renaissance, kwam er veel aandacht voor individueel denken en doen. De wetenschappelijke revolutie rond 1600 zorgde voor een hoop ontwikkelingen in de fysische geneeskunde. Verklaringen voor ziekte hadden een organische en fysiologische invalshoek, psychologische verklaringen waren niet aanwezig.
Aan het begin van de 17e eeuw kwam Descartes met het dualisme. Volgens Descartes waren lichaam en geest van elkaar gescheiden, maar was interactie tussen de twee wel mogelijk.
Artsen waren er om het materiële lichaam te beschermen en te genezen en spirituele geleerden om de niet-materiële geest te beschermen.
Dualisten zoals Descartes zagen het lichaam als een machine. Dit zogenaamde mechanisme houdt in dat men ervan uitgaat dat gedrag te reduceren is tot het fysiek functioneren van het lichaam. Deze benadering is de basis voor het biomedische model, wat ervan uitgaat dat ziektesymptomen een pathologie als oorzaak hebben en verholpen kunnen worden met een medische behandeling. Het biomedische model wordt ook weleens beschreven als reductionisme. Lichaam, geest en menselijk gedrag kunnen worden gereduceerd tot het niveau van cellen, neurale activiteit en biochemische activiteit. Er is geen ruimte voor het feit dat mensen anders zijn en anders kunnen reageren op dezelfde ziekten et cetera. Ontleding en autopsie werden geaccepteerd door de kerk, waardoor er een enorme groei was in medisch inzicht.
Model voor gezondheid
Een model dat in veel opzichten meer lijkt op wat wij tegenwoordig het meest aannemelijk vinden in de reguliere gezondheidszorg, is het biopsychosociale model. Dit model is gebaseerd op de aanname dat er een type materie bestaat die je op twee manieren kunt benaderen. Eén type materie kan op een subjectieve en objectieve manier worden benaderd. Iemand die ziek is heeft symptomen die bij die ziekte horen, maar reageert daar op een individuele, unieke manier op. Het biopsychosociale model houdt dus rekening met fysieke, sociale, psychologische en culturele aspecten wanneer een ziekte of symptomen worden verklaard.
Sinds de bidirectionele relatie (relatie in twee richtingen) tussen lichaam en geest meer begrip krijgt, is de spanning tussen monisten en dualisten afgenomen. De psychologie en Freud hebben hieraan bijgedragen. Monisten geloven in het feit dat er één soort materie is, lichaam en geest zijn dus van dezelfde materie. Daarentegen zeggen dualisten dat het lichaam fysisch is maar de geest niet.
Freud had het in zijn tijd (eerste helft van de 20e eeuw) over bewust of onbewust in plaats van lichaam of geest. Onbewuste conflicten veroorzaakten volgens hem fysieke problemen, iets dat we nu psychosomatisch zouden noemen. Gezondheid is meer dan alleen de afwezigheid van ziekte, het individuele gedrag speelt ook een rol in gezondheid en ziekte.
Kennnis van gezondheid
Niet alleen onze opvattingen over ziekte zijn heel erg veranderd in de loop der eeuwen. De kennis over het lichamelijk functioneren en eventuele mogelijke geneeswijzen zijn ontzettend uitgebreid. In de 20e eeuw is de levensverwachting flink omhoog gegaan in de westerse landen. Verklaringen hiervoor zijn behandelingen met medicijnen, vaccinaties, ontwikkelingen in het onderwijs en in de agricultuur.
Infectieziekten komen steeds minder vaak voor en maken plaats voor ziekten als kanker, hart-, long-, en leverziekten. Deze ontwikkeling doet zich voornamelijk voor in ontwikkelde landen. Gedragingen als roken, extreem alcohol gebruik, slecht dieet en een 'zittende' leefstijl worden in verband gebracht met de zojuist opgenoemde ziekten. Sterfgevallen door kanker zijn door ongeveer twee derde te wijten aan ons gedrag. Daarnaast leeft de mens tegenwoordig langer met ziekten waar we voorheen aan overleden, waardoor de mens leeftijden bereikt waar de kankerincidentie hoger ligt. Incidentie is het aantal nieuwe gevallen van een ziekte per tijdseenheid. Dit wordt vaak door de war gehaald met prevalentie wat aangeeft hoeveel mensen aan een bepaalde ziekte lijden op een bepaald moment.
Een opvallende ontwikkeling van de laatste decennia is dat mensen uit westerse culturen steeds meer traditionele geneeswijzen overwegen en dat mensen uit de traditionele of ontwikkelingslanden steeds meer leren over onze moderne geneeskunde.
